چسب و درزگیر پلی سولفید
استفاده از چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید پلی سولفیدها نوعی ترکیب شیمیایی هستند که بر اساس ساختاری دارای زنجیره ای از اتم های گوگرد است. الاستومر پلی سولفید در سال 1926 توسط یک شیمیدان آمریکایی در حالی که تلاش می کرد اتیلن گلیکول را برای استفاده به عنوان ضد یخ به دست آورد، کشف شد. الاستومر با نام تجاری Thiokol (پس از یونانی theion، "گوگرد" [گوگرد] و kommi، "صمغ") تجاری شد، که در نهایت به یک برچسب عمومی تبدیل شد. به دلیل مقاومت عالی در برابر حلال ها و روان کننده ها شناخته شده است. این پلیمر عمدتاً به شکل مایعی با وزن مولکولی کم استفاده می‌شود که در محل پخت می‌شود تا یک مهر و موم الاستومری ایجاد کند. محتوای گوگرد زیاد است، حدود 80 درصد وزنی، که الاستومر را به ماده ای با چگالی بالا با مقاومت بالا در برابر تورم توسط روغن های هیدروکربنی تبدیل می کند. با این حال، پایداری کم پیوند گوگرد-گوگرد نیز باعث تمایل شدید به شل شدن و جریان تحت فشار می شود. کاربردهای اصلی در مهر و موم ها و واشر های مقاوم در برابر روغن و مقاوم در برابر آب و هوا می باشد. آنها همچنین در شیلنگ های بنزین و به عنوان چسب برای پیشرانه های موشک جامد استفاده می شوند.

امکانات

محصولات مبتنی بر پلیمرهای پلی سولفیدی را می توان با انتخاب پلیمر، سیستم پخت یا ترکیب به صورت مدول بالا یا پایین فرموله کرد. آنها در تعدادی از محیط های نامطلوب بادوام در نظر گرفته می شوند. با وجود این، مقاومت آنها در برابر گرما استثنایی نیست. حد بالای درجه حرارت برای استفاده مداوم کمتر از 100 درجه سانتیگراد است و تا حدی به فرمولاسیون بستگی دارد. ساختار پلیمر باعث می شود که پلی سولفیدها به طور ذاتی در برابر اشعه ماوراء بنفش و اکسیداسیون مقاوم باشند، اما این تحت تأثیر فرمولاسیون و به ویژه محتوای پلیمر است. شواهد انباشته زیادی برای ارتباط دوام درزگیرهای پلی سولفید و محتوای پلیمر در همه کاربردها وجود دارد.

چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید رزین هایی هستند که یک عنصر آب بندی یا مونتاژ انعطاف پذیر و مقاوم در برابر مواد شیمیایی را ایجاد می کنند. رزین های پلی سولفید تک جزئی معمولاً به عنوان درزگیر ساختمانی استفاده می شوند. رزین های دو جزئی اپوکسی پلی سولفید چسبی با چقرمگی بیشتر و کاهش مقاومت کششی در مقایسه با رزین های اپوکسی خالص ایجاد می کنند. چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید مقاومت بسیار خوبی در برابر سوخت، ازن، آب نمک و نور خورشید دارند.

فرمولاسیون چسب و درزگیر پلی سولفید جریان کاری خوب، عایق الکتریکی برتر و محافظت در برابر خوردگی را ارائه می دهد. این ترکیبات الاستومری 100% واکنش نشان می دهند و در دمای محیط یا به طور ایده آل در دماهای کمی بالا عمل می کنند. از خواص چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید می توان به قابلیت پخت در زیر آب، مقاومت شیمیایی بالا، استحکام دی الکتریک بالا و استحکام فیزیکی بالا اشاره کرد. آنها قابلیت سرویس دهی در دمای برودتی بالا و پایین، مقاومت در برابر لرزش، ضربه، ضربه و چرخه حرارتی را نشان می دهند. چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید بدون فلز هستند، مقاومت طولانی مدت در برابر بنزین، گاز طبیعی، سوخت های گازی، نفت سفید، الکل، روغن های خام و مشتقات آن نشان می دهند، به راحتی با قطره کم اعمال می شوند و قابلیت چسبندگی عالی به موارد مشابه و غیر مشابه دارند. بسترها

کاربری در صنایع

این چسب ها و درزگیرها در تعدادی از کاربردها و موقعیت ها استفاده می شوند. چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید الاستومرهای مصنوعی همه کاره هستند که در صنایع زیر استفاده می شوند:

الکترونیکی
برقی
کامپیوتر
فلزکاری
دستگاه
خودرو
شیمیایی

آنها را می توان در طیف گسترده ای از کاربردها مانند مخازن سوخت هواپیما، گلدان برقی و آستر مخازن صنعتی استفاده کرد. آنها با موفقیت در حفاظت در برابر خوردگی سازه های دریایی مورد استفاده قرار گرفته اند و مقاومت در برابر لرزش را برای دستگاه های الکترواپتیکی فراهم می کنند. چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید اغلب در ساخت و ساز برای درزگیری اتصالات و کانال ها استفاده می شوند. درزگیر پلی سولفید یک مهر و موم ضد آب ایجاد می کند که خطر نشت آب به یک منطقه و ایجاد آسیب یا فرسایش را به حداقل می رساند. چسب‌ها و درزگیرهای ساخته شده با سولفیدها معمولاً در کاربردهای بزرگ مهندسی عمران، از جمله کانال‌های آب‌بندی مخازن و سدها، کانال‌ها، کانال‌ها و آبراه‌های کنترل سیل استفاده می‌شوند. آنها همچنین در مناطق عمومی پر تردد مانند درزهای انبساط و انقباض در پیاده روها یا کف استفاده می شوند زیرا می توانند یک پیوند انعطاف پذیر ایجاد کنند که با شرایط آب و هوایی بدون شکستگی منبسط و منقبض می شود. چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید در صنعت هوافضا برای آب بندی مخازن سوخت و بدنه هواپیما استفاده می شود. از آنجایی که چسب‌ها و درزگیرهای پلی سولفید در برابر سوخت‌ها و سایر مواد شیمیایی مقاوم هستند، می‌توانند مهر و موم ایمن و طولانی‌مدت را در این اجزای هواپیمایی ایجاد کنند. یک چسب پلی سولفید همچنین ممکن است به عنوان یک عامل آب بندی بین تخته های چوبی یا عرشه قایق استفاده شود.

مشخصات فنی

چسب‌ها و درزگیرهای پلی سولفید با استفاده از تفنگ درزبندی اعمال می‌شوند یا می‌توانند مستقیماً از ظرف برای کاربردهای سطح وسیع ریخته شوند. این پلیمرهای مبتنی بر سولفید اغلب درزگیرهای دو جزئی هستند که از یک عامل پخت دی اکسید منگنز استفاده می کنند. سطح باید تمیز شود و در برخی موارد به طور ویژه برای چسباندن چسب پلی سولفید به درستی درمان شود. به عنوان مثال، مواد غیر متخلخل مانند شیشه یا فلز باید قبل از استفاده از رزین پلی چسب با تولوئن تمیز شوند.

همانطور که می توان تصور کرد که گوگرد به عنوان یک جزء اصلی و "گوگرد" به عنوان بخشی از نام اولیه، چسب ها و درزگیرهای پلی سولفید دارای بوی عجیب و غریب اما نه نامطلوب هستند که حتی در حالت پخت باقی می ماند. بو مضر نیست زیرا اجزای فرار آن بسیار کم است. عوامل پوشش دهنده فرار و رایحه هایی که در تلاش برای پوشاندن این بو معرفی شده اند، در واقع نسبت به رایحه اصلی قابل اعتراض بودند و مورد استفاده قرار نمی گیرند.

دیتاشیت بر اساس مشخصات

امکانات

کاربری در صنایع

مشخصات فنی

منبع