نیمه هادی فوتودیود از سیلیکون ساخته شده است. ردیاب های نوری سیلیکونی دارای محدوده طول موج 400 نانومتر تا 1100 نانومتر هستند.

نیمه هادی فوتودیود از سیلیکون ساخته شده است. ردیاب های نوری سیلیکونی دارای محدوده طول موج 900 نانومتر تا 1700 نانومتر هستند.

فتودیود یک اتصال PN است.

فتودیودهای مثبت ذاتی منفی (PIN) دارای یک ناحیه ذاتی بزرگ و با دوپ خنثی هستند که بین مناطق نیمه هادی دوپ شده با p و n قرار گرفته است.

فتودیودهای بهمنی (APD) فتودیودهای پین تخصصی هستند که با ولتاژ بایاس معکوس بالا کار می کنند. ولتاژهای معکوس بزرگ میدان های الکتریکی بالایی را در محل اتصال PN ایجاد می کنند. برخی از جفت‌های حفره‌های الکترونی که از این میدان عبور می‌کنند یا تولید می‌شوند، انرژی کافی برای ایجاد جفت حفره‌های الکترونی اضافی به دست می‌آورند. اگر جفت حفره های الکترونی تازه ایجاد شده انرژی کافی به دست آورند، جفت حفره های الکترونی نیز ایجاد می کنند. این به عنوان ضرب بهمن شناخته می شود و مکانیزمی است که توسط آن APD ها سود داخلی تولید می کنند.

فیبرهای تک حالته برای حمل یک پرتو نور به موازات طول فیبر طراحی شده اند. آنها می توانند امواج نور را با فرکانس های مختلف منتقل کنند، اما این امواج به همین ترتیب در فضا حرکت می کنند. فیبرهای نوری تک حالته (SMF) دارای هسته های کوچک (حدود 3.5 x 10 -4 اینچ یا 9 میکرون قطر) هستند. آنها نور لیزر مادون قرمز (طول موج = 1300 تا 1550 نانومتر) را منتقل می کنند و با منابع لیزری برای پیوندهای با سرعت بالا و مسافت طولانی استفاده می شوند.

فیبر چند حالته دارای اندازه هسته بزرگتر از فیبر تک حالته است و بیش از یک حالت انتشار را پشتیبانی می کند. قطر هسته فیبر MM، همانطور که گاهی اوقات آن را می نامند، چندین برابر بزرگتر از طول موج نور عبوری است. سرعت انتقال معمولی و محدودیت فاصله 100 مگابیت بر ثانیه تا 2 کیلومتر، 1 گیگابیت بر ثانیه تا 220 تا 550 متر و 10 گیگابیت بر ثانیه تا 300 متر است. فیبر چند حالته عمدتاً با منابع LED برای پیوندهای سرعت کمتر و فاصله استفاده می شود.

محصولات را می توان با فیبرهای تک حالته و چند حالته استفاده کرد.

در تقویت کننده های کم امپدانس، پهنای باند و نویز گیرنده با افزایش مقاومت کاهش می یابد. بنابراین، حساسیت گیرنده به هزینه پهنای باند افزایش می یابد.

در تقویت کننده های ترانس امپدانس، پهنای باند تحت تأثیر بهره تقویت کننده قرار می گیرد.

کانکتورهای بیکونیک دارای انتهای مخروطی دقیق برای تلفات کم درج هستند.

کانکتورهای D4 حاوی فرول های سرامیکی کامپوزیت زیرکونیا برای دوام هستند. آنها دارای یک سیستم نصب رزوه ای با کارایی بالا و بدنه کلید دار برای تکرارپذیری و تطبیق پذیری هستند.

کانکتورهای ESCON نام خود را از برنامه اصلی خود، اتصال سیستم سازمانی آی‌بی‌ام (ESCON) برای رایانه‌های مرکزی گرفته‌اند. کانکتورهای ESCON مشابه کانکتورهای FDDI هستند، اما به جای یک پوشش ثابت، دارای یک پوشش جمع شونده هستند. کانکتورهای ESCON دارای دو فرول سرامیکی 2.55 میلی متری و طراحی مقاوم در برابر فشار هستند.

کانکتورهای FC دارای یک فرول سرامیکی تمام زیرکونیا برای دوام هستند. یک سیستم نصب رزوه ای با کارایی بالا و یک بدنه کلید دار برای تکرارپذیری و تطبیق پذیری. کانکتورهای FC عمدتاً با فیبرهای تک حالته و در تلفن، ابزار دقیق و لینک های ارتباطی پرسرعت استفاده می شوند.

کانکتورهای رابط داده توزیع‌شده فیبر (FDDI) برای استفاده در شبکه‌های FDDI، یک فناوری LAN که از حلقه‌های فیبر نوری 100 مگابیت بر ثانیه دوتایی و ضد چرخش استفاده می‌کند، طراحی شده‌اند. کانکتورهای FDDI دستگاه های دوبلکس هستند که دارای دو فرول 2.5 میلی متری هستند. یک روکش ثابت از فرول ها در برابر آسیب محافظت می کند.

کانکتورهای LC شامل یک فرول سرامیکی زیرکونیایی صیقلی و یک محفظه به سبک فشاری/کششی با مکانیزم ضامن هستند. اندازه کانکتورهای LC نصف کانکتورهای کابل فیبر نوری استاندارد است. آنها برای شبکه های عمومی و خصوصی مناسب هستند.

کانکتورهای Loopback برای آزمایش سیستم های فرستنده و گیرنده استفاده می شوند.

کانکتورهای MTP رزوه ای هستند و برای کاربردهای با چگالی بالا مناسب هستند.

بر خلاف سایر کانکتورهای فیبر نوری، کانکتورهای MT-RJ دو فیبر را با یک فرول نگه می دارند. کانکتورهای MT-RJ گونه ای از کانکتورهای MT هستند، اما از یک فرول کوچکتر استفاده می کنند.

کانکتورهای MU حاوی یک فرول با قطر 1.25 میلی متر هستند. برنامه های کاربردی عبارتند از ارتباطات داده پرسرعت، شبکه های صوتی، ارتباطات راه دور، و تقسیم طول موج متراکم (DWDM). کانکتورهای MU همچنین در اتصالات نوری متعدد و به عنوان مکانیزم خود بازدارنده در برنامه های backplane استفاده می شوند.

کانکتورهای کانال اشتراکی (SC) دستگاه های کواکسیال و با اندازه متوسط ​​با امپدانس ثابت 50Ω و محدوده فرکانس 0 تا 11 گیگاهرتز هستند. آنها بزرگتر از کانکتورهای BNC هستند، اما تقریباً به اندازه دستگاه های Type N هستند.

کانکتورهای Subminiature-A (SMA) برای استفاده بر روی کابل های نیمه سخت در قطعات در نظر گرفته شده است. آنها مستقیماً با دی الکتریک کابل بدون شکاف هوا ارتباط برقرار می کنند. آنها برای اتصالات دائمی در نظر گرفته نشده اند.

کانکتورهای نوک مستقیم (ST) از کوپلینگ سرنیزه ای استفاده می کنند که فقط به یک چهارم چرخش برای درگیر شدن یا جدا شدن نیاز دارد. کلیدهای داخلی عملکرد قابل تکراری را ارائه می دهند زیرا کانکتورهای ST همیشه با یک بوش کوپلینگ به یک شکل جفت می شوند. اتصالات ST در برنامه های کابل کشی FDDI استفاده می شود.

منطق ترانزیستور ترانزیستور (TTL) یک کلاس از مدارهای دیجیتالی است که از ترانزیستورهای پیوند دوقطبی (BJT)، دیودها و مقاومت ها ساخته شده است. قابل توجه است، زیرا پایه اولین فناوری مدار مجتمع نیمه هادی (IC) گسترده بود. تمام مدارهای TTL با منبع تغذیه 5 ولت کار می کنند. سیگنال های TTL زمانی که بین 0 ولت و 0.8 ولت نسبت به ترمینال زمینی بین 0 ولت و ولتاژ 0.8 ولت است، به صورت «کم» یا L و زمانی که بین 2 ولت و 5 ولت است «بالا» یا H تعریف می شوند. اولین دستگاه های منطقی طراحی شده از ترانزیستورهای دوقطبی به عنوان TTL استاندارد افزودن دیودهای شاتکی به کلکتور پایه ترانزیستور دوقطبی منطق شاتکی (S-TTL) نامیده شد. دیودهای شاتکی تأخیر انتشار در TTL را با جلوگیری از رفتن کلکتور به چیزی که "اشباع عمیق" نامیده می شود، کوتاه می کند. سایر فناوری‌های TTL عبارتند از: Schottky کم مصرف (LS-TTL)، شاتکی پیشرفته (AS-TTL)، Schottky پیشرفته کم مصرف (ALS-TTL) و TTL کم ولتاژ (LVTTL).

منطق جفت شده امیتر (ECL) از ترانزیستورها برای هدایت جریان از طریق دروازه هایی که توابع منطقی را محاسبه می کنند، استفاده می کند. در مقایسه، TTL و خانواده‌های مرتبط از ترانزیستورها به عنوان سوئیچ دیجیتال استفاده می‌کنند، جایی که ترانزیستورها بسته به وضعیت مدار یا قطع یا اشباع می‌شوند. این تمایز مزیت اصلی ECL را توضیح می‌دهد: از آنجایی که ترانزیستورها همیشه در منطقه فعال هستند، می‌توانند به سرعت تغییر حالت دهند، بنابراین مدارهای ECL می‌توانند با سرعت بسیار بالا کار کنند. و همچنین عیب اصلی آن: ترانزیستورها به طور مداوم جریان می کشند، به این معنی که مدارها به توان بالایی نیاز دارند و در نتیجه مقادیر زیادی گرمای اتلاف تولید می کنند. گیت های ECL از تنظیمات تقویت کننده دیفرانسیل در مرحله ورودی استفاده می کنند. یک پیکربندی بایاس ولتاژ ثابتی را در وسط سطوح منطقی پایین و بالا به تقویت کننده دیفرانسیل می دهد، به طوری که تابع منطقی مناسب ولتاژهای ورودی تقویت کننده و پایه ترانزیستور خروجی را کنترل می کند. زمان انتشار این آرایش می تواند کمتر از یک نانوثانیه باشد. سایر ویژگی های قابل توجه خانواده ECL شامل این واقعیت است که نیاز جریان زیاد تقریباً ثابت است و به طور قابل توجهی به وضعیت مدار بستگی ندارد. این بدان معناست که مدارهای ECL نویز نسبتاً کمی تولید می‌کنند، برخلاف بسیاری از انواع منطقی دیگر که معمولاً هنگام سوئیچ کردن جریان بسیار بیشتری نسبت به حالت خاموش می‌گیرند، که برای آن نویز برق می‌تواند مشکل ساز شود. مدارهای ECL با منابع تغذیه منفی و سطوح منطقی ناسازگار با سایر خانواده ها کار می کنند، که به این معنی است که عملکرد متقابل بین ECL و سایر طرح ها دشوار است. این واقعیت که سطوح منطقی بالا و پایین نسبتا نزدیک هستند به این معنی است که ECL از حاشیه های نویز کوچک رنج می برد که در برخی شرایط می تواند دردسرساز باشد.

منطق نیمه هادی اکسید فلزی مکمل (CMOS) از ترکیبی از ترانزیستورهای اثر میدانی اکسید فلزی-نیمه هادی نوع p و نوع n (MOSFET) برای پیاده سازی گیت های منطقی و سایر مدارهای دیجیتال موجود در رایانه ها، مخابرات و تجهیزات پردازش سیگنال استفاده می کند. CMOS با مصرف انرژی بسیار کم مشخص می شود. بسیاری از مدارهای CMOS از همان سطوح ولتاژ TTL برای سیگنال های خود استفاده می کنند.

این سیگنال ورودی/خروجی تصویری است.

سیگنال ورودی/خروجی یک فرکانس رادیویی است.