شیرین کننده ها شیرینی یا طعم شکر را ایجاد می کنند. شیرین کننده ها عبارتند از قند نیشکر یا ساکارز، شربت ذرت، فروکتوز، شربت یا کنسانتره آب میوه، سوربیتول، زایلیتول، پلیول ها، عسل، ملاس، استویا، سیکلامات ها، ساخارین، آسپارتام، سوکرالوز، نئوتام و آسه سولفام پتاسیم. شیرین کننده ها می توانند طبیعی یا مصنوعی (جایگزین های قند مصنوعی) باشند. شیرین کننده های مصنوعی مورد تایید برای استفاده در ایالات متحده شامل ساخارین، آسپارتام، سوکرالوز، نئوتام و استه سولفام پتاسیم است. شیرین کننده های مصنوعی دارای سطوح کربوهیدرات یا کالری کمتری هستند که آنها را در درمان چاقی مفید می کند. شیرین کننده های مصنوعی بر سطح گلوکز در بدن تأثیر نمی گذارند، که به دیابتی ها اجازه می دهد از این شیرین کننده ها استفاده کنند.

تامین کنندگان می توانند مواد بیوشیمیایی مانند ویتامین ها، پروتئین ها، پپتیدها، اسیدهای آمینه، آنالوگ اسیدهای آمینه، DNA، RNA، استروئیدها، کربوهیدرات ها، الیگونوکلئوتیدها، لیپیدها، چربی های حیوانی، روغن های گیاهی، موم ها، استرول ها، تری گلیسیریدها، پردازش، واکنش، استخراج یا سنتز بیوشیمیایی را انجام دهند. مشتقات بیولوژیکی یا گیاهی، مواد فعال دارویی (APIs)، یا فعال‌های با قدرت بالا (HPAs).

مواد ضد جوش یا جریان آزاد به مواد پودری یا دانه‌ای اضافه می‌شوند تا خواص جریان خوبی را بهبود بخشند یا حفظ کنند و از کیک شدن، کلوخه شدن یا تجمع جلوگیری کنند. افزودنی های ریز سیلیس در آرد برای حفظ جریان پذیری استفاده می شود.

کمک‌کننده‌ها یا تقویت‌کننده‌ها کارایی یا اثر مواد (مواد اصلی)، مواد شیمیایی فعال یا سایر افزودنی‌های یک محصول را افزایش می‌دهند. به عنوان مثال، یک طعم دهنده یا تقویت کننده طعم مانند MSG طعم گوشت یا طعم دهنده های گوشت را تشدید می کند. ادجوانت های دارویی مانند آلومینیوم به واکسن ها اضافه می شود تا پاسخ ایمنی فرد را تقویت کند که باعث افزایش اثربخشی واکسن می شود.

رایحه ها یا رایحه ها افزودنی هایی هستند که بو را ایجاد می کنند. آنها در غذاها، نوشیدنی ها، لوازم آرایشی و بهداشتی و محصولات مراقبت شخصی استفاده می شوند.

بایندرها و عوامل اتصال دهنده ها افزودنی هایی مانند موم ها، پلی اتیلن گلیکول یا میکروسلولز هستند که برای اتصال پودرها، الیاف یا ذرات به آگلومره ها، گلوله های یکپارچه یا فشرده استفاده می شوند. چسباندن مواد را آسان تر می کند.

حامل ها شامل حلال ها یا روغن هایی هستند که به عنوان ماده اولیه اولیه استفاده می شوند. سایر افزودنی ها، عوامل فعال و مواد تشکیل دهنده در حلال حامل یا روغن حل یا پراکنده می شوند.

کف زدا و هواگیرها به رهاسازی هوای محبوس شده از فرمولاسیون کمک می کنند.

دمولسیفایرها قطرات روغن پراکنده در آب یا مایع مبتنی بر آب را نامحلول می کنند، به طوری که روغن یا روان کننده را می توان از سیال فلزکاری جدا کرد.

عوامل پراکنده و دفلوکولانت ها برای معلق کردن یا پخش کردن ذرات ریز در یک مایع یا محلول استفاده می شوند. دفلوکولانت ها ذرات یا لخته های آگلومره شده را می شکنند تا راحت تر معلق یا پراکنده شوند. دفلوکولانت ها در تشکیل کلوئید یا سوسپانسیون مفید هستند. معمولاً این افزودنی ها یک لایه باردار روی سطح ذرات ایجاد می کنند و باعث دفع یکدیگر می شوند.

امولسیفایرها این توانایی را دارند که قطرات روغن را در آب یا مایعات مبتنی بر آب پخش کنند. آنها همچنین برای پراکنده کردن قطرات آب در روغن یا مایعات مبتنی بر روغن در دسترس هستند.

سیستم‌های کپسوله‌سازی و تحویل برای معرفی دارو به بیمار و/یا رساندن دارو به نقطه‌ی اثر استفاده می‌شوند. برخی از عوامل یا سیستم های دارورسانی نیز ممکن است مکانیسم انتشار طولانی مدت یا کنترل شده با زمان را فراهم کنند. عوامل کپسوله‌سازی ممکن است دارو را قبل از تحویل به بیمار یا محل اثر در بیمار از تخریب محافظت

اکستندرها، پرکننده‌ها یا حجم‌دهنده‌ها برای ایجاد یک پرکننده بی‌اثر در یک محصول برای افزایش حجم و کاهش هزینه‌ها بدون کاهش کیفیت یا عملکرد استفاده می‌شوند. رقیق کننده ها مایعات بی اثر و غیر واکنشی هستند که به عنوان عوامل رقیق کننده، حامل یا افزودنی های حجیم عمل می کنند. ذخایر پایه نفتی رقیق کننده ها یا افزودنی های حجیم کننده در رنگ ها و آفت کش ها هستند.

شکل دهنده های فیلم، عوامل ادغام کننده و کمک های خشک کننده برای کمک به تشکیل یک پلیمر منسجم و متراکم یا پوشش/فیلم آلی در طول فرآیندهای پخت یا خشک کردن استفاده می شود.

افزودنی ها و عوامل شیمیایی در کاربردهای تخمیر مانند مواد بیوشیمیایی فعال (مواد مغذی، APIها)، اصلاح کننده ها و بافرهای pH، تثبیت کننده ها، طعم دهنده ها، بازدارنده ها، نگهدارنده ها، آنتی اکسیدان ها، کمک کننده ها یا تقویت کننده ها، عوامل پخش کننده، امولسیون کننده ها، سورفکتانت ها، حذف فلزات استفاده می شوند. نرم کننده های آب)، و مواد جداکننده یا کلات کننده.

تقویت کننده های طعم شامل طعم دهنده های خوش طعم هستند که طعم یک طعم را افزایش می دهند. بیشتر تقویت کننده های طعم نمک های سدیم یا کلسیم یا اسید آمینه یا نوکلئوتید هستند. مونوسدیم گلوتامات (MSG) یک نمونه رایج است که در این دسته قرار می گیرد. برای تقویت طعم گوشت استفاده می شود.

میکروب کش ها یا عوامل ضد میکروبی در از بین بردن میکروارگانیسم های کوچکتر مانند ویروس ها، باکتری ها، تک یاخته ها و سایر میکروب ها موثر هستند. میکروب کش های خاصی برای کشتن میکروب های خاص یا گونه های خاصی از میکروب ها هدف قرار می گیرند.

مرطوب کننده ها، آب دوست ها یا مرطوب کننده ها آب یا رطوبت را در یک محصول حفظ می کنند. هیدروفیل ها یا عوامل آبدوست به فرمولاسیون یا محصول خاصیت آب دوست یا جذب آب می دهند. آبگریز یا آب گریز برعکس آب دوست است.

مهارکننده‌های شیمیایی واکنش‌هایی مانند خوردگی یا واکنش‌های الکتروشیمیایی، واکنش‌های احتراق یا شعله (بازدارنده‌های آتش)، واکنش اکسیداسیون یا واکنش‌های بیوشیمیایی را سرکوب، کاهش می‌دهند یا از آن جلوگیری می‌کنند.

خمیرمایه برای وارد کردن گاز دی اکسید کربن، هوا یا بخار به خمیر یا خمیر برای سبک کردن بافت و افزایش حجم نان و محصولات پخته شده استفاده می شود. بیکینگ پودر، جوش شیرین و مخمر مواد رایجی هستند که برای بالا بردن مواد پخته شده قبل از پخت استفاده می شوند.

نگهدارنده ها از تخریب یک محصول در اثر حمله محیطی جلوگیری کرده یا آن را محدود می کنند. نگهدارنده های غذایی شامل آنتی اکسیدان ها، نمک ها، اسیدها، شکر، مواد جداکننده، عوامل کیلیت کننده و سایر افزودنی ها هستند که از فساد ناشی از اکسیداسیون یا حمله میکروبی جلوگیری می کنند. نگهدارنده های چوب شامل بیوسیدهایی مانند حشره کش ها و قارچ کش ها برای جلوگیری از حمله قارچ ها و حشرات (مثلا موریانه ها یا مورچه های نجار) هستند. مواد نگهدارنده نیز به داروها یا مواد دارویی، رنگ ها و پوشش ها اضافه می شوند.

پیشرانه ها افزودنی های فرمولی هستند که برای توزیع یا آئروسل کردن یک محصول از یک قوطی اسپری یا ظرف استفاده می شوند.

آنتی اکسیدان ها افزودنی هایی هستند که برای مهار اکسیداسیون استفاده می شوند، فرآیندی که بسیاری از محصولات طبیعی و ارگانیک را تخریب می کند.

افزودنی ها یا عوامل برای جداسازی یا کیل کردن یون های فلزی به کمپلکس ها یا کلات های فلزی هستند. جداکننده ها یا عوامل کیلیت از یک مولکول لیگاند تشکیل شده است که یون فلز را مانند یک پنجه یا کولیس احاطه کرده و کلات یا کمپلکس فلزی را تشکیل می دهد. جداکننده ها یا عوامل کیلیت با یون های فلزی پیوندهای شیمیایی متعددی ایجاد می کنند که فلزات را در محلول نگه می دارد. EDTA یا اتیلن دی آمین تتراستیک اسید یک ترکیب کننده یا کیلیت کننده رایج است. فرآیندهای کیلات و جداسازی برای جلوگیری از پوسته پوسته شدن، نرم شدن آب، اتصال یا کمپلکس شدن فلزات سنگین و تثبیت سفید کننده مفید هستند. کلات‌ها، کلات‌ها یا عوامل جداکننده نیز به عنوان نگهدارنده مواد غذایی، برای تثبیت غنی‌سازی آهن در غذاها و به عنوان تثبیت کننده در بسیاری از محصولات دیگر استفاده می‌شوند.

عوامل ته نشین، منعقد کننده ها و لخته سازها ذرات ریز را که در یک مایع یا محلول پراکنده یا معلق هستند حذف می کنند. عامل ته نشینی یا لخته ساز باعث می شود که ذرات ریز به صورت توده ها یا لخته های بزرگتر جمع شوند یا منعقد شوند. ذرات آگلومره شده از سوسپانسیون خارج می شوند و به پایین می افتند.

مواد افزودنی حلال کننده یا حلال، عوامل شیمیایی هستند که برای افزایش یا حفظ حلالیت یک ماده شیمیایی، ماده فعال یا افزودنی دیگر در فرمولاسیون محصول استفاده می شوند. هیدروتروپ ها نوع خاصی از مواد حل کننده هستند که برای محلول نگه داشتن یک سورفکتانت طراحی شده اند.

عوامل ضخیم کننده، محرک های ژل و ضخیم کننده ها افزودنی هایی هستند که ویسکوزیته را افزایش داده و جریان را کاهش می دهند. ضخیم کننده ها می توانند در پوشش ها یا رنگ ها برای کاهش دویدن یا رگه ها مفید باشند.

عوامل جریان‌پذیری، محرک‌های جریان، حلال‌ها و رقیق‌کننده‌ها افزودنی‌هایی هستند که ویسکوزیته را کاهش داده و جریان را افزایش می‌دهند. برای رقیق کردن محصول می توان از حلال ها و رقیق کننده ها استفاده کرد. حلال یک اتصال دهنده را حل می کند، در حالی که رقیق کننده رقیق می شود.

اسیدها یا اسیدولان ها یون های هیدروژن را در محلول های آبی برای کاهش سطح pH یا افزایش اسیدیته اهدا می کنند. ترکیبات اسیدی وقتی به آب اضافه می شوند PH کمتر از 7 ایجاد می کنند. اسیدها هنگامی که به عنوان افزودنی های غذایی استفاده می شوند طعم ترش ایجاد می کنند. آنها فلزات را خورده می کنند و الکترولیت های خوبی را در کاربردهای باتری تشکیل می دهند. اسیدهای قوی می توانند پوست را در اثر تماس نیش بزنند و بسوزانند.

بازها یا ترکیبات قلیایی یون های هیدرونیوم را در محلول های آبی جذب می کنند و سطح pH را بالا می برند یا قلیاییت را افزایش می دهند. بازهای قلیایی یون های هیدروکسید را برای افزایش pH اهدا می کنند. ترکیبات پایه زمانی که به آب اضافه می شوند PH بیشتر از 7 ایجاد می کنند.

بافرها از یک اسید ضعیف یا باز ضعیف تشکیل شده اند. بافرها و عوامل بافر کننده با تنظیم غلظت اسید و باز مزدوج، pH محصول را در محدوده های باریک تثبیت می کنند.

سایر عملکردهای فهرست نشده، اختصاصی یا تخصصی.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها به شکل کلوئید، امولسیون یا پراکندگی هستند.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها به صورت مایع هستند یا در محلول حل می شوند.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها به صورت پودر هستند. پودرها به شکل ریز تقسیم شده یا پودری از مواد شیمیایی، فلزات، مواد معدنی یا سایر مواد خام هستند.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها به شکل فهرست نشده دیگری مانند گاز ارائه می شوند.

عوامل شیمیایی یا مواد افزودنی طبیعی یا مشتق شده از یک منبع طبیعی با حداقل پردازش هستند.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها یک ماده شیمیایی یا نمک غیر آلی هستند.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها یک ماده شیمیایی یا پلیمر آلی هستند. مواد شیمیایی آلی عبارتند از الکل ها، آلفول استرها، گلیکول اترها، هیدروکربن های هالوژنه، آلی فلزات، سیلیکون ها، روغن ها، گریس ها، تقطیرهای نفتی، موم ها و سایر ترکیبات هیدروکربنی.

عوامل شیمیایی یا افزودنی ها فهرست نشده دیگر