بتن و سیمان از مخلوطی از یک بایندر یا کلینکر و یک سنگدانه درشت‌تر تشکیل شده‌اند. از آنها برای چسباندن یا خط کشی کف و دیوارها، چسباندن آجر و اتصال اجزاء برای استفاده در کاربردهای با دمای بالا استفاده می شود. کلینکر یک ماده معدنی یا مخلوط معدنی ذوب شده مانند آلومینا، بوکسیت یا آهک است که به صورت پودر ریز خرد می شود. سنگدانه ها مواد درشت تر و دانه ای هستند که در زمان اختلاط به ملات، دوغاب یا سیمان اضافه می شوند تا خواص ویژه ای مانند پایداری حرارتی، مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر اکسیداسیون ایجاد کنند. سنگدانه های مصنوعی مخلوط های معدنی یا معدنی ذوب شده ای هستند که به جای کلینکر پودری ریز خرد شده و به اندازه درشت و دانه ای خرد شده اند. سیمان پرتلند رایج ترین چسب مورد استفاده در بتن های سازه ای و ملات ها می باشد. سیمان های پلیمری دارای پیوند رزینی هستند و در حفاظت در برابر خوردگی، ملات برای کاشی های کف مقاوم در برابر خوردگی و سایر کاربردهای صنعتی تخصصی استفاده می شوند. سنگ تراشی از کاشی، آجر، سنگ یا سایر اجزای سرامیکی تشکیل شده است که با ملات یا چسب به هم چسبیده اند.

مواد کامپوزیتی از یک رزین (مناسب برای قالب‌گیری) و یک ماتریس (معمولاً الیاف یا مواد نساجی) تشکیل شده‌اند که برای افزایش استحکام، تغییر خواص الکتریکی یا مغناطیسی یا افزایش مقاومت در برابر سایش عمل می‌کند.

فلزات موادی کدر، قابل ذوب، انعطاف پذیر و معمولاً براق هستند که رسانای خوبی برای گرما و الکتریسیته هستند. آنها با از دست دادن الکترون ها کاتیون ها را تشکیل می دهند و اکسیدها و هیدروکسیدهای اساسی تولید می کنند. فلزاتی که در کاربردهای مهندسی سازه استفاده می شوند چقرمگی بالایی دارند که ترکیبی از استحکام و شکل پذیری بالا است.

محصولات کاغذ یا مقوا از خمیر سلولز، پنبه، چوب یا سایر الیاف گیاهی تولید می شوند. خمیر از یک سوسپانسیون آبی روی یک صفحه ریز گذاشته می شود تا ورقه هایی تشکیل شود که خشک شده و بیشتر پردازش می شوند.

پلاستیک ها مواد آلی، مصنوعی یا فرآوری شده هستند که عمدتاً پلیمرهای ترموپلاستیک یا ترموست با وزن مولکولی بالا هستند. آنها را می توان به اشیا، فیلم یا رشته ها تبدیل کرد.

مواد چسب یا درزگیر با ویسکوزیته بالا یا قوام ژل مانند هستند. به طور معمول، این مواد توانایی کار با سطوح متخلخل را دارند.

لاستیک و الاستومرها با درجه بالایی از انعطاف پذیری و کشش (ازدیاد طول قابل برگشت) مشخص می شوند. لاستیک طبیعی یا مصنوعی برای افزایش خواص مفید مانند چقرمگی و مقاومت در برابر سایش برای استفاده در لاستیک‌ها، عایق‌های الکتریکی و مواد ضد آب ولکانیزه می‌شود. ولکانیزاسیون یک عملیات شیمیایی است که گوگرد و گرما را برای اتصال عرضی لاستیک اضافه می کند. لاستیک طبیعی ماده ای الاستیک است که از انعقاد آب شیری هر یک از گیاهان مختلف گرمسیری به دست می آید. در اصل، لاستیک طبیعی پلیمری از ایزوپرن است و به صورت ورقه ای تهیه می شود و سپس خشک می شود. لاستیک‌های مصنوعی یا الاستومرها می‌توانند بر اساس انواع مختلفی از سیستم‌ها مانند سیلیکون، پلی اورتان یا نئوپرن ساخته شوند.

مواد چسب ها یا درزگیرهایی هستند که برای پوشش، پر کردن، اندازه گیری یا آب بندی منسوجات غیر بافته یا بافته مناسب هستند. چسب‌ها یا رزین‌های اندازه‌گیری برای پر کردن کاغذ، تارهای نساجی و سایر محصولات فیبری استفاده می‌شوند.

چوب یک ترکیب طبیعی است که از ساقه، شاخه ها و ریشه درختان استخراج می شود. این ماده سخت و فیبری است که از الیاف آوند چوبی و سلولزی در یک ماتریس پلیمری لیگنین آمورف تشکیل شده است. لیگنین یک پلیمر متقاطع بیوژنتیک است که دیواره های سلولی مجاور را به یک کامپوزیت نی یا بافت چوبی متصل می کند. سلولز یک پلی ساکارید (C6H10O5)x از واحدهای گلوکز است که بخش اصلی دیواره سلولی گیاهان را تشکیل می دهد. به طور طبیعی در محصولات الیافی مانند پنبه و کاپوک وجود دارد و ماده اولیه بسیاری از کالاهای تولیدی مانند کاغذ، ابریشم مصنوعی و سلفون است.

سایر بسترهای فهرست نشده، تخصصی یا اختصاصی.

محصولات برای کاربردهای خودرو طراحی شده اند. به عنوان مثال، می توان از آنها برای چسباندن پانل ها و آب بندی پنجره ها استفاده کرد.

محصولات برای استفاده در برنامه های الکترونیکی طراحی شده اند. به عنوان مثال، آنها را می توان در گلدان یا کپسوله کردن ترکیبات، چسب های رسانا و درزگیرهای دی الکتریک استفاده کرد.

محصولات رزین ها، ترکیبات و کامپوزیت های پلاستیکی هستند که برای کاربردهای برق یا ولتاژ بالا (HV) مانند مجموعه ژنراتور یا موتور، ساخت سیم پیچ یا ترانسفورماتور و عایق کلید یا قطع کننده مدار مناسب هستند.

محصولات برای کاربردهای دریایی طراحی شده اند. آنها می توانند در آب غوطه ور شوند و می توانند در معرض اتمسفر دریایی مقاومت کنند.

محصولات برای کاربردهای پزشکی یا تماس با غذا مناسب هستند. به طور معمول، آنها با الزامات آژانس های نظارتی مانند سازمان غذا و دارو (FDA)، وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA)، بنیاد ملی علوم (NSF)، 3A-Dairy، Canada AG یا USP Class VI مطابقت دارند.

محصولات مطابق با مشخصات نظامی ایالات متحده (MIL-SPEC) هستند.

محصولات برای استفاده توسط سازندگان تجهیزات اصلی (OEMs) برای مونتاژ، آب بندی یا ساخت محصولات طراحی شده اند.

پلیمرها یا الاستومرها برای کاربردهای نوری یا فوتونیک طراحی شده اند. به عنوان مثال می توان از مواد عدسی پلی کربنات شفاف یا اکریلیک نام برد.

محصولات برای کاربردهای اپتوالکترونیک یا فوتونیک طراحی شده اند. به عنوان مثال می توان به سیمان برای اتصال عدسی های ساده به ساختارهای ترکیبی اشاره کرد.

محصولات برای کاربردهای بسته بندی نیمه هادی یا نیمه هادی طراحی شده یا مناسب هستند.

محصولات برای استفاده توسط پیمانکاران ساخت و ساز و در برنامه های نگهداری، تعمیر و بهره برداری (MRO) طراحی شده اند. مصالح ساختمانی شامل چوب، مصنوعات چوبی، شیشه، مصنوعات سیمانی (ملات، بتن، بنایی)، گچ تخته، تریم فلزی، کاشی کف، کف یا زیرسازی، تخته گچ، سقف ورق فلزی یا فلاش، بند فلزی، مواد عایق فایبرگلاس، فوم) و مصالح سقفی مبتنی بر قیر.

محصولات برای ابزارسازی یا ساخت قالب مانند اشکال پلی اورتان یا سیلیکون های ریخته گری طراحی شده اند.

سایر صنایع ثبت نشده

پلی اتیلن (PE) به عنوان چسب حرارتی داغ استفاده می شود. پلی استر (PET) پلی استر (PET) به عنوان چسب ذوب داغ استفاده می شود.

رزین ها یا پلاستیک های ترموست بر پایه سیستم پلی استر (آلکید) یا وینیل استر هستند. این مواد را نباید با پلی استرهای ترموپلاستیک یا رزین های PET اشتباه گرفت.

پلی پروپیلن (PP) معمولا در سیستم های چسب ذوب داغ استفاده می شود. PP یک پلیمر مبتنی بر پیوندهای شیمیایی پلی پروپیلن است.

رزین ها یا ترکیبات پلیمری بر پایه سیستم های شیمیایی پلی سولفید یا پلی فنیلن سولفید (PPS) هستند.

رزین های پلی اورتان (PUR) انعطاف پذیری عالی، مقاومت در برابر ضربه و دوام را ارائه می دهند. پلی یورتان ها از واکنش یک جزء ایزوسیانات با پلی ال ها یا سایر ترکیبات گروه هیدروکسیل فعال تشکیل می شوند. رزین های PUR برای شروع و کامل شدن به کاتالیزور، حرارت یا تبخیر هوا نیاز دارند.

ترکیبات پلاستیکی، رزین‌های الاستومری یا پلیمرها بر اساس سیستم شیمیایی سیلیکون هستند. سیلیکون ها از طریق هیدرولیز و پلیمریزاسیون سیلان ها و سیلوکسان ها تولید می شوند.

رزین های اپوکسی (EP) استحکام بالا و انقباض کم را در طول پخت نشان می دهند. اپوکسی ها به دلیل چقرمگی و مقاومت در برابر آسیب های شیمیایی و محیطی شناخته شده اند. اکثر اپوکسی ها رزین های دو بخشی هستند که در دمای اتاق پخت می شوند. برخی از اپوکسی‌های یک‌جزئی حرارت‌یافته یا ترموست نیز موجود هستند. بسته به فرمولاسیون، رزین های اپوکسی به عنوان رزین های ریخته گری، عوامل گلدانی، چسباننده رزین یا رزین های لمینیت در ساخت فایبرگلاس یا کامپوزیت استفاده می شود. آنها همچنین به عنوان کپسول، رسانای الکتریکی در بسته بندی میکروالکترونیک و چسب در کاربردهای اتصال ساختاری استفاده می شوند.

رزین های فنولیک و فرمالدئید ترکیبات و چسب های قالب گیری گرما سخت هستند که باندهای قوی و مقاومت خوبی در برابر دماهای بالا ایجاد می کنند. رزین های فنولیک یا فنل فرمالدئید، اوره فرمالدئید، فوران و رزین های ملامینه بخشی از این دسته هستند. به طور کلی، بادوام ترین چسب های رزین فنلی از مواد شیمیایی گروه فنل و فرمالدئید ساخته می شوند. رزین های فنولیک به صورت مایع، پودر و فیلم می باشند. رزین های فنولیک ویژه ای در دسترس هستند که در دماهای متوسط هنگام مخلوط شدن با شتاب دهنده های مناسب سخت می شوند. رزین های فنل فرمالدئید، رزورسینول فرمالدئید، رزول و نووالاک از انواع رزین های فنلی هستند. چسب های رزین اوره از اوره، فرمالدئید و کاتالیزورها یا سخت کننده ها ساخته می شوند. رزین های اوره فرمالدئید می توانند در دماهای متوسط به سرعت سخت شوند، اما عموماً خواص رزین های فنلی را ندارند. رزین های ملامینه از طریق واکنش دی سیاندی آمید با فرمالدئید ساخته می شوند. بیشتر رزین های این گروه دارای خواص دی الکتریک عالی هستند. رزین های فوران فرمالدئید (FF) از طریق پلیمریزاسیون یا چند تراکم فورفورال، فورفورال الکل، یا سایر ترکیبات حاوی حلقه فوران یا از واکنش این ترکیبات فوران با سایر ترکیبات (نه بیش از 50٪) ساخته می شوند. از فوران های ضد حریق در عملیات چیدمان دستی، اسپری کردن و سیم پیچی رشته استفاده می شود. فوران‌ها معمولاً در صحافی‌های ریخته‌گری، چرخ‌های آسیاب، دیرگدازها و دیگر کاربردها در دمای بالا استفاده می‌شوند. رزین های فوران و مواد شیمیایی نیز در کامپوزیت های فایبرگلاس، رزین های هیبریدی ترکیب شده با اپوکسی یا فنولیک ها و در سیمان های مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شوند.

پلی آمیدها برای تولید چسب های ذوب داغ قوی با استحکام بالاتر از پلی اتیلن یا سایر چسب های ذوب داغ استفاده می شوند. نایلون یک نمونه شناخته شده از رزین مهندسی پلی آمید است که برای قالب گیری قطعات پلاستیکی نیز استفاده می شود.

پلیمرها بر اساس سیستم شیمیایی وینیل هستند. به عنوان مثال می توان به پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی وینیلیدین کلراید (PVDF)، پلی وینیل وینیل استات (PVA) و پلی وینیل الکل (PVOH) اشاره کرد.

دارای مقاومت محیطی عالی و زمان گیرش سریع است. پلیمرهای اکریلیک از اسیدهای اکریلیک از طریق یک واکنش کاتالیزوری تولید می‌شوند.

ترکیبات یا سیستم های مواد بر اساس سیستم های سیمانی سرامیکی یا معدنی هستند.

سیستم‌های شیمیایی یا انواع ترکیبی یا پلیمری فهرست‌نشده.

چسب های قیری به دلیل مقاومت در برابر آب و هزینه کم در کاربردهای سقف و ساختمان استفاده می شوند. مواد قیری هیدروکربن هایی هستند که به طور طبیعی به صورت قیر یا به عنوان محصولات فرعی از پالایش نفت یا زغال سنگ به دست می آیند. قطران زغال سنگ از تقطیر زغال سنگ قیر به دست می آید.

سیانواکریلات ها چسب های آکریلاتی یک بخشی هستند که در تماس با سطوح جفت شده از طریق واکنش با رطوبت سطح، فوراً خشک می شوند. سیانوآکریلات ها اغلب چسب های فوق العاده نامیده می شوند. آنها دارای استحکام بالایی هستند و چسبندگی عالی را به طیف گسترده ای از بسترها، به ویژه پلاستیک ها ارائه می دهند. معایب بالقوه شامل مقاومت ضعیف در برابر ضربه یا ضربه (شکنندگی) و توانایی ضعیف در پر کردن شکاف است. سیانواکریلات هایی که با لاستیک یا الاستومر اصلاح می شوند بر برخی از این مشکلات غلبه کرده اند.

چسب های حیوانی شامل چسب های پوست، چسب های پروتئینی شیر یا کازئین و چسب های ماهی می باشد. چسب های پوست با هیدرولیز یا با جوشاندن کلاژن، پروتئین یا ژلاتین از استخوان، پوست، سم یا شاخ حیوانات تولید می شوند. کلاژن، چسب پوست و ژلاتین از نظر پروتئین و ترکیب شیمیایی بسیار نزدیک هستند. چسب های مبتنی بر کازئین (چسب های نجار) از شیر به دست می آیند. چسب های گیاهی از پروتئین های گیاهی یا نشاسته های اصلاح شده ساخته می شوند. چسب های پروتئین سویا کاربرد بیشتری پیدا می کنند. چسب یا موسیلاژ صمغ بر پایه پلی ساکاریدهای مشتق شده از ترشحات مختلف گیاهی مانند اولئورزین یا رزین صمغ است. چسب های صمغی وقتی مرطوب می شوند ژلاتینی هستند و پس از خشک شدن سفت می شوند. چسب های صمغی نمک اسیدهای آلی پیچیده هستند. موسیلاژ حاوی پروتئین و پلی ساکارید است و شبیه چسب صمغ گیاهی گیاهی است. موسیلاژ یک ماده ژلاتینی است که از حبوبات و جلبک های دریایی استخراج می شود.

نشاسته ها و خمیرهای نشاسته ای از آرد یا مواد گیاهی به دست می آیند. نشاسته ها مواد افزودنی مفیدی برای غلیظ شدن و سایر عملکردها هستند. خمیرها معمولاً در کاربردهای چسب سبک روی محصولات کاغذی مانند پاکت نامه ها، تمبرها، برچسب ها یا نوارهای بسته بندی کاغذی استفاده می شوند. خمیرهای مبتنی بر نشاسته کم هزینه، غیر سمی و با آب فعال هستند. در حالت خشک، چسب های فعال شده با آب چسبناک نیستند، اما پس از خیس شدن به چسب تبدیل می شوند.

درزگیرها یا بایندرها بر اساس یک ترکیب مومی هستند. چسب های موم معمولاً برای چسباندن پودر سرامیکی یا فلزی در طی فرآیندهای تراکم استفاده می شوند زیرا چسب های مومی کاملاً روان می شوند و می سوزند. ترکیبات ذوب داغ اولیه بر پایه موم های پارافینی بودند.

الاستومرها و مواد لاستیکی با درجه بالایی از انعطاف پذیری و کشش (ازدیاد طول برگشت پذیر) مشخص می شوند. لاستیک طبیعی، لاستیک مصنوعی یا درزگیرها و چسب های الاستومری را می توان بر اساس سیستم های مختلفی مانند سیلیکون، پلی اورتان، کلروپرن، بوتیل، پلی بوتادین، ایزوپرن، یا نئوپرن استفاده کرد.

محصولات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در کاربردهای مناسب، انعطاف‌پذیری یا کاهش صدا، لرزش یا شوک را فراهم کنند. چسب‌ها یا درزگیرهای انعطاف‌پذیر لایه‌ای را تشکیل می‌دهند که می‌تواند بدون ترک خوردگی یا لایه‌برداری خم یا خم شود.

سیستم های سیلیکونی یا واکنشی از یک سیستم پخت غیرخورنده مانند کاتالیزور فلز یا اکسیم استفاده می کنند.

این ماده بر اساس یک یا چند مورد از الزامات Underwriters Laboratories, Inc. (UL) تأیید شده یا به رسمیت شناخته شده است.

چسب های بی هوازی در غیاب هوا یا اکسیژن خوب می شوند.

ترموپلاستیک‌ها را می‌توان بارها و بارها با حرارت نرم کرد و سپس سخت کرد، یا با خنک‌کردن گیر کرد، که به قطعات اجازه می‌دهد قالب‌گیری تزریقی یا ترموفرم شوند و ضایعات دوباره پردازش شوند. چسب‌های ترموپلاستیک یا مذاب داغ می‌توانند بارها و بارها با حرارت نرم شوند و سپس سخت شوند یا با سرد شدن تنظیم شوند، که به قطعات اجازه می‌دهد در حین مونتاژ برداشته یا تغییر مکان دهند. بیشتر چسب های ذوب داغ ترموپلاستیک های بدون حلال هستند که ویسکوزیته آن ها در بالای 180 درجه فارنهایت ذوب می شود یا افت می کنند و سپس به سرعت پس از سرد شدن، تثبیت می شوند. آنها در انواع فرآیندهای تولیدی، از جمله صحافی، نجاری، ساخت و ساز، مونتاژ محصول، و آب بندی حرارتی جعبه و کارتن استفاده می شوند. فن آوری چسب ذوب داغ از استفاده قبلی از موم مذاب برای اتصال سرچشمه می گیرد. سیستم های ترموپلاستیک برای برآوردن نیازهای عملکردی معرفی شدند. به طور معمول، یک سیستم ذوب داغ خالص مقاومت حرارتی چسب های دو بخشی، کاتالیست یا ترموست را ندارد. سیستم های ذوب داغ هیبریدی موجود هستند که درجه ای از پخت راکتیو را نشان می دهند. پلی اتیلن ها، پلی آمیدها و اتیلن-وینیل استات ها انواع رایج چسب های ذوب داغ هستند. چسب های فعال شده با گرما وقتی گرم می شوند، چسبناک یا چسبنده می شوند و در کاربردهای تماسی یا PSA استفاده می شوند.

پلاستیک های ترموست و رزین های ترموست، رزین های پلیمری متقاطع هستند که با استفاده از حرارت یا گرما و فشار پخت می شوند. رزین های ترموست پخته شده معمولاً نسبت به ترموپلاستیک ها در برابر حرارت مقاومت بیشتری دارند، اما نمی توانند ذوب شوند و دوباره پردازش شوند. چسب های ترموست رزین های پلیمری متقابل هستند که با استفاده از حرارت یا گرما و فشار پخت می شوند. رزین های گرماسخت پخته شده ذوب نمی شوند و در هنگام گرم شدن جریان پیدا نمی کنند، اما ممکن است نرم شوند. رزین های فنولیک، ملامین و اوره فرمالدئید چسب های ترموست هستند که چسبندگی قوی و مقاومت خوبی در برابر دماهای بالا دارند. ولکانیزاسیون یک واکنش ترموست است که شامل استفاده از گرما و/یا فشار همراه با یک عامل ولکانیزاسیون است که منجر به افزایش بسیار زیاد استحکام، پایداری و کشش در مواد لاستیک مانند می شود. لاستیک های سیلیکونی RTV مواد ولکانیزه کننده دمای اتاق هستند. عامل ولکانیزاسیون یک ترکیب یا کاتالیزور اتصال عرضی است. گوگرد عامل ولکانیزاسیون سنتی است که با لاستیک طبیعی استفاده می شود. سیلیکون ها از رطوبت، اسید استیک و سایر ترکیبات به عنوان عوامل پخت استفاده می کنند.

محصولات پخت یا ولکانیزه در دمای اتاق، رزین‌های پلیمری یا ترکیباتی هستند که در دمای اتاق پخته یا ولکانیزه می‌شوند. ولکانیزاسیون یک واکنش گرماسختی است که شامل استفاده از گرما و/یا فشار همراه با یک عامل ولکانیزاسیون است. این منجر به افزایش بسیار زیاد استحکام، پایداری و الاستیسیته در مواد لاستیک مانند می شود. عامل ولکانیزاسیون یک ترکیب یا کاتالیزور اتصال عرضی است. سیلیکون ها از رطوبت، اسید استیک و سایر ترکیبات به عنوان مواد خشک کننده یا ولکانیزه استفاده می کنند.

چسب های حساس به فشار (PSA) با فشار بسیار کمی به اکثر سطوح می چسبند و چسبندگی خود را حفظ می کنند. PSA ها به شکل حلال و لاتکس یا بر پایه آب موجود هستند. چسب های حساس به فشار اغلب بر پایه چسب های لاستیکی غیر متقاطع، اکریلیک ها یا پلی یورتان ها هستند. آنها پیوندهای ویسکوالاستیک را تشکیل می دهند که به طور تهاجمی و دائمی چسبنده هستند و بدون نیاز به فشار بیش از انگشت یا دست می چسبند.

چسب های خشک شده با اشعه ماوراء بنفش یا پرتو از نور ماوراء بنفش، نور مرئی یا تابش پرتو الکترونی (EB) برای شروع عمل آوری استفاده می کنند که بدون گرم شدن یا تولید گرمای بیش از حد یک پیوند دائمی ایجاد می کند. یکی از معایب چسب های فرآوری کننده اشعه ماوراء بنفش این است که یک زیرلایه شفاف باشد. برخی از سیستم‌های رزین UV از یک مکانیسم پخت ثانویه برای کامل کردن مناطق چسب محافظت شده از نور UV استفاده می‌کنند. چسب های قابل درمان EB از تابش پرتو الکترونی برای پخت یا شروع عمل آوری استفاده می کنند. پرتو الکترونی می تواند از طریق موادی که در برابر نور UV مات هستند نفوذ کند.

رزین‌های راکتیو چسب‌های تک جزئی هستند که مانند چسب‌های ذوب داغ اعمال می‌شوند. رزین ها با رطوبت واکنش می دهند و به صورت عرضی و پلیمریزه می شوند و در نتیجه یک ماده پخت می شود. راکتیوهای پلی اورتان (PUR) نمونه هایی از این نوع فناوری هستند. برخی از سیلیکون ها و سیانواکریلات ها نیز از واکنش با رطوبت یا آب برای خشک شدن چسب یا درزگیر استفاده می کنند.

چسب های تک جزیی یا سیستم های درزگیر از یک رزین تشکیل شده اند که در واکنش با سو سخت می شود

سیستم های چسب یا درزگیر دو یا چند جزئی از دو یا چند رزین یا یک رزین و یک سخت کننده، اتصال دهنده، فعال کننده یا کاتالیزور تشکیل شده است که در صورت ترکیب، واکنش داده و به یک ترکیب یا پیوند پلیمریزه تبدیل می شود. دو سیستم جزء مخلوط شده و سپس اعمال می شود.

سایر فن آوری های فهرست نشده، تخصصی، اختصاصی یا انواع پخت.