سیمان به مخلوطی از چسب و سنگدانه برای تشکیل بتن یا ملات مانند سیمان پرتلند (سیلیکات کلسیم)، سیلیکات پتاسیم یا سیمان پلیمری اطلاق می شود. گاهی اوقات، اصطلاح سیمان برای توصیف ملات ها و سایر محصولات سیمانی به کار می رود.

محصولات پوششی مبتنی بر سیمان موادی هستند که در لایه‌های نازک‌تری نسبت به محصولات لاینر، ملات یا بتن استفاده می‌شوند. اصطلاحات سیمان رقیق، ملات نازک، ملات خشک کن و ملات باند خشک مترادف هستند.

بتن از سیمان مخصوص یا سیمان پرتلند و آب مخلوط با سنگدانه های درشت (مانند شن یا سنگ خرد شده)، سنگدانه های ریز یا ماسه تشکیل شده است.

مواد در قالب یک شکل سفارشی یا مخصوص کاربرد مانند بوته، نشیمن سوپاپ، تیغه، آجر یا بلوک سفارشی پخته شده، کاشی کانتور سفارشی، پخش کننده، آستر کوره، گاززدایی و سیمان پیش ساخته یا شکل ساختاری بتن ساخته می شوند. شکل سفارشی را می توان با استفاده از پرس، ریخته گری لغزش، پخت یا تف جوشی، ذوب، ریخته گری، ریخته گری شکل سیمان و/یا سایر روش های فرآوری ساخت.

سرمایه گذاری ممکن است شامل یک پودر نسوز با چسب گچ یا فسفات باشد که در اطراف یک الگوی موم گم شده ریخته می شود. سرمایه‌گذاری ممکن است شامل دوغاب سرامیکی و پودری باشد که روی موم، پلاستیک یا فوم از دست رفته آویزان شده است. قالب های دائمی از قالب های فلزی نسوز، سرامیکی یا سرامیک پوشیده شده ساخته می شوند. سیمان نسوز پلاستیکی را می توان به دور یک الگوی قابل استفاده مجدد کوبید تا یک قالب سرامیکی دائمی یا شکل نسوز ایجاد کند. سنگدانه های نسوز نیز برای ساختن پوسته در فرآیند ریخته گری سرمایه گذاری استفاده می شوند.

آسترهای پایه سیمانی یا سیستم‌های آستر بسیار سنگین‌تر هستند یا در لایه‌های ضخیم‌تری نسبت به پوشش‌های سیمانی یا نازک‌ها اعمال می‌شوند. آسترها را می توان پیش ساخته یا در محل با ریختن یا پمپاژ در قالب ها یا از طریق تکنیک های تفنگ استفاده کرد.

ملات ها از مخلوطی از چسب یا کلینکر و یک سنگدانه ریز تشکیل شده اند. آنها برای چسباندن آجر یا سایر اجزاء به یکدیگر در کاربردهای سازه ای استفاده می شوند.

محصولات استوک به شکل ذرات مانند پودر، غلات، دانه یا سنگدانه ذوب شده و خرد شده در دسترس هستند.

انواع محصولات تخصصی، اختصاصی یا فهرست نشده بتن، ملات یا سیمان.

دیرگدازهای آلومینات کلسیم (CaAlO3) معمولاً از آلومینات کلسیم، کلسیم یا مواد معدنی حاوی آلومینا به دست می آیند. آلومینات کلسیم در سیمان ها و اشکال نسوز و همچنین افزودن سرباره مصنوعی برای عملیات متالورژی استفاده می شود.

کاربید سیلیکون (SiC) ترکیبی از متالوئید سیلیکون و اکسیژن است. به طور معمول، SiC به شکل ساختاری آلفا سیلیکون کاربید استفاده می شود. کاربید سیلیکون یک سرامیک سیاه رنگ و با سختی بالا است که معمولاً سخت تر از آلومینا است. بسته به اضافه شدن ناخالصی ها، SiC ممکن است به رنگ سبز یا سیاه باشد. SiC کاملاً متراکم می تواند شفاف باشد (moissanite). SiC به دلیل تطبیق پذیری و هزینه نسبتا پایین آن به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. بسته به خلوص و چگالی آن، SiC در لوله های نسوز، بوته های صنعتی، بسترهای نیمه عایق ویفر، اجزای سایش، سیمان های نسوز و ساینده ها استفاده می شود. SiC یک پوست محافظ SiO2 را تشکیل می دهد که از اکسیداسیون بیشتر در دماهای بسیار بالا در اتمسفرهای غیر احیا کننده جلوگیری می کند. به دلیل ضریب انبساط حرارتی پایین و هدایت حرارتی بالا، SiC در مقایسه با سایر مواد سرامیکی مقاومت شوک حرارتی نسبتا بالایی دارد.

گرافیت دارای کربن بدون ساختار کریستالی است که به آن کربن آمورف، شیشه ای یا شیشه ای می گویند.

سرامیک ها یا مواد نسوز منیزیا بر پایه ترکیباتی هستند که از منیزیم و اکسیژن تشکیل شده اند. منیزیت یا منیزیت دیرگداز یا مواد معدنی با نام‌های اکسید منیزیم، کربنات منیزیم، منیزیت سوخته مرده، منیزیت کلسینه شده، پریکلاس یا کلینکر منیزیم نیز شناخته می‌شوند. بسته به منشاء و فرآوری، منیزیا به اشکال منیزیم سوزاننده، مرده سوخته، ذوب شده، رسوبی، متخلخل یا کلسینه شده و مصنوعی تقسیم می شود. نقطه ذوب بالا (2800 درجه سانتیگراد) و مقاومت حرارتی (1700 درجه سانتیگراد در اتمسفر احیاکننده و 2300 درجه سانتیگراد در اتمسفر اکسید کننده) اکسید منیزیم آن را برای تولید مواد دیرگداز مناسب می کند. منیزیت یک ماده معدنی یا سنگ معدنی طبیعی است که برای تولید دیرگدازهای مبتنی بر اکسید منیزیم استفاده می شود. منیزیت اغلب حاوی آهن، منگنز یا سایر عناصر فعال کننده است. دیرگدازهای اکسید منیزیم با پیوند کربن اغلب در صنعت فولاد استفاده می شود. نسوزهای منیزیت مقاومت خوبی در برابر آهن مذاب و فولاد دارند.

سرامیک ها بر اساس مواد سیلیکا و سیلیکات هستند. سیلیس و سیلیکاتها ترکیباتی از سیلیسیم و اکسیژن هستند. برای کاربردهای دی الکتریک، سیلیکات ها با منیزیم و/یا آلومینیوم اصلاح می شوند تا خواص دی الکتریک کافی را ارائه دهند. کوردیریت و استئاتیت سیلیکات هایی هستند که معمولاً در کاربردهای دی الکتریک استفاده می شوند. سیلیس ذوب شده آمورف با خلوص بالا یک سرامیک با کارایی بالا با انبساط بسیار کم، مقاومت در برابر شوک حرارتی قابل توجه، هدایت حرارتی کم، عایق الکتریکی عالی تا دمای 1000 درجه سانتیگراد و مقاومت عالی در برابر خوردگی فلز مذاب و شیشه است.

زیرکونیا یا اکسید زیرکونیوم (ZrO2) یک ترکیب نسوز از زیرکونیوم و اکسیژن است. زیرکونیا ممکن است دارای کلسیا، منیزیم یا ایتریا برای تثبیت در یک ساختار مکعبی باشد. زیرکونیا تثبیت شده در یک ساختار کریستالی مکعبی از ترک خوردگی و ضعیف شدن مکانیکی در هنگام گرمایش و سرمایش جلوگیری می کند. برخی از مواد زیرکونیایی توانایی تبدیل شدن (تغییر فاز چهار ضلعی به مونوکلینیک) تحت تنش اعمالی را دارند. آنها اغلب در کاربردهای سایش که نیاز به چقرمگی شکست و سفتی بهبود یافته نسبت به آلومینا دارند استفاده می شوند. سرامیک های زیرکونیا دارای بی اثری شیمیایی عالی و مقاومت در برابر خوردگی در دماهای بسیار بالاتر از نقطه ذوب آلومینا هستند. زیرکونیا گران‌تر از آلومینا است، بنابراین فقط در جایی استفاده می‌شود که آلومینا خراب شود. زیرکونیا رسانایی حرارتی پایینی دارد و رسانای الکتریکی بالای 800 درجه سانتیگراد است. زیرکونیا برای ساخت حسگرهای اکسیژن یا غشاهای سلول سوختی استفاده می‌شود، زیرا دارای توانایی منحصربه‌فردی است که به یون‌های اکسیژن اجازه می‌دهد آزادانه در ساختار کریستالی بالای 600 درجه سانتی‌گراد حرکت کنند. محصولات زیرکونیا نباید در تماس با آلومینا بالای 1600 درجه سانتیگراد استفاده شود. بسته به خلوص و چگالی، زیرکونیا در لوله ها یا سیلندرهای نسوز، بوته های صنعتی، ظروف آزمایشگاهی تحلیلی، حسگرها، اجزای سایش، سیمان های نسوز، لوله های محافظ ترموکوپل، صدا خفه کن کوره ها، آسترها و تکیه گاه های المنت گرمایشی با دمای بالا استفاده می شود.

انواع سرامیک های فهرست نشده، تخصصی یا اختصاصی.

پیوندهای کربنی در کامپوزیت های کربن-کربن با دمای بالا استفاده می شود. پیوندهای کربنی اغلب با تبدیل یک چسب آلی یا رزین به کربن با استفاده از گرما و یک جو کنترل شده ایجاد می شوند. چسب‌های رزین آلی یا پلیمری، کربن، کاربید یا سایر سرامیک‌ها را تا زمان پخت در کنار هم نگه می‌دارند.

سیمان پرتلند و همچنین برخی از مواد نسوز بر پایه سیلیکات کلسیم هستند. دیرگدازهای سیلیکات کلسیم (CaSiO3) معمولاً از سیلیکات کلسیم، کلسیم یا مواد معدنی حاوی سیلیکات مانند هورنبلند، اپیدوت و دیوپسید، اغلب با کلسیت یا دولومیت یا ولاستونیت به دست می‌آیند. ولاستونیت یک شکل طبیعی از سیلیکات کلسیم است که معمولاً به عنوان پرکننده استفاده می شود. سیمان پرتلند، ماده اصلی بتن، سیمان سیلیکات کلسیم است که از ترکیبی از کلسیم، سیلیکون، آلومینیوم و مواد معدنی اکسید آهن ساخته شده است. کلینکر یک مخلوط معدنی ذوب شده از سنگ آهک، پوسته یا گچ و شیل، خاک رس، ماسه یا سنگ آهن است که برای تولید سیمان پرتلند به صورت پودر ریز خرد می شود. گریدهای خاصی از سیمان ممکن است حاوی افزودنی‌هایی از سنگدانه‌های ریز سیلیس دود، خاکستر بادی، یا سرباره آسیاب شده و همچنین افزودنی‌های شیمیایی برای بهبود استحکام، جذب هوا، کاهش تولید گرما و ترک خوردن، یا بهبود مقاومت به خوردگی در برابر سولفات‌ها یا سایر مواد شیمیایی باشد.

سیمان فسفات منیزیم یک سیمان سریع گیرش و استحکام اولیه است. معمولاً برای کاربردهای خاص مانند تعمیر روسازی ها و سازه های بتنی یا مقاومت در برابر برخی مواد شیمیایی تهاجمی استفاده می شود. حاوی سیمان پرتلند نیست.

سرامیک های پلی کریستالی یا نسوزهای مبتنی بر سنگدانه ها از پیوند سیلیکات یا خاک رس بین دانه ها یا سنگدانه ها استفاده می کنند.

سیمان سرباره از سرباره کوره بلند دانه بندی شده (GGBFS) برای جایگزینی بخشی از سیمان پرتلند در مخلوط بتن استفاده می کند. این یک ترکیب سازگارتر ایجاد می کند. سیمان های سرباره در رده سیمان های هیدرولیک ترکیبی با دو نوع قرار می گیرند: سیمان سرباره نوع S و سیمان پرتلند اصلاح شده با سرباره نوع I (SM). محتوای سرباره کوره بلند نوع S بین 25 تا 70 درصد جرمی است. نوع S حاوی حداقل 70 درصد سرباره جرمی است.

محصولات باند سولفات، سرامیک های پلی کریستالی یا نسوزها، سیمان ها یا چسب های مبتنی بر سنگدانه هستند که از پیوند سولفات یا اکسی سولفات بین دانه ها یا سنگدانه ها استفاده می کنند.

سیمان گوگردی در دمای بین 113 تا 121 درجه سانتی گراد ذوب می شود. این ماده با سرد شدن سریع استحکام پیدا می کند و در برابر اسیدها و مواد شیمیایی تهاجمی مقاوم است. سیمان گوگردی حاوی سیمان پرتلند یا هیدرولیک نیست.

سیمان پرتلند با افزودنی های پلیمری اصلاح می شود تا انعطاف پذیری، مقاومت در برابر آب را بهبود بخشد یا در شرایط آب و هوایی سرد یا یخبندان استفاده شود.

بایندرهای رزین آلی یا پلیمری مواد نسوز را تا زمان پخت در کنار هم نگه می دارند. برخی از رزین ها برای سوختن طراحی شده اند در حالی که برخی دیگر به کربن تبدیل می شوند. سیمان های پلیمری، ملات ها یا بتن ها در کاربردهای محافظت در برابر خوردگی مانند پوشش ها یا دیوارها در کارخانه های فرآیند شیمیایی استفاده می شوند. سیمان و ملات پلیمری برای چسباندن کاشی، آجر یا سایر اجزای بنایی مقاوم در برابر خوردگی استفاده می شود. پیوندهای کربنی در کامپوزیت های کربن-کربن با دمای بالا استفاده می شود.

بایندرهای اکریلیک برای مقاومت محیطی عالی و زمان گیرش سریع در مقایسه با سایر سیستم های رزین شناخته شده اند. پلیمریزاسیون اسیدهای اکریلیک یا متیل اکریلیک از طریق واکنش با کاتالیزور مناسب باعث ایجاد چسب های اکریلیک می شود. آنها از طریق مکانیسم رادیکال آزاد درمان می شوند. در حالی که آنها معمولاً به شکل دو جزئی عرضه می شوند، معمولاً نیازی به مخلوط کردن ندارند. کاتالیزور، شتاب دهنده یا سخت کننده را می توان روی یک سطح و رزین اکریلیک را روی سطح دیگر اعمال کرد. به این چسب ها یا درزگیرها سیستم های دو مرحله ای می گویند. هنگامی که سطوح برای پخت کامل چسب به هم متصل شوند، انتشار کافی رخ می دهد. بایندرهای اکریلیک در هر دو نوع امولسیونی و حلال موجود هستند.

رزین ها یا بایندرهای اپوکسی استحکام بالا و انقباض کم را در طول پخت نشان می دهند. اپوکسی ها به دلیل چقرمگی و مقاومت در برابر آسیب های شیمیایی و محیطی شناخته شده اند. اکثر اپوکسی ها سیستم های دو بخشی هستند که در دمای اتاق پخت می شوند. برخی از اپوکسی‌های یک‌جزئی حرارت‌یافته یا ترموست نیز موجود هستند. بسته به فرمولاسیون، رزین های اپوکسی به عنوان عوامل گلدان، چسب های رزین یا رزین های لمینیت در ساخت فایبر گلاس یا کامپوزیت، هادی های الکتریکی در بسته بندی های میکروالکترونیک و کاربردهای مختلف اتصال ساختاری استفاده می شوند.

ر زین ها یا بایندرهای پلی اورتان انعطاف پذیری عالی، مقاومت در برابر ضربه و دوام را ارائه می دهند. آنها در سیستم های چسب یک یا دو قسمتی موجود هستند. پلی یورتان ها از واکنش یک جزء ایزوسیانات با پلی ال ها یا سایر ترکیبات گروه هیدروکسیل فعال تشکیل می شوند. پلی یورتان ها به خوبی به سطوح پلاستیکی می چسبند و یک ترکیب گلدان انعطاف پذیر عالی ایجاد می کنند. پلی یورتان ها برای شروع و کامل شدن به یک کاتالیزور، حرارت یا تبخیر هوا نیاز دارند. برخی از معایب پلی‌یورتان‌ها، ماندگاری کوتاه آن‌ها به دلیل تمایلات هیدروسکوپی (جذب آب) و معمولاً کندتر درمان آن‌ها همراه با روش‌های پیچیده‌تر رسیدگی و پخت است.

بایندرهای رزین بر اساس سیستم وینیل استر یا پلی استر هستند.

موارد فهرست نشده، تخصصی یا اختصاصی.

مواد تنظیم کننده هوا یا خشک کننده فیلم از طریق تبخیر آب یا یک حلال آلی یک پیوند ایجاد می کنند یا "سخت می شوند". بایندرها یا سیمان های غیر آلی گاهی اوقات حالت گیرایی هوا را دارند. انواع هوای نسوز یا با دمای بالا ممکن است پس از شلیک پیوندهای قوی ایجاد کنند.

بایندرها یا چسب ها از طریق یک فرآیند واکنش شیمیایی تنظیم می شوند. سیلیکات ها (سدیم، پتاسیم، اتیل و غیره) معمولاً به عنوان چسب در کاربردهای ریخته گری، نسوز و چرخ آسیاب استفاده می شوند.

تنظیم حرارت یا پیوند ترموست از دما و/یا فشار بالا برای تنظیم بایندر استفاده می کند. بایندرهای رزین ترموست، رزین‌های پلیمری متقاطع هستند که با استفاده از حرارت یا گرما و فشار پخت می‌شوند. رزین های گرماسخت پخته شده ذوب نمی شوند و در هنگام گرم شدن جریان پیدا نمی کنند، اما ممکن است نرم شوند. رزین های فنولیک، ملامینه و اوره فرمالدئید چسب های ترموست هستند که چسبندگی قوی و مقاومت خوبی در برابر دماهای بالا دارند.

پیوندهای مذاب داغ را می توان بارها و بارها در اثر گرما نرم کرد و با سرد شدن سخت یا گیر کرد که به قطعات اجازه می دهد در حین مونتاژ برداشته یا تغییر مکان دهند. پیوند گوگردی نمونه ای از سیمان مذاب داغ است.

سیستم‌های پیوند یا اتصال دو یا چند جزئی از دو یا چند رزین یا یک رزین و یک سخت‌کننده یا کاتالیزور تشکیل شده‌اند که در صورت ترکیب، واکنش داده و به یک ترکیب یا پیوند پلیمریزه تبدیل می‌شوند.

انواع فناوری های تخصصی، اختصاصی یا فهرست نشده.

مواد نسوز و با درجه حرارت بالا محصولات سخت و مقاوم در برابر حرارت مانند سیمان آلومینا، خاک رس آتش، آجر، اشکال پیش ساخته، سیمان یا یکپارچه، و مبلمان کوره سرامیکی هستند. نسوزهای سرامیکی دارای نقطه ذوب بالایی هستند و برای کاربردهایی که نیاز به مقاومت در برابر سایش، استحکام در دمای بالا، عایق الکتریکی یا حرارتی یا سایر مشخصات تخصصی دارند، مناسب هستند.

کاربردهای ساختاری به اجزای سرامیکی با استحکام مناسب، مدول الاستیک، چقرمگی و سایر خواص مکانیکی نیاز دارند. سرامیک ها می توانند مقاومت فشاری و مدول الاستیک بسیار بالاتری نسبت به فلزات داشته باشند.

سرامیک ها و مواد نسوز عایق حرارتی یک مانع حرارتی بین اجزا و منبع گرم یا سرد ایجاد می کنند. این سرامیک ها و اشکال نسوز همچنین برای محافظت در برابر شعله و ضد حریق بین مشعل و محیط اطراف یا بین منابع احتراق و اکسیژن مفید هستند.

مواد در برابر شیشه مذاب مقاومت می کنند یا با سرامیک ها و شیشه ها در هنگام پخت، کلسینه کردن یا ذوب در کوره یا کوره سازگار هستند.

مواد مقاومت در برابر حرارت و/یا خوردگی بالایی دارند و آنها را برای کاربردهای فرآوری شیمیایی مناسب می‌سازد. به عنوان مثال می توان به سرامیک ها یا مواد نسوز با مقاومت در برابر شیشه مذاب، سرامیک ها، فلزات، پلاستیک ها یا سایر مواد در طول آسیاب، پخت، کلسیناسیون، همجوشی یا سایر فرآیندها اشاره کرد.

مصالح برای استفاده در کاربردهای معماری، ساختمان و ساخت و ساز طراحی یا مناسب هستند. به عنوان مثال می توان به آجر، آجر آتشین یا کاشی اشاره کرد.

مواد برای کاربردهای کف یا کاشی کاری کف مناسب هستند.

مواد برای استفاده روی دیوارها مناسب هستند.

برنامه های کاربردی فهرست نشده، تخصصی یا اختصاصی.

سرامیک های متخلخل دارای درجات زیادی از منافذ داخلی باز یا بسته هستند که یک مانع حرارتی ایجاد می کنند. برخی از سرامیک ها ذاتاً هدایت حرارتی کمی دارند، حتی در اشکال متراکم. نسوزهای فوم مشبک در فیلتر کردن فلزات مذاب و ایجاد ساختاری با چگالی بسیار کم برای عایق کاری یا سایر کاربردها مفید هستند.

محصولات را می توان در یک فرم یا حفره ریخت تا یک لایه یا جزء نسوز ساخته شود. برخی از قطعات ریخته گری ممکن است قابل پمپاژ نباشند.

مخلوط های تفنگی سیمان یا محصولات پودری هستند که با تفنگ به شکلی یا روی دیوار پر می شوند تا دیوار یا لایه سیمانی بسازند. مخلوط تفنگ خشک یا مرطوب موجود است.

هر دو قوچ خشک (ارتعاش پذیر) و رام های مخلوط مرطوب موجود هستند. قوچ های مرطوب محصولاتی بر پایه سیمان هستند که دارای خاصیت پلاستیکی کافی هستند که به مخلوط مرطوب اجازه می دهد تا در کوره یا به شکلی در جای خود قرار گیرد. مواد رمینگ دارای قوام خاک رس به بتونه است. قوچ ها عموماً دارای محتوای آب کمتر و انعطاف پذیری کمتری نسبت به قالب های قالب گیری هستند. قوچ های خشک به صورت پودر خشک عرضه می شوند که در جای خود قرار می گیرند و شلیک می شوند. سیلیکات، فسفات یا سایر بایندرها پس از پخت فعال می شوند. پودرها یا سنگدانه‌های نسوز خشک به کف می‌چسبند یا در جای خود بین دیواره کوره و کوره قابل جابجایی "سابق" ارتعاش می‌کنند. در کوره‌های کوچک‌تر، از یک روش کمتر استفاده می‌شود که در آن واحدی با پودر نسوز خشک پر می‌شود، پخته می‌شود و سپس مازاد نسوز پخته نشده برای استفاده مجدد حذف می‌شود. برخی از دیرگدازهای خشک را رام خشک یا سیمان رمینگ خشک نیز می نامند.

سیمان های ماله کشی دارای ویژگی های گچ کاری یا کف دستی خوبی هستند که اجازه می دهد نسوز را با دست اعمال کنید یا در جای خود قرار دهید. سیمان های قالب گیری معمولا آب بیشتری و درجه پلاستیسیته بالاتری نسبت به قوچ دارند. از سیمان های قالب گیری یا پلاستیکی برای چسباندن یا شکل دادن به اشکال پیش ساخته استفاده می شود. سیمان های وصله، تعمیر یا تکمیل از مخلوط هایی تشکیل شده است که برای ترمیم ترک یا پر کردن سوراخ ها در پوشش های نسوز طراحی شده اند. برخی از سیمان های وصله یا تعمیر ممکن است برای درزبندی ترک ها قابل پمپاژ باشند. سایر سیمان های وصله ای دارای ویژگی های ماله کشی، گچ کاری یا کف دستی خوبی هستند تا ترک ها را با دست اعمال کنند. سیمان های تکمیلی برای ساختن یک لایه نسوز تکمیلی سخت تر روی سطح نسوز موجود استفاده می شود.

ملات ها، بتن ها یا سیمان های ضد آب تحت تأثیر قرار گرفتن در معرض آب یا غوطه ور شدن در زیر آب قرار نمی گیرند.

ویژگی های مواد فهرست نشده، تخصصی یا اختصاصی.