مرغک های گردان

از مرغک های گردان برای نگه داشتن یا پشتیبانی یک قطعه کار در ماشین تراش یا سایر ابزارآلات، اغلب بین سر و دم استفاده می شود. مراکز زنده با کار می چرخند. مراکز مرده این کار را نمی کنند.

نمایش همه تولیدکنندگان مرغک های گردان

مشخصات

معیارهای زیر باید برای تعیین اینکه کدام یک از مراکز زنده موجود برای برنامه در دسترس بهترین است استفاده شود. ابتدا باید مخروطی دستگاه مشخص شود. اکثر ماشین های تراش دارای مخروطی مورس هستند، در حالی که آسیاب ها اغلب از مخروط های Jarno و Brown یا Sharpe استفاده می کنند. هنگامی که مخروطی مشخص شد، وزن قطعات کار باید در معادله محاسبه شود. بسیاری از ماشین‌آلات دارای یک «رده‌بندی بار» هستند که همراه با نیروی برش پیش‌بینی‌شده، می‌تواند به تعیین آن کمک کند. مشخصات اضافی شامل بار رانش مورد نیاز برای نشستن قطعه کار در مرکز زنده (به طور کلی این مقدار 2/3 وزن قطعه کار است) و سبک نقطه ای که برای کاربرد مورد نظر بهترین است.

انواع

مرغک های گردان با درجه وسیعی از نقاط در دسترس هستند، که بخش‌هایی از مرکز هستند که قطعه کار را سوراخ یا نگه می‌دارند. انواع نقاط رایج عبارتند از:

• امتیازات استاندارد

• نقاط بینی گاو نر

• نقاط طولانی

• نقاط لوله

• نقاط ردیاب  

نقاط استاندارد دارای زاویه نقطه ثابت هستند و هیچ ویژگی خاصی مانند نوک خاص یا سخت شدن ندارند. نقاط بینی گاو نر دارای صورت های صاف هستند که به قطعه کار اجازه می دهد حداقل تا نیمه روی نقطه قرار گیرد. نقاط بلند دارای قطر مستقیم کوچکی در نزدیکی نقطه هستند که امکان فاصله بهتر ابزار را فراهم می کند. نقاط لوله نگهدارنده های تخصصی هستند که با لوله، لوله کشی یا سایر قطعات دیواره نازک استفاده می شوند. نقاط ردیاب دارای یک نوک زاویه استاندارد هستند که در قسمت باقیمانده نقطه به زاویه کمتری تغییر می کند. به عنوان مثال، زاویه نوک حدود 60 درجه و بقیه زاویه نقطه 30 درجه است.

ویژگی ها

معیار نهایی برای مرغک های گردان سرعت عملکرد است، با در نظر گرفتن این نکته که نکات و ویژگی های تخصصی برای مراکز زنده برای کاربردهای مواد با سرعت بالا و سخت در دسترس است. برخی از این نکات و ویژگی ها عبارتند از: نوک کاربید، مراکز درگیری با سرعت بالا، مراکز فوق دقیق، مراکز chucking و مراکز قابل تغییر یا تعویض.

منبع

globalspec