دیفرانسیل ها و محورها: اتصال مکانیکی پرکاربرد

دیفرانسیل یک پیوند مکانیکی است که حرکت یک وضعیت دوار را از یک منبع به دو محور تبدیل می کند. این امکان چرخش سریعتر چرخ محرک بیرونی را در مقایسه با واحد داخلی در هنگام چرخش خودرو فراهم می کند. اجزای دیفرانسیل شامل شفت محرک و دو چرخ است.

محور سازه ای است که به عنوان محور مرکزی یک قسمت گردان عمل می کند. خودروهای معمولی دارای دو نوع محور هستند. اکثر سازه ها به محیط اطراف محکم می شوند یا به چرخ ها متصل می شوند. اگر المنت ثابت باشد، سیستم با یاتاقان‌ها یا بوش‌هایی ارائه می‌شود که در نقاط نصبی که محور را پشتیبانی می‌کنند، قرار می‌گیرند. نسخه های جایگزین این قطعات را در سوراخ مرکزی چرخ نصب می کنند.

واحدهای استاندارد خودرو از یک میل محرک استفاده می کنند که از موتور تا آرایش چرخ دنده ها کشیده می شود. چرخ های محرک دارای محورهای تکه تکه هستند که سرعت و جهت حرکت را تسهیل می کند.

یک شفت اکسل با قابلیت شناور کامل قابلیت انتقال گشتاور از دیفرانسیل به چرخ ها را دارد. با این حال، قادر به تحمل وزن ساختمان نیست. چنین محورهایی برای حفظ کرنش ناشی از گشتاور مناسب هستند. این گزینه مفید است زیرا شکستن شفت محور باعث جدا شدن چرخ و جدا شدن آن از خودروی در حال حرکت نمی شود.

آن ها در کامیون های سبک، متوسط ​​و سنگین رایج هستند. ماشین آلات کشاورزی و سایر زمینه های مشابه آنها را نیز درگیر می کند.

پیکربندی آن به چه شکل است؟ 

محورها از پیکربندی های متعددی پشتیبانی می کنند، از جمله:

درایو: توسط یک موتور یا یک محرک اصلی به حرکت در می آید. محصول تکه تکه شده است و از اتصالات دیفرانسیل و جهانی تشکیل شده است. هر قسمت از دستگاه توسط یک اتصال با سرعت ثابت به چرخ متصل می شود، مجموعه را برای حرکت آزاد می کند و امکان حرکت چرخشی در حین چرخش را فراهم می کند. موتورهای خودروهای چرخ عقب باعث چرخش میل محرک شده و در نتیجه نیروی چرخشی به محور محرک در عقب خودرو منتقل می شود. واحدهای موتوری ساده مانند کارت‌بازی با یک محور مشابه که به دو قسمت تقسیم شده است، درگیر می‌شوند.

ترانس اکسل: ترکیبی از گیربکس، دیفرانسیل و محور جلو که در خودروهای دیفرانسیل جلو امروزی وجود دارد. این راه حل تقریباً در هر خودرویی با موتورهایی که در کنار چرخ های محرک قرار دارند وجود دارد.

 آزاد: این مدل یک ابزار چرخان آزاد است که از پیشرانه رایج در خودروهای دیفرانسیل جلو جدا شده است. این دسته از بارهای قابل توجهی پشتیبانی می کند. بنابراین واحدهای خودروسازی شامل کامیون، تریلر، تجهیزات کشاورزی و ماشین آلات سنگین ساختمانی این دستگاه را در خود جای داده اند. چرخ های روی سازه تنها زمانی با زمین تماس پیدا می کنند که بار قابل توجهی وجود داشته باشد که منجر به اصطکاک کمتری می شود. ابزارهایی که درست در جلوی محور محرک قرار دارند، به عنوان محورهای فشاردهنده شناخته می شوند، در حالی که پیکربندی هایی که در پشت آن یافت می شوند، نسخه های برچسب هستند. مورد دوم گاهی اوقات شامل توانایی اجازه دادن به فرمان است.

بالابر: همانطور که از نام آن پیداست، این طبقه بندی قابلیت بالا و پایین بردن مکانیکی را ارائه می دهد. این مکانیسم در کامیون‌های کمپرسی و تریلرها نیز وجود دارد. عملکرد پایین‌آوری قطعه، توزیع وزن محموله را روی چرخ‌های دیگر امکان‌پذیر می‌کند و به افزایش ظرفیت تحمل وزن کمک می‌کند. این عنصر بالا رفته و امکان چرخش آسان وسیله نقلیه و ایجاد کشش اضافی برای ترتیبات چرخ دنده باقی مانده را فراهم می کند و همچنین استهلاک لاستیک ها را کاهش می دهد. در سیستم های منتخب، رایانه ها حرکت این ابزارها را کنترل می کنند.

شفت: شامل مجموعه ای از چرخ ها است که با یک تیر یا شفت به هم وصل شده اند. این دستگاه ها به عنوان سفت یا جامد نیز شناخته می شوند و با چرخ های عقب یا جلو متصل می شوند. بسیاری از خودروهای مدرن سیستم تعلیق مستقل جلو و عقب را به جای راه حل های پرتو نصب می کنند.

 کاربردهای آن چیست؟ 

 دیفرانسیل ها و محورها تقریباً در هر وسیله نقلیه یا ماشین چرخ دار وجود دارد. از آنجایی که عملکرد آنها مکمل حرکت است، در صنعت خودروسازی ضروری هستند.

می توانید از طریق سیستم جست و جوی کالای صنعتی سایت تکصان، دیفرانسیل ها و محورها را با مشخصات مورد نظر خودتان را انتخاب کنید و به تامین کننده مورد نظر متصل شوید.

منبع: globalspec.com