اره‌های دستی ابزارهای دستی هستند، چه با برق و چه به صورت دستی، که برای برش مواد نرم‌تر طراحی شده‌اند. آنها برش را با استفاده از یک تیغه دندانه دار سخت یا با استفاده از سیمی با لبه ساینده انجام می دهند. انواع مختلفی از اره های دستی وجود دارد که بر اساس نحوه و نحوه برش آنها متفاوت است.

هنگام انتخاب اره های دستی، مهم ترین نکته نوع برش است. فراتر از این، تعدادی از پارامترهای مهم طراحی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از: تعداد دندانه در هر اینچ (TPI)، نحوه راندن آن (دستی یا برقی) و طول و اندازه اره.

نوع برش

انواع اره بر اساس نحوه برش اره تعیین می شوند، که عامل اصلی در تصمیم گیری برای انتخاب نوع مناسب برای یک کاربرد خاص است.

اره‌های متقاطع اره‌های دستی برای برش دستی چوب روی دانه هستند. هر دندان برش به گونه ای زاویه دار است که با یک لبه بریده می شود و با لبه دیگر خاک اره را بیرون می زند. تیغه های آنها دارای 8 تا 15 TPI است.

اره های ریپ برای ایجاد برش در چوب به موازات جهت دانه طراحی شده اند. لبه برش هر دندان صاف است و مانند یک اسکنه عمل می کند تا در امتداد دانه ها پاره شود. تیغه های آنها حاوی 4 تا 10 TPI است.

اره‌های پشتی اره‌های دستی کوچکی هستند که برای پروژه‌های نجاری برای برش اتصالات یا شیارهای چوب مفید هستند. تیغه مستطیل شکل به طول 8 تا 14 اینچ است و دارای لبه پشتی تقویت شده با فلز است تا در هنگام برش خم نشود. تیغه های آنها حاوی 11 تا 20 TPI و برش شبیه اره های برش متقاطع است.

اره های سوراخ کلید برای ایجاد سوراخ های کوچک در چوب های نرم تر یا دیوارهای خشک استفاده می شود. اکثر آنها یک دسته تپانچه تکی دارند که می توان تیغه های مختلفی را روی آن نصب کرد. طول تیغه ها از 5 تا 15 اینچ متفاوت است و دارای 5 تا 20 TPI است که 8 تا 10 TPI رایج ترین است.

از اره های کوبنده برای ایجاد برش های منحنی بر روی مواد نازک تر استفاده می شود. آنها از یک تیغه فلزی بسیار نازک با قاب U شکل و دسته چوبی یا پلاستیکی برای برش های چرخشی بر روی چوب، پلاستیک یا فلز بسته به تیغه انتخابی استفاده می کنند. تیغه ها معمولا 12 تا 15 TPI دارند، اما تیغه های درشت تر و ظریف تر برای کاربردهای تخصصی در دسترس هستند.

اره آهنی عمدتاً برای برش لوله های پلاستیکی و فلزی و سایر مواد کوچک خانگی استفاده می شود. اره‌های آهنی از همان ساختار قاب U شکل مانند اره‌های مقابله‌ای استفاده می‌کنند، و برخی از مدل‌ها دارای قاب‌های قابل تنظیم هستند تا اندازه تیغه‌های 8 تا 12 اینچ را در خود جای دهند. آنها بسته به نیاز برنامه دارای 14، 18، 24 یا 32 TPI هستند.

اره های فلاش برش ابزارهای دو لبه ای هستند که برای برش دادن انتهای رولپلاک ها، تنون ها و سایر برآمدگی ها همسطح با سطح طراحی شده اند. تیغه خم می شود تا صاف روی سطح فلاش قرار گیرد و دندانه های آن به سمت بالا زاویه دارند تا از لکه دار شدن سطح جلوگیری شود. طول تیغه حدود 6 اینچ است و معمولاً 11 TPI در یک طرف و 20 TPI در سمت دیگر برای تطبیق پذیری دارد.

بسیاری از انواع دیگر اره ها برای طیف وسیعی از کاربردهای تخصصی برش در دسترس هستند. اکثر اره ها برای برش در ضربه فشار طراحی شده اند. با این حال برخی از اره‌ها، مانند اره‌های ژاپنی، فقط برای برش در حالت کشش ساخته می‌شوند.

پارامترهای طراحی

تعدادی از پارامترهای طراحی نیز باید پس از انتخاب نوع اره دستی در نظر گرفته شوند، از جمله تعداد دندانه ها، مکانیسم محرک و طول و شکل اره.

تعداد دندان های اره

تراکم دندان برش روی تیغه اره بر حسب دندان در هر اینچ (TPI) تعیین می شود. یک تیغه متراکم تر (TPI بالاتر) از دندانه های کوچکتر برای برش های ظریف تر و برش اجسام کوچکتر تشکیل شده است.

مکانیزم محرک

در حالی که اکثر انواع برش اره دستی دارای طراحی های دستی هستند، برخی از آنها نیز می توانند موتور رانده شوند. از مزایای اره‌های دستی برقی می‌توان به سرعت برش بالاتر از آنهایی که به صورت دستی قابل دستیابی است و دقت بهتری که در آن اعمال فیزیکی ممکن است منجر به عدم دقت توسط اپراتور غیر ماهر شود، اشاره کرد. با این حال، قدرت دستی چندین برابر سریعتر است و تطبیق پذیری و کنترل برش بیشتری را ارائه می دهد.

طول و اندازه اره

در هر نوع برش، یک اره نیز می تواند بر اساس طول تیغه و اندازه کلی متفاوت باشد. با افزایش طول تیغه اره، قابلیت برش با هر ضربه افزایش می یابد اما پایداری و استحکام نزدیک به انتهای تیغه کاهش می یابد. به طور مشابه، یک اره با اندازه بزرگتر می تواند قطعات کار بزرگتر را به قربانی تطبیق پذیری برش دهد.

منبع

globalspec