سوخت های تخصصی مورد استفاده در هواپیماهای تجاری، نظامی و غیره.

زیست توده شامل منابع انرژی تجدیدپذیر است که از مواد بیولوژیکی مانند خرده‌های چوب، علف‌های سوئیچ، مواد ضایعاتی حاوی سلولز حاصل از برداشت نیشکر و ذرت و پسماندهای آلی تجزیه‌کننده زیستی به دست می‌آید. این سوخت ها از موجودات زنده اخیر (سوخت های غیر فسیلی) به دست می آیند.

بوتان یک سوخت هیدروکربنی آلکانی با فرمول C4H10 است.

زغال سنگ یک سوخت فسیلی فراوان است. اغلب به رنگ سیاه یا قهوه ای مایل به سیاه، زغال سنگ از لایه های رسوبی در پوسته زمین استخراج می شود.

دیزل و بیودیزل سوخت های مایعی هستند که در موتورهای دیزلی استفاده می شوند. گازوئیل از نفت به دست می آید. بیودیزل از منابع طبیعی مانند روغن های گیاهی و چربی های حیوانی به دست می آید.

نفت کوره یک سوخت مایع جزئی است که از تقطیر نفت بدست می آید. اغلب برای تولید گرما در کوره ها یا دیگ های بخار سوزانده می شود.

بنزین یک مایع مشتق شده از نفت است که عمدتاً برای سوخت موتورهای احتراق داخلی استفاده می شود.

هیدروژن برای تامین انرژی فناوری های نوظهور مانند سلول های سوخت اکسید جامد (SOFC) استفاده می شود. سوخت هیدروژنی یک منبع انرژی نسبتاً غیر آلاینده و دوستدار محیط زیست است.

نفتا مخلوطی قابل اشتعال از هیدروکربن ها است که از قطران نفتی یا زغال سنگ به دست می آید. نفتا یک منبع سوخت مقرون به صرفه برای نیرو دادن به توربین های گازی برای تولید برق در نقاطی از جهان که به راحتی در دسترس است استفاده می شود.

گاز طبیعی یک سوخت فسیلی است که عمدتاً از متان (CH4) تشکیل شده است.

پروپان یک گاز آلکان سه کربنه تراکم پذیر (C3H8) است که از فرآورده های نفتی در طی فرآوری نفت یا گاز طبیعی به دست می آید.

سایر موارد ذکر نشده

آیا دستگاه آزمایش برای کنترل سوخت از دو یا چند جزء تشکیل شده است؟ یک مخلوط نمونه برای آزمایش «E85 Ethanol» است، یک ترکیب رایج ایالات متحده از حدود 85٪ اتانول سوخت دناتوره شده مخلوط با بنزین یا هیدروکربن مشابه.

سایر موارد ذکر نشده

نقطه ابری (CP) دمایی است که در آن مواد جامد محلول در نمونه جدا می شوند. همانطور که این اصطلاح نشان می دهد، دمای نقطه ابر زمانی حاصل می شود که محلول شفاف قبلی کدر شود. هنگامی که سوخت گازوئیل یا روغن در دما کاهش می یابد، یک موم جدا می شود و یک ابری شناور روی سطح ایجاد می کند. رسوبات موم پارافین می تواند فیلترهای سوخت یا روغن را مسدود کند. نقطه ابری (CP) را می توان به عنوان حد حلالیت نمونه در آن محلول خاص در نظر گرفت. فاز غنی از نمونه جزئی با پراکنده شدن قطرات کوچک در فاز اصلی غنی از آب جدا می شود. دمای نقطه ابر تا حد زیادی جایگزین نقطه اتصال فیلتر سرد (CFPP) شده است. تست CFPP به روش تست پیچیده تری نسبت به تست CP نیاز دارد.

تستر سوخت وجود یا مقادیر نسبی ترکیبات نامطلوب را در ماده سوخت نمونه تعیین می کند که ممکن است بازده انرژی را کاهش داده و باعث ایجاد مشکلات تعمیر و نگهداری مداوم و عملکرد در سیستم سوخت مصرف کننده نهایی شود. به عنوان مثال، یک پیل سوختی اکسید جامد (SOFC) که توسط مواد اولیه هیدروژن تغذیه می‌شود، زمانی که مقادیر کمی آمونیاک، هیدروکربن‌های آروماتیک و آلیفاتیک، مونوکسید کربن، گوگرد و سایر آلاینده‌ها در منبع سوخت آن وجود داشته باشد، عملکرد ضعیفی دارد. آلودگی سوخت - به ویژه برای سوخت‌های زیستی - ممکن است شامل مقادیری کثیفی، جابجایی، لرزش، چسبندگی، باکتری، میکروبی یا سایر آلاینده‌های خارجی نامطلوب در نمونه آزمایشی باشد. ارزیابی خلوص برای سوخت های زیستی، زغال سنگ، بنزین، هیدروژن، گاز طبیعی، دیزل و بسیاری از سوخت های دیگر بسیار مهم است. ابزارهای تخصصی یا تجهیزات آزمایشی ممکن است برای ارزیابی این مورد استفاده شود.

چگالی انرژی مقدار انرژی مفید ذخیره شده در یک نمونه ماده معین (سوخت جامد یا سوخت مایع)، بر اساس واحد حجم یا واحد جرم است. واحدهای اندازه گیری شامل مگاژول بر کیلوگرم و واحد حرارتی بریتانیا (BTUs) در هر گالن است. چگالی انرژی به عنوان محتوای انرژی، محتوای گرما و انرژی ویژه نیز شناخته می شود.

نقطه اشتعال پایین ترین دمایی است که در آن یک مایع می تواند مخلوط قابل اشتعال در هوا در نزدیکی سطح مایع ایجاد کند. هر چه نقطه اشتعال کمتر باشد، مشتعل شدن مواد آسان تر است. اشتعال پذیری معیاری است که نشان می دهد یک ماده با چه سرعتی آتش می گیرد و احتراق را منتشر می کند. آزمایشگاه‌های بیمه‌گر (UL) و انجمن ملی حفاظت از آتش (NFPA) استانداردهایی برای آزمایش آتش مواد دارند. استاندارد UL 94 برای آزمایش اشتعال پذیری 12 طبقه بندی شعله را بر اساس آزمایش های شعله در مقیاس کوچک توصیف می کند. UL 94 تمایل یک ماده را برای انتشار یا خاموش کردن شعله در نمونه مشتعل و در حال سوختن تعیین می کند. UL 746A مقاومت مواد در برابر اشتعال را تعیین می کند.

ژل شدن به مدت زمانی که یک نمونه برای تشکیل ژل نیاز دارد، اشاره دارد. در پخت رزین، ژل شدن زمانی اتفاق می‌افتد که ویسکوزیته رزین به حدی افزایش یابد که هنگام کاوش با ابزار تیز به سختی حرکت کند.

رتبه یا عدد اکتان، مقاومت بنزین یا اتانول را در برابر انفجار زودهنگام تعیین می کند، که باعث کوبیدن موتور می شود. اعداد اکتان از 0 تا 100 (یا بالاتر برای سوخت های الکلی) متفاوت است. عدد اکتان سوخت با احتراق سوخت در یک موتور آزمایشی و مقایسه نتایج با آزمایشات روی یک ترکیب سوخت استاندارد (مخلوط ایزو اکتان و هپتان n) اندازه‌گیری می‌شود. تقویت کننده های مختلف اکتان یا افزودنی های ضد ضربه را می توان به سوخت اضافه کرد تا درجه اکتان موثر را افزایش دهد. اعداد یا درجه بندی ستان در سوخت های دیزل یا بیودیزل که از طریق تراکم احتراق می شوند استفاده می شود. عدد یا رتبه ستان معیاری از تأخیر احتراق در هنگام احتراق تراکمی است. سوخت‌های ستان بالاتر در مقایسه با سوخت‌های ستان پایین‌تر، در طول چرخه تراکم سریع‌تر مشتعل می‌شوند.

نقطه ریزش پایین ترین دمایی است که در آن می توان یک نمونه دست نخورده را از ظرف ریخت. اغلب لازم است بدانید که یک نمونه خاص قبل از از دست دادن ویژگی های سیال خود چقدر می تواند سرد شود. اگر یک نمونه به اندازه کافی سرد شود، در نهایت به دمایی می رسد که در آن دیگر تحت تأثیر گرانش جریان نخواهد داشت. برای بسیاری از کاربردها، نمونه ای که به دلخواه خود در دماهای پایین جریان ندارد، خواص رضایت بخشی مانند روانکاری را ارائه نخواهد کرد.

تسترها شاخص پایداری یا پایداری یک ماده را بر اساس برخی ویژگی ها تعیین می کنند.

آزمایش کننده ها میزان گوگرد را در موادی مانند زغال سنگ تعیین می کنند.

عدد پایه کل (TBN) به قلیائیت ذخیره یا مقدار اسیدی که روغن یا روان کننده می تواند جذب کند، اشاره دارد. اسیدها در طی فرآیند احتراق، اکسیداسیون از طریق گرم کردن یا گرم شدن بیش از حد، یا از طریق آلودگی محیطی، سوخت یا فرآیند تشکیل می شوند. سطوح بالای گوگرد در سوخت ها باعث افزایش تشکیل اسید سولفوریک و کاهش سطح TBN اضافه کاری می شود. روغن‌ها یا روان‌کننده‌هایی با مقادیر TBN بالاتر می‌توانند آلاینده‌های باقی‌مانده سایش را پراکنده یا معلق کنند و اثرات خورنده اسیدها را در مدت زمان طولانی کاهش دهند. واحدهای TBN mg KOH/g یا میلی گرم هیدروکسید پتاسیم در هر گرم است. عدد اسید کل (TAN) معکوس TBN است. TAN نشان دهنده سطح آلودگی اسیدی در روغن، گریس یا روان کننده است.

موادی که مکرراً آزمایش شده و برای انسان، حیوانات و سایر حیات‌ها مضر هستند عبارتند از: جیوه، کادمیوم، سرب، آرسنیک، کروم، پلونیوم و سایر فلزات و متالوئیدهای رادیواکتیو. جیوه به طور طبیعی در ذخایر زغال سنگ وجود دارد و در طی فرآیند احتراق زغال سنگ منتشر می شود. در نتیجه، محتوای جیوه در سوخت زغال سنگ اغلب توسط دستگاه تست سوخت زغال سنگ قبل از استفاده در نیروگاه های زغال سنگ آزمایش می شود.

سایر موارد ذکر نشده