این واحد برای سوزاندن گازهای زائد یا دود استفاده می شود.

این واحد برای سوزاندن زباله های خطرناک (که گاهی اوقات صنعتی نامیده می شود) استفاده می شود.

این واحد برای سوزاندن زباله های پزشکی استفاده می شود.

این واحد برای سوزاندن زباله های شهری استفاده می شود.

این واحد برای سوزاندن لجن فاضلاب استفاده می شود.

دیگر نوع رسانه فهرست نشده.

زباله سوزهای کاتالیستی برای سوزاندن گازها هستند. احتراق های کاتالیزوری از کاتالیزور استفاده می کنند و برای زباله های کم غلظت آلی طراحی شده اند.

به طور کلی، واحدهای پیوسته تمایل به تولید خودکار برای مقادیر زیاد محصولات کوچک تا متوسط دارند. نوع سیستم حمل و نقل مورد استفاده (نقاله های مستقیم یا شاتل های برگشتی)، به خط تولید، حجم کاری که باید تولید شود و دمای مورد نیاز بستگی دارد.

در واحدهای بارگیری بالا، مواد در قسمت گرمایش قرار می گیرند. ممکن است از یک بوته برای انتقال مواد استفاده شود و احتمالاً واحد دارای پوششی خواهد بود.

سوزاننده های شعله مستقیم از 1000 تا 1500 درجه فارنهایت کار می کنند و زمانی استفاده می شوند که گاز زباله حاوی ذرات باشد.

زباله سوزهای بستر سیال حاوی مواد دانه ای بی اثر هستند که وقتی گازها از نازل ها از طریق بستر مواد به بالا تزریق می شوند، منبسط می شوند و به عنوان یک سیال عمل می کنند. این نوع زباله سوز دارای دمای عملیاتی 1400-1800 درجه فارنهایت (750-1000 درجه سانتیگراد) می باشد. آنها می توانند مایع، لجن، جامدات یا گازها را بسوزانند.

زباله سوزهای تزریق مایع با فرستادن ضایعات از طریق یک نازل و اتمیزه کردن آنها به قطرات کوچک عمل می کنند تا بیشترین اختلاط ممکن با هوا را فراهم کنند. آنها در دمای بین 1200-3000 درجه فارنهایت کار می کنند.

زباله سوزهای چندگانه از کوره های عمودی تشکیل شده اند و عمدتاً برای لجن فاضلاب استفاده می شوند. آنها از 1400-1800 درجه فارنهایت (750 - 1000 درجه سانتیگراد) کار می کنند.

پیرولیز و گازسازی حرارتی فن آوری های مرتبط هستند. پیرولیز تجزیه حرارتی مواد آلی در دماهای بالا در غیاب گازهایی مانند هوا یا اکسیژن است. این فرآیند که به گرما نیاز دارد، مخلوطی از گازهای قابل احتراق (عمدتاً متان، هیدروکربن‌های پیچیده، هیدروژن و مونوکسید کربن)، مایعات و بقایای جامد تولید می‌کند. گازی شدن حرارتی MSW متفاوت از تجزیه در اثر حرارت است زیرا تجزیه حرارتی در حضور مقدار محدودی اکسیژن یا هوا صورت می گیرد. سپس گاز تولید شده را می توان در دیگ های بخار استفاده کرد یا پاکسازی کرد و در توربین/ژنراتورهای احتراق استفاده کرد. هر دوی این فناوری ها با تعداد محدودی واحد در مرحله توسعه هستند.

این نوع زباله سوزها زباله ها را در یک ظرف استوانه ای می چرخانند که امکان اختلاط کامل با هوا را فراهم می کند. آنها در دماهای 1500-3000 درجه فارنهایت (800 - 1650 درجه سانتیگراد) کار می کنند. آنها می توانند مایع، لجن، جامد یا گازها را در مقادیر بسیار زیاد کنترل کنند.

جعبه ها کوره هایی هستند که حرارت آنها غیر مستقیم است. ماده ای که قرار است گرم شود در یک ظرف نسوز که از بیرون گرم می شود قرار می گیرد.

واحد بارگذاری عمودی پیکربندی صرفه‌جویی در فضا است که در آن ورود از صفحه‌ای که یا به ناحیه گرمایش بالا می‌رود یا، مانند پیکربندی بالابر زنگ، ناحیه گرمایش روی صفحه پایین می‌آید، به دست می‌آید.

واحدهای بارگیری جلو اجازه ورود جانبی به منطقه گرمایش را برای پردازش دسته ای می دهند. آنها اغلب اجاق‌های سواری یا کامیونی با درهای دوتایی، چرخ دستی‌ها، قفسه‌ها و غیره هستند. واحدهای دسته‌ای معمولاً برای پردازش مقادیر بیشتری از مواد در یک دسته مناسب هستند.

فلرهای گاز زائد برای زباله های غیر خطرناکی که دارای محتوای آلی بالایی هستند استفاده می شود.

سایر پیکربندی‌های فهرست نشده، تخصصی یا اختصاصی.

کوره ها با استفاده از گرمای حاصل از احتراق گاز، نفت، زیست توده، مواد زائد یا سوخت های دیگر. گاز احتراق ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم مواد در حال پردازش را گرم کند.

منبع حرارتی اجاق گاز با برق تامین می شود و معمولاً از ولتاژهای موجود کارخانه استفاده می کند.

دیوارها، لوله ها، ژاکت ها یا دیسک ها توسط بخار، گاز، روغن حرارتی یا هوای داغ گرم می شوند. این عناصر گرم شده گرمای خود را از طریق رسانایی به موادی که با آنها در تماس هستند منتقل می کنند.

القایی یک فرآیند پرکاربرد برای سخت شدن سطح فولاد است. اجزاء توسط یک میدان مغناطیسی متناوب تا دمایی در داخل یا بالاتر از محدوده تبدیل و سپس خاموش شدن فوری گرم می شوند. هسته قطعه تحت تأثیر عملیات قرار نمی گیرد و خواص فیزیکی آن میله ای است که از آن ماشین کاری شده است، در حالی که سختی کیس می تواند در محدوده 37/58 Rc باشد. فولادهای کربنی و آلیاژی با محتوای کربن در محدوده 0.40-0.45٪ برای این فرآیند مناسب ترین هستند.

وره ها از گرمای تابشی تولید شده توسط بخاری های مادون قرمز با سوخت الکتریکی یا گازی استفاده می کنند. واحدهای گرمای تابشی برای پردازش سطوح، محصولات مسطح یا مواد وب که در آن می توان دید واضحی را ارائه داد، مفید است.

منبع حرارت فر از طریق گاز طبیعی تامین می شود.

پروپان، که گاهی اوقات به عنوان نفت مایع (LP) نشان داده می شود، یک اصطلاح مهم برای پروپان، بوتان و مخلوطی از این دو است. همچنین شامل پروپیلن و بوتیلن است که گاهی اوقات در ترکیبات، عمدتاً در خارج از ایالات متحده و کانادا قرار می گیرند. در آمریکای شمالی، پروپان به احتمال زیاد در مقادیر صنعتی موجود است. تقریباً هر مشعل گاز طبیعی با پروپان کار می‌کند و عملکردی کم یا بدون کاهش کارایی دارد.

منبع حرارت اجاق گاز توسط بخاری های روغنی تامین می شود.

سوختی غیر از گاز طبیعی، نفت یا پروپان مورد استفاده در واحدهای احتراق.

در سیستم خشک کردن فرکانس رادیویی، یک ژنراتور RF یک میدان الکتریکی متناوب بین دو الکترود ایجاد می کند. ماده ای که باید پردازش شود بین الکترودها منتقل یا قرار می گیرد که در آن انرژی متناوب باعث می شود مولکول های قطبی در ماده به طور مداوم خود را به سمت قطب های مخالف تغییر جهت دهند، دقیقاً مانند رفتار آهنرباهای میله ای در یک میدان مغناطیسی متناوب. اصطکاک ناشی از حرکت مولکولی باعث می شود که ماده به سرعت در کل جرم خود گرم شود. مناطقی در مواد با رطوبت بیشتر سریعتر گرم شده و خشک می شوند.

منبع حرارت کوره بخار است که معمولاً از خطوط بخار کارخانه موجود استفاده می کند.

سایر منابع حرارتی فهرست نشده یا اختصاصی.