تجهیزات الکتروفورز مویرگی
به روز رسانی شده در ۱۴۰۳/۷/۲۲ زمان مطالعه 10 دقیقه
الکتروفورز مویرگی (CE) یک خانواده از تکنیک‌های جداسازی مرتبط است که از مویرگ‌های سیلیسی ذوب شده با سوراخ باریک برای جداسازی مجموعه‌ای از مولکول‌های بزرگ و کوچک استفاده می‌کند. از ولتاژهای بالا برای جداسازی مولکول ها بر اساس تفاوت در بار، اندازه و پتانسیل آبگریز استفاده می شود. تزریق به داخل مویرگ با فرو بردن انتهای مویرگ در یک ویال نمونه و اعمال فشار، خلاء یا ولتاژ انجام می شود. بسته به نوع مویرگی و بافر، الکتروفورز مویرگی را می توان به چندین تکنیک جداسازی تقسیم کرد.
نمایش تمام سازندگان تجهیزات الکتروفورز مویرگی
انواع تجهیزات الکتروفورز مویرگی
الکتروفورز ناحیه مویرگی (CZE) که به عنوان CE محلول آزاد (FSCE) نیز شناخته می شود، ساده ترین شکل CE است. مکانیسم جداسازی بر اساس تفاوت در نسبت بار به جرم آنالیت ها است. اساس CZE همگنی محلول بافر و قدرت میدان ثابت در طول مویرگ است. جداسازی عمدتاً به تفکیک کنترل شده با pH گروه‌های اسیدی روی املاح یا پروتونه شدن عملکردهای اساسی روی املاح بستگی دارد.
کروماتوگرافی الکتروکینتیک میسلولی (MECC یا MEKC) روشی از کروماتوگرافی الکتروسینتیکی است که در آن سورفکتانت‌ها در غلظت‌هایی که میسل‌ها را تشکیل می‌دهند به محلول بافر اضافه می‌شوند. اصل جداسازی MEKC بر اساس تقسیم افتراقی بین میسل و حلال است. این اصل را می توان با املاح باردار یا خنثی به کار برد و ممکن است شامل میسل های ثابت یا متحرک باشد. MEKC در جداسازی مخلوط هایی که دارای املاح یونی و خنثی هستند، کاربرد زیادی دارد.
الکتروفورز ژل مویرگی (CGE) انطباق الکتروفورز ژل سنتی در مویرگ با استفاده از پلیمرهای موجود در محلول به عنوان غربال مولکولی است. این اجازه می دهد تا املاح دارای نسبت بار به جرم مشابه بر اساس اندازه تفکیک شوند.
تمرکز ایزوالکتریک مویرگی (CIEF) به مولکول‌های آمفوتریک مانند پروتئین‌ها اجازه می‌دهد تا با الکتروفورز در شیب pH ایجاد شده بین کاتد و آند جدا شوند. یک ماده حل شده به نقطه ای مهاجرت می کند که بار خالص آن صفر باشد. در این نقطه ایزوالکتریک (pI ماده املاح)، مهاجرت متوقف می شود و نمونه در یک منطقه تنگ متمرکز می شود. در CIEF، هنگامی که یک املاح در pI خود متمرکز شد، منطقه با فشار یا ابزار شیمیایی از کنار آشکارساز حرکت می‌کند.
ایزوتااکوفورزیس مویرگی (ITP) یک تکنیک متمرکز بر اساس مهاجرت اجزای نمونه بین الکترولیت های پیشرو و پایان دهنده است. املاح دارای تحرک متوسط نسبت به الکترولیت های پیشرو و انتهایی در نواحی تیز و متمرکز قرار می گیرند. اگرچه از آن به عنوان یک حالت جداسازی استفاده می شود، ITP گذرا در درجه اول به عنوان یک تکنیک غلظت قبل از جداسازی CZE استفاده شده است.
منبع