فایبر اپتیک ( Fiber Optics  )

آنالایزرهای طیف نوری (OSA) می توانند سیگنال موج نور را به طول موج های تشکیل دهنده آن تقسیم کنند. این بدان معنی است که می توان مشخصات طیفی سیگنال را در یک محدوده طول موج مشخص مشاهده کرد.

ابزارهای تمیز کردن فیبر نوری برای اتصال، تطبیق، پولیش، تعمیر، فیبر و کابل های فیبر نوری استفاده می شود. این قسمت شامل مواد مصرفی فیبر نوری مانند پولیش، سواب، دستمال مرطوب و غیره است.

اتصالات روتاری فیبر نوری (FORJ) معادل نوری حلقه های لغزنده الکتریکی هستند. آنها انتقال بدون وقفه یک سیگنال نوری را در حین چرخش در امتداد محور فیبر امکان پذیر می کنند.

اتصال دهنده های فیبر نوری ابزارهایی هستند که برای ایجاد فیوز دائمی بین انتهای دو کابل فیبر نوری استفاده می شوند.

اسپلیترهای PLC (مدار موج نور مسطح)، همچنین به عنوان تقسیم کننده مدار موج نور مسطح شناخته می شوند، برای مدیریت قدرت سیگنال های نوری از طریق تقسیم و مسیریابی طراحی شده اند.

بازتاب سنج های دامنه زمان نوری (OTDR) زمان سپری شده و شدت نور بازتاب شده در طول یک فیبر نوری را اندازه گیری می کنند. آنها ابزارهای مفیدی برای مکان یابی مشکلات در یک شبکه نوری هستند زیرا می توانند فاصله تا شکست یا تضعیف را محاسبه کنند.

برش دهنده های فیبر نوری برای برش‌های دقیق فیبر نوری فیبر نوری استفاده می‌شوند. وجه های انتهایی فیبر صاف تولید شده توسط برش های فیبر نوری برای اتصال همجوشی کم تلفات ضروری است.

پلاریزه کننده فیبر نوری (FOP) به منظور بهبود ویژگی های خاموش شدن کابل فیبر نوری به صورت خطی قرار می گیرند. آنها اجازه انتقال تنها یک قطبش را می دهند و نور را در حالت های قطبش ناخواسته مسدود می کنند.

پوشش‌دهنده‌های فیبر پس از اتصال، پوشش اولیه را به بخش‌های فیبر نوری بریده شده بازمی‌گردانند.

تجهیزات تست فیبر نوری برای تشخیص افت/تغییر سیگنال از طریق کابل فیبر نوری استفاده می شود.

ترام فیبر براگ دارای یک ضریب شکست متناوب تغییر یافته برای فیلتر کردن طول موج های خاصی هستند و در عین حال به بقیه اجازه عبور می دهند.

ترمینال های خطوط نوری با تبدیل بین سیگنال‌های الکتریکی (صدا، داده، ویدئو، و غیره) و سیگنال‌های فیبر نوری به عنوان نقاط پایانی ارائه‌دهنده خدمات یک شبکه نوری غیرفعال عمل می‌کنند و در عین حال مالتی پلکسی بین این دو را هماهنگ می‌کنند.

ترمینال های شبکه نوری سیگنال های نوری ورودی را به سیگنال های الکتریکی در کاربران نهایی برای شبکه های نوری غیرفعال (PON) تبدیل می کنند.

تسهیم کنند های اپتیکال اد/دراپ (OADMs) در سیستم های مالتی پلکسی با تقسیم طول موج برای مالتی پلکس کردن و مسیریابی سیگنال های فیبر نوری استفاده می شود.

تضعیف کننده های فیبر نوری دستگاه هایی هستند که قدرت سیگنال را در پیوندهای فیبر نوری با ایجاد تلفات ثابت یا متغیر کاهش می دهند. آنها برای کنترل سطح توان سیگنال های نوری در خروجی منابع نور و مبدل های الکتریکی به نوری (E/O) استفاده می شوند. آنها همچنین برای آزمایش خطی بودن و محدوده دینامیکی حسگرهای عکس و آشکارسازهای عکس استفاده می شوند.

تقویت کننده های فیبر نوری سیگنال ضعیف شده را بدون تبدیل سیگنال به شکل الکتریکی دوباره تقویت می کنند.

جداکننده های نوری دستگاه های نوری هستند که اجازه می دهند نور تنها در یک جهت منتقل شود. آنها اغلب برای جلوگیری از بازتاب نور به سمت فیبر استفاده می شوند، زیرا این نور وارد منبع می شود و باعث مشکلات بازخورد می شود.

حلقه های فیبر نوری تجهیزات مکانیکی هستند، معمولاً لوله های سفت و سخت، که برای محدود کردن انتهای صاف یک فیبر یا یک بسته فیبر استفاده می شوند.

دپلاریزه کننده های فیبر نوری پلاریزاسیون را در سیستم های فیبر نوری تصادفی می کنند.

رابط های نوری دستگاه‌های فیبر نوری غیرفعال 3 پورت هستند که برای ترکیب دو مجموعه از کانال‌های چندگانه تقسیم طول موج متراکم (DWDM) در یک سیگنال ترکیبی استفاده می‌شوند.

راهنماهای نور فیبر نوری دسته هایی از فیبرهای نوری هستند که برای تحویل کنترل شده نور استفاده می شوند. آنها سفت تر هستند و در هر دو ناحیه مرئی و مادون قرمز نزدیک (نزدیک به IR) طیف الکترومغناطیسی به خوبی منتقل می شوند. راهنماهای نور فیبر نوری گاهی اوقات لوله های نور فیبر نوری (لایت پایپ فیبر نوری) نامیده می شوند.

رمزگذارهای خطی نوری از فناوری فیبر نوری برای تشخیص موقعیت و جابجایی استفاده می کنند.

روتاتورهای فارادی فیبر نوری خروجی را از فیبرهای تک حالته گرفته و قطبش را 90 درجه می چرخاند.

سنسورهای مجاورت فیبر نوری از فناوری فیبر نوری برای تشخیص نزدیکی اشیاء هدف استفاده می کنند.

سوئیچ های فیبر نوری یک سیگنال نوری را بدون تبدیل الکترواپتیکی و نوری الکتریکی هدایت می کنند.

سیرکولاتورهای فیبر نوری دستگاه های غیر متقابلی هستند که سیگنال نور را از یک درگاه، از طریق یک خط فیبر نوری، به طور متوالی به دیگری هدایت می کنند.

شناسه های فیبر نوری برای شناسایی غیر تهاجمی سیگنال های موج پیوسته در کابل های فیبر نوری طراحی شده اند. آنها ابزارهای دستی و ارزان قیمتی هستند که سیگنال ها را در فیبر تک حالته بدون وقفه در سرویس یا آسیب رساندن به فیبر شناسایی می کنند.

فرستنده های فیبر نوری دستگاه هایی هستند که شامل یک منبع LED یا لیزر و تجهیزات الکترونیکی تنظیم کننده سیگنال برای تزریق سیگنال به فیبر هستند.

فرستنده های فیبر نوری دستگاه هایی هستند که سیگنال های نوری را در کانال های با طول موج های مختلف دریافت، تقویت و ارسال مجدد می کنند.

فرستنده های فیبر نوری شامل فرستنده و گیرنده در یک جزء هستند.

فیبر نوری تخصصی، معمولاً با دوپینگ، برای یک عملکرد تخصصی اصلاح می‌شود. این شامل یک یا چند الیاف شفاف است که در یک پوشش محافظ محصور شده اند.

فیلترهای فیبر نوری تنها به طول موج های خاصی اجازه می دهند که به یک سیستم فیبر نوری بزرگتر منتقل شوند.

قفل های طول موج برای تثبیت خروجی طول موج لیزرهای مورد استفاده در مالتی پلکسرهای تقسیم طول موج متراکم یا سیستم های مولتی پلکسر قطره ای نوری و همچنین لیزرهای قابل تنظیم استفاده می شوند.

کابل های فیبر نوری از یک یا چند فیبر نوری شفاف که در پوشش های محافظ و اعضای استحکام محصور شده اند تشکیل شده اند. کابل های فیبر نوری برای انتقال داده های "نور" استفاده می شود.

کانکتورهای فیبر نوری برای تراز کردن و اتصال دو یا چند فیبر به یکدیگر استفاده می شود تا وسیله ای برای اتصال یا جدا شدن از یک فرستنده، گیرنده یا سایر دستگاه های فیبر نوری فراهم شود.

کوپلرهای فیبر نوری دستگاه های نوری هستند که سه یا چند انتهای فیبر را به هم متصل می کنند و یک ورودی را بین دو یا چند خروجی تقسیم می کنند یا دو یا چند ورودی را در یک خروجی ترکیب می کنند.

گیرنده های فیبر نوری ابزاری هستند که نور را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنند. آنها حاوی یک نیمه هادی فوتودیود، مدار تهویه سیگنال و تقویت کننده هستند.

دستگاه های پولیش فیبر نوری برای صیقل دادن وجه های انتهایی محصولات فیبر نوری (کابل ها، کانکتورها، آداپتورها و غیره) به منظور به حداقل رساندن تلفات سیگنال در اثر پراکندگی استفاده می شود.

مالتی پلکسرهای تقسیم زمان (TDM) زمان انتقال را در کانال اطلاعاتی بین بسیاری از منابع داده به اشتراک می گذارند.

مانیتورهای کانال نوری (OCM) برای اندازه گیری توان کانال، طول موج و نسبت سیگنال نوری به نویز (OSNR) برای هر کانال در شبکه های DWDM استفاده می شود. گاهی اوقات به آنها مانیتورهای عملکرد نوری (OPM) نیز گفته می شود.

متر برق های فیبر نوری ابزاری هستند که میانگین توان یک پرتو نور پیوسته را اندازه گیری می کنند. آنها برای آزمایش قدرت سیگنال در شبکه های فیبر نوری استفاده می شوند.

تعدیل‌کننده‌های آکوستواپتیک دستگاه‌هایی هستند که از امواج صوتی برای تغییر دامنه، فرکانس یا فاز نور عبوری از یک ماده آکوستواپتیک استفاده می‌کنند.

مدولاتورهای الکترواپتیکی دستگاه‌های آنالوگ یا دیجیتالی هستند که از یک میدان الکتریکی برای تغییر ویژگی‌ها (به عنوان مثال، شکاف نواری و شاخص شکست) ماده‌ای که نور از آن عبور می‌کند، استفاده می‌کنند و ویژگی‌های خود نور را تغییر می‌دهند.

مکان یاب عیب فیبر نوری نور لیزر قرمز را از طریق فیبرهای پوشش دار می تاباند تا شکستگی ها، خمیدگی ها، اتصالات معیوب، اتصالات و سایر علل از دست دادن سیگنال را شناسایی کند.

منابع تست فیبر نوری عملکرد یک سیستم را با تزریق نور از طریق فیبرها بررسی می کنند.

موج برهای نوری جریان نور را از منبع نور به نقطه استفاده در مناطقی که خیلی کوچک یا خطرناک هستند هدایت می کنند تا اجازه نصب لامپ را بدهد. دو نوع اصلی راهنمای نور وجود دارد: مایع و فیبر نوری. گاهی اوقات راهنماهای نور را لوله های نور (لایت پایپ) می نامند.

مالتی پلکسرهای تقسیم طول موج (WDM) دستگاه‌هایی هستند که سیگنال‌های نور را با طول‌موج‌های مختلف، که از فیبرهای مختلف می‌آیند، روی یک فیبر واحد ترکیب می‌کنند. آنها شامل مالتی پلکسرهای تقسیم طول موج متراکم (DWDM) هستند، دستگاه هایی که از تکنیک های مالتی پلکس نوری (آنالوگ) برای افزایش ظرفیت حمل شبکه های فیبر فراتر از سطوحی که می توانند از طریق مالتی پلکسی تقسیم زمانی (TDM) انجام شوند، استفاده می کنند.