ترمز هیدرولیک

اطلاعات کلی

ترمزهای هیدرولیک از خواص تراکم ناپذیر سیال برای فعال کردن مکانیزم ترمز استفاده می کنند و اجزای ترمز (دیسک ها، درام ها، لنت ها و غیره) را برای درگیر شدن و حذف انرژی از یک سیستم متحرک نیرو می دهند. ترمزها در نحوه درگیر شدن، عملکرد و عملکرد آنها از یک به بعد متفاوت است. تمام سیستم های ترمز هیدرولیک به یک سیستم هیدرولیک بسته متشکل از یک سیلندر فعال (مستر) نیاز دارند که مایع هیدرولیک را از طریق خطوط هیدرولیک حرکت می دهد و سیلندرهای ترمز را مجبور به حرکت می کند و دستگاه ترمز را فعال می کند. اندازه سیستم‌های ترمز می‌تواند از یک ترمز ساده با اهرم دستی در یک ماشین برفی تا سیستم‌های پیچیده با کمک قدرت موجود در تجهیزات بزرگ صنعتی و وسایل نقلیه ساختمانی متغیر باشد.

مشخصات
مشخصات عملکردی که هنگام انتخاب ترمز هیدرولیک باید در نظر گرفته شود شامل موارد زیر است، اما محدود به موارد زیر نیست:

درجه گشتاور - حداکثر امتیاز گشتاور برای ترمز باید برابر یا بیشتر از نیاز مورد نیاز باشد.
قدرت - حداکثر توان برای ترمز.
سرعت - حداکثر امتیاز سرعت چرخشی. این مشخصات فقط برای ترمزهای چرخشی اعمال می شود.
حداکثر فشار - حداکثر فشار برای یک ترمز هیدرولیک.
پیکربندی شفت - ترمز ممکن است در خط، موازی یا زاویه راست نصب شود.

انواع
انرژی را می توان به روش های مختلفی با ترمز حذف کرد. در اینجا چند روش مختلف برای ترمزگیری وجود دارد:

باند - ترمزهای نواری ساده ترین نوع ترمز هستند. آنها یک نوار فلزی دارند که با مواد اصطکاک مقاوم در برابر حرارت و سایش پوشیده شده است.
درام - ترمزهای طبلی کفش ها را روی سطح چرخان فشار می دهد. آنها اغلب در چرخ های عقب خودرو استفاده می شوند.
دیسکی – ترمزهای دیسکی دارای لنت ترمز، کالیپر و روتور هستند. در حین کار، لنت های ترمز روی روتور فشرده می شوند. ترمزهای دیسکی خاصیت اتلاف حرارت خوبی دارند.
مخروطی - ترمزهای مخروطی شامل یک فنجان و یک مخروط است که با مواد اصطکاک مقاوم در برابر حرارت و سایش پوشانده شده است. در حین حرکت، مخروط به سطح جام جفت فشار داده می شود. ترمز مخروطی معمولا استفاده نمی شود.

چندین روش درگیری برای ترمزهای هیدرولیک موجود است، از جمله:

بدون تماس - عمل ترمز از طریق یک فناوری غیر تماسی مانند میدان مغناطیسی، جریان های گردابی و غیره حاصل می شود.
اصطکاک - اصطکاک بین سطوح تماس باعث انتقال نیرو می شود. این رایج ترین نوع ترمز است.
دندانه دار - سطوح تماس دندانه دار برق را بدون لغزش یا تولید گرما منتقل می کنند. دندان ها فقط زمانی درگیر می شوند که متوقف شوند یا با سرعت آهسته (کمتر از 20 دور در دقیقه) کار کنند.
فنر پیچشی - یک فنر مارپیچ به سمت پایین روی عنصر چرخان می پیچد. هنگامی که فنر از طریق یک گیره کنترلی در انتهای آن باز می شود، ترمز آزاد می شود.
برش روغن - عمل ترمز از طریق عمل چسبناک برش مایع انتقال انجام می شود.

ویژگی ها
دو روش ترمز برای ترمزهای هیدرولیک وجود دارد: فعال کردن فنر (درگیر کردن) و بازگشت فنر (جلوگیری):

فعال کردن/درگیر شدن فنر - فنر در حین کار درگیر می شود و برای جدا شدن نیاز به برق دارد. به ترمزهای فنری، ترمزهای خاموش، ترمزهای ایمن و ترمزهای ایمنی نیز می گویند.
بازگشت فنر/جلوگیری - ترمزها برای درگیر شدن به قدرت نیاز دارند. برای باز کردن ترمز از فنر استفاده می شود. به ترمزهای برگشتی فنری، ترمزهای برقی و ترمزهای غیر ایمن نیز گفته می شود.

 کاربردها
اگرچه ترمزهای هیدرولیک برای ما بیشتر آشنا هستند زیرا در اتومبیل های ما استفاده می شوند، اما در بسیاری از صنایع حمل و نقل و وسایل نورد دیگر مانند هوافضا، حمل و نقل سنگین، دریایی و خارج از بزرگراه ها وجود دارند. ترمزهای هیدرولیک همچنین در تجهیزات صنعتی مانند نوار نقاله، ماشین ابزار، موتور، پمپ، روباتیک و اتوماسیون یافت می شود. تعدیل ترمزهای هیدرولیک به طور قابل توجهی آسان تر از ترمزهای مکانیکی است. نیروی بیشتری به لنت ها وارد می شود و در نتیجه قدرت توقف بیشتری برای همان ورودی دریافت می کنید. علاوه بر این، پس از آزاد شدن، برداشت سریعتر و سازگارتر پد را تجربه خواهید کرد

منابع:

https://www.globalspec.com

سرویس هاومحصولات مشابه

مجموعه های ترمز و کلاچ برقی
مجموعه های ترمز برقی و کلاچ از عناصری برای اتصال و قطع شفت ها (کلاچ) و برای کند شدن یا توقف شفت ها (ترمز) در درایوهای تجهیزات تشکیل شده اند.

ترمز برقی
ترمزهای الکتریکی مجموعه‌هایی هستند که از عناصر الکتریکی برای کند کردن یا توقف شفت‌ها در محرکه‌های تجهیزات تشکیل شده‌اند. برای فعال کردن ترمز به نیروی الکتریکی نیاز است.

کلاچ های هیدرولیک
کلاچ های هیدرولیک مجموعه هایی هستند که از عناصری برای اتصال و قطع شفت ها (کلاچ) در درایوهای تجهیزات تشکیل شده اند.

ترمزهای مکانیکی
ترمزهای مکانیکی انرژی جنبشی را به اشکال دیگر انرژی، در درجه اول گرما، تبدیل می کنند. آنها شفت ها و اجزای مرتبط را از طریق اصطکاک بین بدنه چرخان و مواد مقاوم در برابر سایش کاهش می دهند.

کلاچ های مکانیکی
کلاچ های مکانیکی مجموعه هایی متشکل از عناصری برای اتصال و قطع شفت ها (کلاچ) در درایوهای تجهیزات هستند.

ترمز پنوماتیک
ترمزهای پنوماتیک مجموعه‌هایی هستند که از عناصری برای کند کردن یا توقف شفت‌ها در درایوهای تجهیزات تشکیل شده‌اند. هوا برای فعال کردن ترمز مورد نیاز است.

کلاچ پنوماتیک
کلاچ های پنوماتیکی مجموعه هایی هستند که با هوا فعال می شوند و از عناصری برای اتصال و قطع شفت ها (کلاچ) در درایوهای تجهیزات تشکیل شده اند.