اطلاعات مشعل ها

نمایش همه تولیدکنندگان مشعل

مشعل ها وسایل گرمایشی هستند که از هوای عرضه شده به طور خاص برای احتراق گاز سوخت استفاده می کنند. آنها شامل یک سر است که شعله را توزیع و هدایت می کند، یک بدنه که در آن گازها به سر منتقل می شود، و یک مجموعه سوپاپ که در آن نسبت مخلوط گاز/هوا و حجم کنترل می شود.

انواع مشعل

مشعل ها انواع مختلفی دارند. مشعل های اتمسفر دستگاه هایی فقط گازی هستند که اغلب به جای گاز طبیعی مشبک از گاز مایع پرفشار (LP) استفاده می کنند. مشعل های مخلوط کن نازل از گاز نیز استفاده می کنند، اما تا زمانی که از درگاه مشعل خارج نشده اند، گاز و هوا را با هم مخلوط نکنید. مشعل های مخلوط سطحی مشابه مشعل های اختلاط نازلی هستند، اما گازها را در زمان اشتعال مخلوط کرده و شعله ایمن تر، کم صداتر و کارآمدتر تولید می کنند. مشعل های پیش مخلوط از یک مجموعه اختلاط ماشینکاری شده و هوای اجباری از یک دمنده یا کمپرسور استفاده می کنند. مشعل های پیش مخلوط باز از نوک نگهدارنده فولادی یا چدنی استفاده می کنند. مشعل های پیش مخلوط آب بندی شده از یک تونل ریخته گری ورودی برگشتی (RI) یا نوک چند پورت (MP) نصب شده در دیواره کوره استفاده می کنند. مشعل های تابشی یا مادون قرمز (IR) گرما را از یک سطح داغ و درخشان که انرژی IR را ساطع می کند، فراهم می کنند. ریبون مشعل ها دستگاه های کشیده ای هستند که برای انحنا و شکل دادن به لوله های شیشه ای استفاده می شوند. مشعل های گرداب می توانند نه تنها گاز یا نفت سوخت را به طور کامل بسوزانند، بلکه گاز یا روغن زباله را نیز بدون باقی ماندن کربن نسوخته، هدر دهند.

مشخصات

مشخصات مشعل عبارتند از:

حداکثر ظرفیت
دمای کاربرد
سوخت احتراق
مکانیزم شلیک
روش همرفت

حداکثر ظرفیت، بیشترین تعداد واحدهای حرارتی بریتانیا (BTU) است که مشعل ها در ساعت آزاد می کنند و در عین حال شعله ای پایدار و احتراق رضایت بخشی تولید می کنند. دمای کاربرد محدوده دمای کارکرد مشعل است. هفت گزینه برای سوخت احتراق وجود دارد: بوتان، زغال سنگ، گاز طبیعی، نفت سبک، نفت سنگین، پروپان و سوخت زباله. پروپان اصطلاحی برای پروپان خالص، بوتان خالص، مخلوط پروپان و بوتان، پروپیلن و بوتیلن است. مشعل های مستقیم حرارت تولید شده در محفظه احتراق مشعل را مستقیماً انتقال می دهند. مشعل های غیرمستقیم گرما را از یک محیط به محیط دیگر منتقل می کنند که جداگانه در آن قرار دارد. مشعل های انتقال اجباری از یک فن برای تامین هوای احتراق به مشعل های بخاری و برای غلبه بر افت فشار مشعل ها و هرگونه تجهیزات پیش گرمایی استفاده می کنند. مشعل های با کشش طبیعی از بادکش برای انتقال هوای احتراق به داخل بخاری و خروج گاز دودکش از بخاری و خارج از پشته استفاده می کنند.

ویژگی ها

نوع اتمایزر روغن سوختی مهمترین ویژگی است که در انتخاب مشعل باید در نظر گرفته شود. پنج نوع اصلی اتمی ساز وجود دارد:

بخار مخلوط خارجی
بخار مخلوط داخلی
هوای کم فشار
جت فشار
فنجان چرخشی

اتمایزرهای بخار مخلوط خارجی یا اتمایزرهای جت فشاری با کمک بخار، برای استفاده از اتمیزه کردن با جت فشار در خروجی های بالا و اتمیزاسیون انفجاری در خروجی های پایین طراحی شده اند. اتومایزرهای بخار مخلوط داخلی دارای لنس مشعل هستند که از دو لوله مرکزی، یک نازل یک تکه و یک مهره آب بندی تشکیل شده است. بخار از طریق لوله مرکزی و روغن سوخت از طریق لوله بیرونی تامین می شود. اتومایزرهای فنجانی روتاری با سرعت بالا (حدود 500 دور در دقیقه) توسط یک موتور الکتریکی و محرک تسمه سنگین به حرکت در می آیند. اتمایزرهای هوای کم فشار مشابه اتمایزرهای فنجانی چرخشی هستند، اما از جریان هوای اولیه برای وادار کردن سوخت به چرخش استفاده می کنند. اتمایزرهای جت تحت فشار از انرژی فشار عرضه برای اتمیزه کردن سوخت به صورت اسپری از قطرات ریز پراکنده استفاده می کنند. اگر فشار سوخت کافی تامین شود، نتایج احتراق بسیار خوبی حاصل می شود. برای کاربردهای تخصصی، مشعل های احیا، مشعل های احیا کننده و مشعل های کم NOx نیز موجود هستند. اصطلاح NOx شامل اکسید نیتریک (NO) و دی اکسید نیتروژن (NO 2 ) می شود. برخی مشعل ها از مکانیسم های ایمنی ترموالکتریک استفاده می کنند. برخی دیگر دارای قفل سریع الکترونیکی هستند.

منبع

globalspec.com