دستگاه ها برای کاربردهای تجاری، مانند یک مجتمع اداری طراحی شده اند.

آشکارسازهای مستقل شامل سنسور دود و مدار آشکارساز هستند. به طور معمول، آنها دارای یک زنگ داخلی هستند. اما همیشه هم به این صورت نیست. گاهی اوقات، به جای هشدار داخلی، آشکارسازهای مستقل دارای کنتاکت های الکتریکی برای آلارم های کمکی هستند.

آشکارسازهای یونیزاسیون از محفظه یونیزاسیون و منبع تابش یونیزان برای تشخیص دود استفاده می کنند. این آشکارسازهای دود معمولاً در دسترس هستند زیرا نسبتاً ارزان هستند و در تشخیص مقادیر کمی دود تولید شده توسط آتش سوزی خوب هستند. آشکارسازهای دود یونیزه کننده (یا محفظه یونی) حاوی مقدار بسیار کمی از مواد رادیواکتیو، آمریکیوم-241 (Am-241) هستند. Am-241 نیمه عمری معادل 458 سال دارد و ذرات آلفا از خود ساطع می کند. آشکارسازهای دود یونیزان به گونه ای طراحی شده اند که دسترسی به بخش های رادیواکتیو آنها مستلزم تخریب کامل دستگاه است. با این حال، یک محفظه یونیزاسیون بسیار ساده است و از دو صفحه با ولتاژ در سراسر آنها و همچنین یک منبع رادیواکتیو تشعشع یونیزان تشکیل شده است. ذرات آلفا که توسط منبع کوچک رادیواکتیو تولید می شوند، اتم های اکسیژن و نیتروژن هوا را در محفظه یونیزه می کنند. اصطلاح "یونیزاسیون" به این معنی است که نتیجه یک الکترون آزاد (با بار منفی) و یک اتم از دست رفته یک الکترون (با بار مثبت) است. الکترون منفی با ولتاژ مثبت به صفحه و اتم مثبت با ولتاژ منفی به صفحه جذب می شود. الکترونیک موجود در آشکارسازهای دود محفظه یونیزاسیون می‌تواند مقدار کمی جریان الکتریکی را که توسط این الکترون‌ها و یون‌ها به سمت صفحات حرکت می‌کنند، حس کند. دود وارد شده به محفظه یونیزاسیون این جریان را مختل می کند. ذرات دود به یون ها می چسبند و آنها را خنثی می کنند. سپس آشکارساز دود افت جریان بین صفحات را حس می کند و زنگ هشدار را به صدا در می آورد.

دستگاه ها دارای آلارم صوتی هستند.

دستگاه ها با ولتاژ AC کار می کنند.

دستگاه را می توان در داخل یک کانال هوا نصب کرد.