استفاده و اهمیت لیمیت سوئیچ ها

نمایش تمام تامین کنندگان سوئیچ های محدود کننده

سوئیچ های محدود کننده حرکت یا حضور یک جسم را تشخیص داده و کنترل می کنند. سوئیچ ها وسایل الکتریکی هستند که برای شکستن مدارهای الکتریکی استفاده می شوند. سوئیچ های محدود کننده اساسا سوئیچ هایی هستند که می توانند توسط یک شی غیر از یک اپراتور انسانی فعال شوند. سوئیچ های محدود کننده مکانیکی از تماس فیزیکی برای تشخیص وجود یک جسم استفاده می کنند، در حالی که دستگاه های حالت ثابت از سنسورهای مجاورت، سنسورهای نور یا سوئیچ های الکتریکی استفاده می کنند. آنها می توانند به عنوان دستگاه های کنترلی برای عملکرد معمولی دستگاه یا به عنوان سوئیچ های اضطراری استفاده شوند.

سوئیچ های محدود کننده دستگاه های بسیار رایجی هستند که برای حل بسیاری از مشکلات در بسته بندی، تولید، کنترل موتور، ایمنی و کاربردهای مصرف کننده استفاده می شوند. در این برنامه‌ها، می‌توان از آن‌ها برای تشخیص حضور/غیاب، سرعت، موقعیت، دامنه حرکت و محدود کنندهیت سفر و همچنین شمارش اشیا یا رویدادهای مجزا و شکستن مدار استفاده کرد. کاربردهای معمولی عبارتند از:

• توقف طول میله یا تار در نقطه برش صحیح

• کند کردن درب محفظه ای که به سرعت بسته می شود قبل از اینکه به زمین برخورد کند

• تعویض سیستم بارگیری زمانی که پالت بارگیری شده به سطح تعیین شده برسد

• توقف ماشین لباسشویی در صورت نامتعادل شدن بار

انواع سوئیچ های محدود کننده

سوئیچ های محدود کننده در درجه اول بر اساس نوع حرکتی که محدود کننده یا کنترل می کنند طبقه بندی می شوند.

سوئیچ های محدود کننده چرخشی با استفاده از یک شفت چرخشی کار می کنند. پس از اینکه شفت به تعداد دور یا زاویه تنظیم شده رسید، سوئیچ فعال می شود. در تصویر زیر، شفت در حال گسترش از جلو و عقب دستگاه دیده می‌شود، در حالی که چرخ‌دنده‌های بالا وظیفه کنترل ماشین‌آلات متصل به هنگام سوئیچ را بر عهده دارند.

سوئیچ های محدود کننده خطی حرکت خطی را شناسایی کرده و راه اندازی می کنند. آنها اغلب همراه با محرک های خطی استفاده می شوند.

وع سوئیچ

در حالی که اکثر سوئیچ های محدود کننده از ابزارهای الکترومکانیکی برای تشخیص یک شی استفاده می کنند، برخی ممکن است از اجزای حالت ثابت برای انجام این کار استفاده کنند.

سوئیچ های الکترومکانیکی

سوئیچ های الکترومکانیکی از بازوها، اهرم ها، دستگیره ها، پیستون ها یا سایر محرک هایی استفاده می کنند که با جسم دیگری تماس فیزیکی برقرار می کنند. هنگامی که جسم با محرک تماس می گیرد، کنتاکت های سوئیچ بسته به جهت تماس سوئیچ، یک اتصال را ایجاد یا قطع می کنند.

به دلیل ماهیت فیزیکی عملکرد، سوئیچ های محدود کننده مکانیکی در معرض سایش هستند، اما اغلب به عنوان دستگاه های بسیار ناهموار برای جبران تولید می شوند. مزایای دیگر عبارتند از قابلیت سوئیچینگ جریان بالا (معمولا تا 10 A)، انعطاف پذیری محیطی عالی و هزینه کم. با این حال، سوئیچ های محدود کننده مکانیکی ممکن است به دلیل نیاز به تماس فیزیکی با یک جسم محدود کننده شوند.

سوئیچ های حالت ثابت

سوئیچ های محدود کننده حالت ثابت فاقد قطعات متحرک هستند. آنها اجسام را با استفاده از حسگر نوری یا سایر دستگاه های الکترونیکی شناسایی می کنند و با استفاده از اجزای حالت ثابت مانند مقاومت ها، خازن ها و ترانزیستورها سوئیچ می کنند. در حالی که دستگاه های حالت ثابت معمولا عمر طولانی تری نسبت به انواع الکترومکانیکی دارند، اما گران تر نیز هستند.

مشخصات فنی که حین انتخاب بهتر است به آن ها دقت کنید: 

کنتاکت

هنگام بحث در مورد کلیدهای مکانیکی، اصطلاح "کنتاکت ها" به قطعات رسانای فلزی اطلاق می شود که برای تکمیل یک مدار یا جدا شدن برای شکستن آن، تماس می گیرند. مشخصات تماس شامل نوع و وضعیت تماس است.

حالت عادی

یک سوئیچ محدود کننده ممکن است در حالت استراحت عادی خود معمولاً باز (NO) یا به طور معمول بسته (NC) باشد. یک دستگاه NO، هنگامی که فعال می شود، برای بستن (یا "ساختن") مدار سوئیچ می کند، در حالی که یک سوئیچ NC هنگام فعال شدن مدار را باز می کند و می شکند.

نوع کنتاکت

یک لیمیت سوئیچ ممکن است یکی از سه نوع مختلف تماس را داشته باشد.

سوئیچ های تماس لحظه ای فقط در هنگام فعال سازی باز یا بسته می مانند. به عنوان مثال، یک سوئیچ NO در اولین نمونه از شرایط فعال سازی بسته می شود. وقتی این شرایط متوقف شد، سوئیچ دوباره باز می شود. تماس لحظه ای گاهی اوقات به عنوان بازگشت بهار نامیده می شود.

دستگاه‌های تماس نگه‌داشته‌شده حتی پس از پایان شرایط فعال‌سازی، موقعیت فعال خود را حفظ می‌کنند. کنتاکت ها باید با عمل مکانیکی بازنشانی شوند.

کنتاکت های باز کننده مثبت (یا شکستن مثبت) در موقعیت فعال حتی در صورت خرابی مکانیکی باز می مانند. سوئیچ های باز کننده مثبت به دلیل قابلیت اطمینان آنها اغلب در کاربردهای ایمنی حیاتی استفاده می شوند.

پیکربندی سوئیچ

هنگام انتخاب یک سوئیچ محدود کننده، درک قطب ها و مشخصات پرتاب سوئیچ مهم است.

قطب ها

اصطلاح "قطب" تعداد مدارهای جداگانه کنترل شده توسط یک کلید را توصیف می کند. تعداد مدارهای کنترل شده توسط سوئیچ محدود کننده، تعداد کنتاکت های سوئیچ را تعیین می کند، که به نوبه خود قطب های مورد نیاز برای ایجاد یا شکستن کنتاکت ها را تعیین می کند. سوئیچ ها معمولا بین یک تا چهار قطب دارند.

سری تصویر زیر، یک سوئیچ تک قطبی (SP) و دو قطبی (DP) را از چپ به راست نشان می دهد.

سوئیچ های تک پرتابی (ST) در یک موقعیت باز و در موقعیت دیگر بسته هستند. به عنوان مثال، سوئیچ تک قطبی پرتاب (SPST) یک کلید روشن و خاموش ساده است، مانند کلید چراغ. سوئیچ دو قطبی تک پرتاب (DPST) یک کلید روشن و خاموش است که دو کنتاکت را با یک حرکت باز و بسته می کند.

سوئیچ های دوطرفه (DT) دستگاه های دو طرفه هستند. رله های پرتاب دوبل دارای سه کنتاکت و دو موقعیت هستند: در موقعیت اول کنتاکت های 1 و 2 در تماس هستند اما سومی باز می ماند. در موقعیت دوم، این اتصال به مخاطبین 2 و 3 برعکس می شود.

منبع: globalspec.com