گازهای صنعتی یا همان گاز های پرکاربرد در صنایع، شامل گازهایی مانند: گاز اکسیژن، گاز نیتروژن، گاز آرگون، گاز رادون، گاز کریپتون، گاز نئون، گاز هلیوم، گاز زنون، گاز هیدروژن، گاز فلوئور، گاز دی اکسید کربن، گاز متان، هوا و… می باشند.

همانطور که در اینجا تعریف شد، گازهای صنعتی تعداد زیادی از محصولات را در بر می گیرد که در دما و فشار اتاق گازی هستند و در حالی که ممکن است در واقع به صورت مایع یا جامد ذخیره شوند، معمولاً به صورت گازی استفاده می شوند. از منظر علمی تر، گاز حالتی از ماده بدون شکل یا حجم تعیین شده است. گازها تصویر گازهای صنعتی بسته به متغیرهایی مانند دما، فشار و حجمی که تحت آن قرار می‌گیرند، خواص و ویژگی‌های منحصر به فردی دارند. گازها چگالی کمی دارند، حجم محفظه خود را فرض می کنند (یا به اتمسفر پراکنده می شوند)، به خوبی با گازهای دیگر مخلوط می شوند و تراکم پذیرتر از جامدات و مایعات هستند.

گازهای صنعتی از عناصر، ترکیبات مولکولی یا مخلوط تشکیل شده اند. رایج ترین گازهای صنعتی اکسیژن، هیدروژن، نیتروژن، دی اکسید کربن و گازهای نجیب مانند آرگون، نئون، زنون و کریپتون هستند. برخی از گازهای صنعتی مانند نیتروژن، اکسیژن، آرگون، LNG و گاز مایع نفتی برای سهولت در ذخیره سازی و حمل و نقل در فشار بالا مایع می شوند. در دماهای پایین تر، این مایعات می توانند به جامد تبدیل شوند. یخ خشک، شکل جامد دی اکسید کربن، نمونه معمولی از یک ماده معمولی گازی (در شرایط محیطی) است که خواص مفیدی به عنوان جامد دارد. بیشتر دی اکسید کربن تصعید خواهد شد. به این معنی که مستقیماً از فاز جامد به فاز گازی حرکت می کند بدون اینکه به مایع تبدیل شود. در نهایت، برخی از گازهای صنعتی، مانند هیدروژن، بسیار فرار هستند و برای اطمینان از استفاده ایمن، به نگهداری و ذخیره سازی خاصی نیاز دارند.

تامین کنندگان گاز صنعتی معمولاً گاز و همچنین تجهیزات ذخیره سازی و پردازش لازم را برای تسهیل حمل و نقل و استفاده مناسب فراهم می کنند. تجهیزات گاز صنعتی ممکن است شامل مخازن ذخیره سازی و سیستم های توزیع، بخارسازها و مخازن تحت فشار (دوار، سیلندر و مخازن) و تریلرهای برودتی باشد. هر یک از این موارد معمولاً شامل ابزاری برای کنترل فشار و جریان است.

ذخیره سازی و تحویل گاز

از آنجایی که گازها باید در محل استفاده محفوظ باشند و به راحتی در دسترس باشند، ابزار تحویل برای اطمینان از سازگاری سیستم و حمل و نقل ایمن بسیار مهم است. انواع ظروف نگهداری عبارتند از: ظروف حجیم، سیلندرهای برودتی (Dewars)، سیلندرهای گاز و بطری های شیشه ای (آمپول). علاوه بر این، ظروف مخصوص کاربرد بیشتری از جمله لوله های نفوذ و سیستم های تحویل ایمن وجود دارد. اگرچه در اینجا پوشش داده نشده است، (به تجهیزات تولید گاز مراجعه کنید )، ممکن است گازها در یک سیستم تولید در محل تولید شوند.

تحویل انبوه و میکرو

گازهای حجیم را می توان با چندین روش تامین کرد: سیلندرهای ثابت، تریلرهای لوله ای نصب شده به صورت افقی یا خطوط لوله. سیلندر ثابت باید به صورت دوره ای از خط گاز یا تریلر مخزن برودتی پر شود. تریلرهای مخزن برودتی می توانند گاز مایع را به صورت فله تحویل دهند. تحویل خط لوله فقط در مناطق نزدیک به یک کارخانه تولید گاز در دسترس است.

سیلندر گاز

سیلندر یا مخزن گاز یک مخزن تحت فشار است که برای ذخیره گازها در فشار بالا استفاده می شود.

سیلندرهای فشار قوی

سیلندر برودتی / دیوار (مایع)

یک ظرف عایق که مخصوصاً برای ذخیره گازهای مایع استفاده می شود. داشتن یک دیوار دوتایی با خلاء بین دیوارها و سطوح نقره ای رو به خلاء.

بطری یا آمپول شیشه ای

بطری های شیشه ای یا آمپول های مهر و موم شده برای مقادیر کم گاز برای تحقیق و توسعه، استانداردهای تحلیلی یا کاربردهای تخصصی استفاده می شود.

تولید در سایت

این سیستم ها گازی را تولید می کنند که در آن مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، سیستم‌های کاملی برای تغلیظ اکسیژن و نیتروژن از هوا وجود دارد که در تاسیسات صنعتی ساخته می‌شوند و در نتیجه هزینه‌های حمل و نقل را حذف می‌کنند.

لوله نفوذ

لوله های نفوذ، کپسول های کوچک و بی اثری هستند که حاوی یک مولکول شیمیایی خالص هستند. در دمای ثابت، دستگاه مولکول را از طریق دیواره لوله قابل نفوذ با سرعت ثابتی ساطع می کند.

سیستم تحویل ایمن

SDS (سیستم تحویل ایمن) یک فناوری پیشگامانه است که برای کاهش خطرات و خطرات زیست محیطی مرتبط با حمل، ذخیره و تحویل گازهای بسیار سمی طراحی شده است.

در تمام موارد، جابجایی ایمن و مناسب با گازهای ذخیره شده ضروری است.

خواص فیزیکی گازها

همانطور که قبلاً ذکر شد، گازها قابل تراکم هستند و به همین دلیل، آگاهی از فشار تولید شده توسط گاز به دلیل ارتباط آن با دما و حجم برای هر کاربرد از منظر عملکرد و ایمنی بسیار مهم است.

از منظر عملکرد، آگاهی از نقطه جوش و نقطه انجماد ممکن است مرتبط باشد، اما دمای خود اشتعال، حداقل دمای مورد نیاز برای احتراق گاز یا بخار در هوا بدون وجود جرقه یا شعله، از اهمیت بالایی برخوردار است.

محدوده قابل اشتعال (یا مواد منفجره) محدوده غلظت گاز یا بخار است که در صورت وارد شدن منبع احتراق می سوزد یا منفجر می شود. غلظت های محدود کننده معمولاً حد پایین انفجاری یا قابل اشتعال (LEL/LFL) و حد بالایی مواد منفجره یا قابل اشتعال (UEL/UFL) نامیده می شوند.

سایر خصوصیات مرتبط با کاربردهای خاص عبارتند از:

حجم ویژه (فوت 3 / پوند، متر 3 / کیلوگرم)
چگالی مایع در فشار اتمسفر (lb/ft. 3 , kg/m 3 )
ویسکوزیته مطلق (lb.m/ft.s، centipoises)
گرمای ویژه - cp - (Btu/lboF یا cal/goC، J/kgK)
نسبت حرارت ویژه - cp/cv
ثابت گاز - R - (ft. lb./lboR، J/kgoC)
هدایت حرارتی (Btu/hr. فوت oF، W/moC)
نقطه جوش - فشار اشباع 14.7 psia و 760 mm Hg - (oF, oC)
گرمای نهان تبخیر در نقطه جوش (Btu/lb., J/kg)
نقطه انجماد یا ذوب در 1 atm (oF, oC)
دمای بحرانی (oF, oC)
فشار بحرانی (psia، MN/ m2 )
حجم بحرانی (فوت 3 / پوند، متر 3 / کیلوگرم)

یک راه مهم برای بررسی گازهای فشرده، به دلیل نحوه استفاده از آنها، ظرفیت آنها به عنوان عوامل اکسید کننده، گازهای قابل اشتعال و گازهای بی اثر است.

اکسید کننده ها به خودی خود قابل اشتعال نیستند، اما به عنوان یک اکسید کننده به احتراق کمک می کنند. برخی از اکسید کننده های رایج عبارتند از:
هوا
کلر
فلوئور
اکسید نیتریک
دی اکسید نیتروژن
اکسیژن

گازهای قابل اشتعال، همراه با هوا یا اکسیژن در غلظت مناسب، در صورت احتراق می سوزند یا منفجر می شوند. اگر مخلوط خیلی کم چرب یا خیلی غلیظ باشد، مخلوط شعله ور نمی شود. برخی از گازهای قابل اشتعال عبارتند از:

استیلن
آرسین
بوتان
سیکلوپروپان
اتان
اتیلن
هیدروژن
ایزوبوتان
متان

گازهای بی اثر در فرآیندهای احتراق شرکت نمی کنند و با مواد دیگر واکنش نشان نمی دهند. گاز بی اثری که به یک اتاق یا فضای محدود عرضه می شود، میزان اکسیژن را کاهش می دهد و فرآیند احتراق آتش را محدود می کند. مثالها عبارتند از:

آرگون
دی اکسید کربن
هلیوم
نئون
نیتروژن
زنون
پروپان
پروپیلن
سیلان

کاربرد و استفاده از گازها

گازهای صنعتی در کاربردهای بی شماری مورد استفاده قرار می گیرند که به بسیاری از خواص منحصر به فرد گازهای خاص وابسته است. به عنوان مثال، گازهای صنعتی معمولاً در تولید، به ویژه در کاربردهای برش و جوشکاری استفاده می شوند. گاز استیلن یک گاز بسیار قابل اشتعال است که در کاربردهایی مانند تولید ترکیبات آلی مانند نئوپرن و لاستیک استفاده می شود. همچنین ممکن است برای تولید بنزن تحت فشار قرار گیرد. مشعل های استیلن اکسیژن اکسیژن و گاز استیلن را در مقادیر کنترل شده مخلوط می کنند تا شعله ای بسیار داغ تولید کنند. جوش استیلن اکسی برای برش فولاد یا جوش آهن استفاده می شود و می تواند شعله ای به داغی 6300 درجه فارنهایت ایجاد کند. از دیگر دستگاه های برش می توان به لیزرهای دی اکسید کربن اشاره کرد. برش لیزر CO2 از یک پرتو لیزر متمرکز با یک لنز برای برش مواد استفاده می کند و معمولاً برای کاربردهای دقیق مانند جراحی لیزر استفاده می شود. گازهای صنعتی کمیاب مانند آرگون نیز معمولاً در کاربردهای لیزری استفاده می شوند.

کاربردهای عمده عبارتند از:

کالیبراسیون گاز/گاز استاندارد - غلظت گاز تعریف شده که برای تعیین منحنی پاسخ یک آنالایزر استفاده می شود.
فرآیند شیمیایی / پتروشیمی - گازهای خالص، مخلوط‌های گاز یا استانداردهای گاز برای واکنش‌ها، تصفیه آب، استریلیزاسیون، کالیبراسیون ابزار دقیق، گرمایش و فرآوری در صنایع شیمیایی، پتروشیمی و خمیر و کاغذ.
الکترونیک و نیمه هادی - تخصصی برای ساخت میکروالکترونیک یا کاربردهای پردازش نیمه هادی مانند رسوب لایه نازک (CVD، PVD)، اچینگ، RTP، بسته بندی یا لحیم کاری.
نظارت بر محیط زیست - مرجع برای انطباق با دستورات نظارتی.
غذا و نوشیدنی / بسته بندی - مواد غذایی و نوشیدنی ها برای ذخیره سازی، رسیدن، کربناته شدن، برای به حداقل رساندن اکسیداسیون، حفظ تازگی و غیره به گاز نیاز دارند.
آزمایشگاهی / تحلیلی - برای اطمینان از محیطی یکنواخت و/یا بی اثر برای تحقیق، کنترل کیفیت، کار تحلیلی و سایر نیازهای آزمایشگاهی استفاده می شود.
گاز لیزر - لیزرها برای ایجاد پرتو لیزر به گازهای خاصی نیاز دارند.
گاز دارویی / پزشکی - برای مراقبت از بیمار، روش های جراحی و درمان استفاده می شود.
جوشکاری / گاز فرآیند حرارتی - فرآیندهای با دمای بالا به گازهایی با محتوای انرژی بالا و نقطه اشتعال پایین نیاز دارند.

گازهای صنعتی عمده

در حالی که به معنای واقعی کلمه هزاران گاز صنعتی در دسترس وجود دارد، گازهای صنعتی خاصی عناصر اصلی اقتصاد جهان هستند. گازهای اصلی عبارتند از:

هیدروژن (H) - یک عنصر گازی بی رنگ، بسیار قابل اشتعال. در تولید آمونیاک مصنوعی و متانول، در پالایش نفت، در هیدروژنه کردن مواد آلی، به عنوان یک اتمسفر کاهنده، در مشعل های اکسیژن هیدروژن و در سوخت موشک استفاده می شود. گاز هیدروژن معمولی از مولکول های دو اتمی (H2) ساخته شده است که با اکسیژن واکنش داده و آب (H2O) و پراکسید هیدروژن (H2O2) را معمولاً در نتیجه احتراق تشکیل می دهند.

هیدروژن برومید - گاز تحریک کننده و بی رنگی است که در ساخت باربیتورات ها و هورمون های مصنوعی استفاده می شود.
هیدروژن کلرید (HCl) - گازی بسیار خورنده و سمی و بی رنگ. دودهای سفید در تماس با رطوبت ایجاد می شود. HCl اغلب به اسید هیدروکلریک اشاره دارد که در واقع مخلوطی از کلرید هیدروژن در آب است.
هیدروژن فلوراید (HF) - یک مایع بی رنگ، دود، خورنده یا یک گاز بسیار محلول و خورنده که در ساخت اسید هیدروفلوئوریک استفاده می شود. به عنوان یک معرف، کاتالیزور، و عامل فلوئور. و در تصفیه اورانیوم و تهیه بسیاری از ترکیبات فلوئور.
سولفید هیدروژن (H2Se) - گازی بی رنگ، قابل اشتعال و سمی با بوی مشخص تخم مرغ فاسد. به عنوان یک ضد عفونی کننده، سفید کننده یا معرف استفاده می شود.

نیتروژن - یک عنصر غیر فلزی که تقریباً چهار پنجم حجم هوا را تشکیل می دهد. این گاز به صورت گاز دواتمی بی رنگ، بی بو، تقریباً بی اثر (N2) در کانی های مختلف وجود دارد. نیتروژن در تمام پروتئین ها یافت می شود و در طیف گسترده ای از تولیدات مهم از جمله آمونیاک، اسید نیتریک، TNT و کودها استفاده می شود. عدد اتمی 7; وزن اتمی 14.0067; نقطه ذوب -209.86 درجه سانتیگراد؛ نقطه جوش -195.8 درجه سانتیگراد؛ ظرفیت 3، 5.

آمونیاک (NH3) - سمی و خورنده برای برخی از مواد؛ با بوی تند آمونیاک در تولید کودها، مواد منفجره، پلیمرها و پاک کننده های خانگی استفاده می شود.
نیتریک اکسید (NO) - یک آلاینده سمی هوا که توسط خودروها و نیروگاه ها تولید می شود.
اکسید نیتروژن - شامل اکسید دی نیتروژن (N2O، اکسید نیتروژن)، تری اکسید دی نیتروژن (N2O3)، تتروکسید دیتروژن (N2O4) و پنتوکسید دی نیتروژن (N2O5).
دی اکسید نیتروژن (NO2) - یک گاز قهوه ای سمی است که اغلب در مه دود و دود اگزوز خودروها یافت می شود. برای استفاده به عنوان یک عامل نیترات کننده، یک کاتالیزور و یک عامل اکسید کننده سنتز می شود.
نیتروژن تری فلوراید (NF3) - یک گاز بی رنگ که دارای نقطه ذوب 206.6- درجه سانتیگراد و نقطه جوش -128.8 درجه سانتیگراد است. به عنوان یک اکسید کننده برای سوخت های پر انرژی استفاده می شود.

هوا - مخلوطی بی رنگ، بی بو، بی مزه، گازی؛ عمدتاً نیتروژن (تقریباً 78 درصد) و اکسیژن (تقریباً 21 درصد) با مقادیر کمتر آرگون، دی اکسید کربن، هیدروژن، نئون، هلیوم و سایر گازها.

اکسیژن (O2) - یک گاز اتمسفر. فراوانی اکسیژن آزاد به دلیل فتوسنتز توسط گیاهان است.
دی اکسید کربن (CO2) - یک ترکیب شیمیایی رایج که به عنوان محصول جانبی تنفس، آتش و احتراق تشکیل می شود.
مونوکسید کربن (CO) - قابل اشتعال، سمی، بی رنگ و بی بو است. همچنین محصول جانبی اصلی احتراق است.
اتیلن اکسید (CH2)2O - یک گاز بی رنگ، محلول در حلال های آلی و قابل اختلاط در آب. نقطه جوش 11 درجه سانتیگراد؛ در سنتز آلی برای استریل کردن و بخور استفاده می شود. همچنین به عنوان اپوکسید 1،2-اپوکسی اتان شناخته می شود. اکسیران
دی اکسید گوگرد - دی اکسید گوگرد (SO2) یک گاز یا مایع بی رنگ و بسیار تحریک کننده است که در بسیاری از فرآیندهای صنعتی، به ویژه در ساخت اسید سولفوریک استفاده می شود.

گازهای نجیب :

آرگون - یکی از گازهای بی اثر یا نجیب. گاز آرگون بی رنگ، بی بو، غیر سمی و غیر قابل اشتعال است. آرگون معمولاً به صورت گاز فشرده ارسال می شود.
هلیم - عنصری بی رنگ، بی بو، بی اثر و گازی است که در گاز طبیعی و با سنگ معدنی رادیواکتیو وجود دارد. این ماده به عنوان جزئی از اتمسفرهای مصنوعی و رسانه های لیزری، به عنوان مبرد، به عنوان گاز بالابر برای بالن ها و به عنوان یک ابر سیال در تحقیقات برودتی استفاده می شود. عدد اتمی 2; وزن اتمی 4.0026; نقطه جوش -268.9 درجه سانتیگراد؛ چگالی در 0 درجه سانتیگراد 0.1785 گرم در لیتر.
کریپتون - یک عنصر گازی مایل به سفید، عمدتاً بی اثر که عمدتاً در لامپ های تخلیه گاز و لامپ های فلورسنت استفاده می شود. عدد اتمی 36; وزن اتمی 83.80; نقطه ذوب -156.6 درجه سانتیگراد؛ نقطه جوش -152.30 درجه سانتیگراد؛ چگالی 3.73 گرم در لیتر (0 درجه سانتیگراد).
نئون - یک عنصر گازی مایل به سفید، عمدتاً بی اثر که عمدتاً در لامپ های تخلیه گاز و لامپ های فلورسنت استفاده می شود. عدد اتمی 36; وزن اتمی 83.80; نقطه ذوب -156.6 درجه سانتیگراد؛ نقطه جوش -152.30 درجه سانتیگراد؛ چگالی 3.73 گرم در لیتر (0 درجه سانتیگراد).
زنون - یک عنصر گازی بی رنگ، بی بو، بسیار غیر واکنشی و به مقدار کم در اتمسفر یافت می شود که به صورت تجاری از هوای مایع استخراج می شود و در لامپ های استروبوسکوپی، باکتری کش و پمپاژ لیزری استفاده می شود. عدد اتمی 54; وزن اتمی 131.29; نقطه ذوب -111.9 درجه سانتیگراد؛ نقطه جوش -107.1 درجه سانتیگراد؛ چگالی (گاز) 5.887 گرم در لیتر; وزن مخصوص (مایع) 3.52 (-109 درجه سانتیگراد).

گازهای هیدروکربنی:

استیلن - گاز بی رنگ، بسیار قابل اشتعال یا انفجاری؛ C2H2 برای جوشکاری و برش فلزات و به عنوان روشن کننده استفاده می شود. اتین نیز نامیده می شود.
بوتان - دو ایزومر هیدروکربن گازی؛ C4H10 به صورت مصنوعی از نفت تولید می شود و به عنوان سوخت خانگی، مبرد و پیشرانه آئروسل و در ساخت لاستیک مصنوعی استفاده می شود.
بوتادین - یک هیدروکربن بی رنگ و بسیار قابل اشتعال، C4H6 از نفت به دست می آید و در ساخت لاستیک مصنوعی استفاده می شود.
بوتن - هر یک از سه هیدروکربن ایزومر C4H8. همه در ساخت لاستیک های مصنوعی استفاده می شود. همچنین به عنوان بوتیلن شناخته می شود.
اتان - یک آلکان بی رنگ، بی بو و گازی؛ C2H6 به عنوان یک ماده تشکیل دهنده گاز طبیعی وجود دارد و به عنوان سوخت و مبرد استفاده می شود.
اتیلن - یک گاز قابل اشتعال بی رنگ؛ C2H4 از گاز طبیعی و نفت به دست می آید و به عنوان منبع بسیاری از ترکیبات آلی استفاده می شود: در جوشکاری و برش فلزات، رنگ آمیزی مرکبات و به عنوان بی حس کننده. اتن نیز نامیده می شود.
متان - گازی بی بو، بی رنگ و قابل اشتعال؛ CH4، ماده اصلی تشکیل دهنده گاز طبیعی، به عنوان سوخت استفاده می شود و منبع مهم هیدروژن و طیف گسترده ای از ترکیبات آلی است.
پروپان - یک گاز بی رنگ، C3H8 در گاز طبیعی و نفت یافت می شود و به طور گسترده ای به عنوان سوخت استفاده می شود.
پروپیلن - یک گاز قابل اشتعال، CH3CH:CH2 از کراکینگ هیدروکربن نفتی به دست می آید و در سنتز آلی استفاده می شود. پروپن نیز نامیده می شود.

هالوژن ها:

کلر (Cl2) - یک گاز دو اتمی که به رنگ زرد مایل به سبز است. این یک هالوژن است که به راحتی با تقریباً تمام عناصر دیگر ترکیب می شود. کلر سیستم تنفسی و غشاهای مخاطی را تحریک می کند. در مقادیر 1000 ppm یا بیشتر کشنده است. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در سطوح پایین تر و غیر کشنده ریه ها را ضعیف می کند.
تری کلرید بور - یک گاز قابل اشتعال، CH3CH:CH2 از کراکینگ هیدروکربن نفتی به دست می آید و در سنتز آلی استفاده می شود. پروپن نیز نامیده می شود.
تری فلوراید کلر (ClF3) - گازی بی رنگ، سمی، خورنده و بسیار واکنش پذیر که به مایعی کم رنگ و زرد متمایل به سبز متراکم می شود - شکلی که اغلب در آن فروخته می شود (در دمای اتاق تحت فشار). این ترکیب در درجه اول به عنوان یک جزء در سوخت موشک، در عملیات تمیز کردن و حکاکی صنعتی در صنعت نیمه هادی، در پردازش سوخت راکتور هسته ای و سایر عملیات صنعتی مورد توجه است.
دی کلروسیلان (H2SiCl2) - یا همان طور که معمولاً DCS شناخته می شود، معمولاً با آمونیاک (NH3) در محفظه های LPCVD برای رشد نیترید سیلیکون در پردازش نیمه هادی مخلوط می شود.
اتیل کلرید (C2H5Cl) - یک گاز در دمای معمولی و یک مایع بی رنگ، فرار و قابل اشتعال در هنگام فشرده شدن. به عنوان حلال، به عنوان مبرد و در ساخت سرب تترااتیل استفاده می شود.
تتراکلرید سیلیکون (C2H5Cl) - یک گاز در دمای معمولی و یک مایع بی رنگ، فرار و قابل اشتعال در هنگام فشرده شدن. به عنوان حلال، به عنوان مبرد و در ساخت سرب تترااتیل استفاده می شود.
تری کلروسیلان - یک ترکیب شیمیایی حاوی سیلیکون، هیدروژن و کلر. در دماهای بالا برای تولید سیلیکون تجزیه می شود و بنابراین تری کلروسیلان خالص منبع اصلی سیلیکون فوق خالص در صنعت نیمه هادی است. در آب، به سرعت تجزیه می شود و یک پلیمر سیلیکونی تولید می کند در حالی که اسید هیدروکلریک تولید می کند. به دلیل واکنش پذیری و در دسترس بودن گسترده، اغلب در سنتز ترکیبات آلی حاوی سیلیکون استفاده می شود.
فلوئور (F) - گازی سمی، کم رنگ و سبز مایل به زرد که بیشترین واکنش شیمیایی را در بین تمام عناصر دارد. به شکل خالص بسیار خطرناک است و در صورت تماس با پوست می تواند باعث سوختگی شدید شود.
بور تری فلوراید (BF3) - یک گاز سمی تند و بی رنگ است که در هوای مرطوب بخارهای سفید ایجاد می کند. این یک اسید لوئیس مفید و یک بلوک ساختمانی همه کاره برای سایر ترکیبات بور است.
هگزا فلوراید گوگرد (SF6) - یکی از محبوب ترین گازهای عایق (در کنار هوا). غیر قابل اشتعال، غیر سمی، نسبتاً ارزان و عایق خوبی به دلیل الکترونگاتیو بودن آن است. SF6 دارای قدرت شکست حدود سه برابر هوا است. در دمای معمولی غیر خورنده و نسبتاً بی اثر است. با این حال، در دمای بالاتر از 500 درجه سانتی گراد SF6 تجزیه می شود. محصولات تجزیه (یعنی فلوئور) با اکثر مواد، به ویژه هر بخار آب واکنش می دهند.
تنگستن هگزا فلوراید - یک ترکیب معدنی با فرمول WF6. این ترکیب خورنده و بی رنگ، متراکم ترین گاز شناخته شده در فشار 1 اتمسفر و دمای اتاق (25 درجه سانتیگراد) است. این گاز بیشتر در تولید مدارهای نیمه هادی و تخته های مدار از طریق فرآیند رسوب شیمیایی بخار استفاده می شود.

سایر گازهای قابل توجه:

آرسین (AsH3) - گاز قابل اشتعال و سمی است. مترادف ها عبارتند از: هیدروژن آرسنیورت شده، هیدرید آرسنوس، تری هیدرید آرسنیک و آرسنید هیدروژن.
دیبوران (B2H6) - گازی بی رنگ با بوی شیرین و دافعه است. به راحتی با هوا مخلوط می شود و در هوای مرطوب در دمای اتاق به طور خود به خود مشتعل می شود. دیبوران یک محرک تنفسی است. علائم می تواند بلافاصله رخ دهد یا تا 24 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن به تعویق بیفتد.
ژرمان (GeH4) - گاز قابل اشتعال، سمی و بی رنگ است که با اکسید کننده ها و هالوژن ها واکنش می دهد.
مرکاپتان ها و ترکیبات گوگردی
- تنگستن (VI) فلوراید (WF6) - همچنین به عنوان هگزا فلوراید تنگستن شناخته می شود. این ترکیب خورنده و بی رنگ، متراکم ترین گاز شناخته شده در فشار 1 اتمسفر و دمای اتاق (25 درجه سانتیگراد) است. این گاز بیشتر در تولید مدارهای نیمه هادی و تخته های مدار از طریق فرآیند رسوب شیمیایی بخار استفاده می شود.
- فسفین (PH3) - گازی بی رنگ، خود به خود قابل اشتعال و سمی که بوی ماهی دارد. به عنوان یک عامل دوپینگ برای اجزای حالت جامد استفاده می شود.
- فسژن (COCl2) - یک مایع یا گاز بی رنگ و فرار است که به عنوان گاز سمی شناخته می شود اما به طور گسترده در ساخت شیشه، رنگ، رزین و پلاستیک استفاده می شود.
- سیلان (SiH4) - یک گاز بی رنگ که هم قابل اشتعال و هم پیروفوریک است (یعنی می تواند خود به خود در تماس با هوا مشتعل شود). بوی زننده ای دارد. سیلان به عنوان یک منبع سیلیکونی برای رسوب اپیتاکسیال سیلیکون تک کریستالی و پلی کریستالی، برای رسوب شیمیایی بخار در دمای پایین دی اکسید سیلیکون، و برای رسوب بخار شیمیایی فیلم های نیترید سیلیکون استفاده می شود. همچنین برای رشد فیلم های سیلیکونی آمورف استفاده می شود.
- منبع:globalspec