روغن های پایه و فرآیند

روغن های پایه و فرآیند

روغن‌های پایه و روغن‌های فرآیندی سیالات ذخیره خام هستند، معمولاً یک کسر نفت تصفیه شده یا یک ماده مصنوعی انتخاب شده، که با مواد افزودنی برای تولید ترکیب می‌شوند:

• روان کننده های تمام شده

• گریس ها

• روغن های حرارتی

• سیال هیدرولیک

• سیالات فلزکاری

انواع روغن های پایه و فرآیندی

پنج دسته یا گروه خاص از روغن های پایه و روغن های فرآیندی وجود دارد. این گروه ها نوع پایه ای را که روغن از آن فرموله می شود را مشخص می کند. گروه I یا انجماد با حلال، روغن های پایه و روغن های فرآیندی کمترین پالایش را در بین همه گروه ها دارند. روغن های پایه گروه I ترکیبی از زنجیره های هیدروکربنی را تشکیل می دهند و معمولاً در کاربردهای کم تقاضا که به ثبات و یکنواختی زیادی نیاز ندارند استفاده می شوند.

گروه II و گروه III هر دو به عنوان روغن‌های پایه هیدروفرآوری و تصفیه و روغن‌های فرآیندی شناخته می‌شوند. استوک های پایه گروه III روان کننده های اقتصادی، معدنی و نیمه مصنوعی را فرموله می کنند و در 10 سال گذشته محبوبیت بیشتری پیدا کرده اند. روغن های پایه گروه III تصفیه شده ترین گروه های معدنی هستند و نسبتاً پایدار و یکنواخت هستند.

گروه IV یا روغن‌های پایه واکنش شیمیایی و روغن‌های فرآیندی، ذخایر پایه مهندسی شده شیمیایی مانند پلی آلفائولفین‌ها هستند. روغن های پایه گروه IV هنگامی که با مواد افزودنی خاصی ترکیب می شوند بسیار پایدار و یکنواخت هستند و معمولاً در کاربردهای خودروسازی و صنعتی استفاده می شوند. روغن های گروه V به عنوان روغن های پایه و روغن های فرآیندی استفاده نمی شوند. در عوض، آنها استرها و پلی استرهایی هستند که برای ساختن افزودنی های روغن استفاده می شوند که ویژگی های خاص و مفیدی را به روان کننده نهایی ارائه می دهند. افزودنی های روغن، ویسکوزیته روغن پایه، مقاومت در برابر اکسیداسیون و خوردگی را بهبود می بخشد و می تواند از ایجاد کف جلوگیری کند. مواد افزودنی همچنین می توانند بر نقطه ریزش روغن یا توانایی آن برای جریان آزادانه در دمای پایین و نقطه اشتعال یا اشتعال آن تأثیر بگذارند.

روغن های پایه و روغن های فرآیند در گروه های I، II، II+ و III به طور گسترده در ترکیب با افزودنی ها، استرها و پلی آلفائولفین ها برای فرمولاسیون روان کننده های نیمه مصنوعی استفاده می شوند. روغن‌های پایه مصنوعی و روغن‌های فرآیندی برخلاف روغن‌های پایه معدنی و روغن‌های فرآیندی که مخلوطی از هیدروکربن‌های طبیعی هستند، با ساختار مولکولی طراحی شده‌اند که دارای خواص قابل پیش‌بینی است.

قابلیت ها

روغن های پایه مصنوعی و روغن های فرآیندی دارای چندین مزیت نسبت به روغن های معدنی هستند، از جمله:

• پایداری شیمیایی

• بهبود مصرف سوخت در موتورهای خاص

• روانکاری بهتر در دماهای پایین

• مقاومت در برابر اکسیداسیون

با این حال، روغن‌های پایه مصنوعی و روغن‌های فرآیندی می‌توانند در محیط‌های صنعتی خاصی تجزیه شوند، می‌توانند اجزای پلاستیکی را که در تماس با آن‌ها قرار می‌گیرند، بشکنند، و می‌توانند در سوخت‌های سربی که هنوز در کاربردهای هوانوردی استفاده می‌شوند، از حالت تعلیق خارج شوند.

پیشرفت در فناوری فرآوری در طول سال ها باعث شده است تا کیفیت روغن های پایه و روغن های فرآیندی تا حد زیادی بهبود یابد. پردازش اولیه به سادگی ناخالصی ها و مواد معطر را حذف می کند. اکنون پردازنده‌ها می‌توانند اجزای دیگر مانند موم را بازیابی کنند تا روغن‌های پایه و روغن‌های فرآیندی بسیار باکیفیت بسازند.

منبع:

• https://www.globalspec.com