جوش مقاومتی شات

اطلاعات کلی

جوش شات یک نوع جوشکاری با مقاومت الکتریکی است که مانند جوش نقطه ای برای اتصال دو قطعه فلز به یکدیگر استفاده می شود. وجه تمایز آن این است که در جوشکاری شات، نوارها و ورق های فلزی (معمولاً فولاد ضد زنگ) با ردیف هایی از جوش های نقطه ای یکنواخت به هم «دوخته می شوند».جوش از طریق بستن دو قطعه به هم و سپس عبور جریان الکتریکی بزرگ از آنها برای مدت کوتاهی حاصل می شود. جوشکاری شات توسط Earl J. Ragsdale، مهندس مکانیک در شرکت تولیدی Edward G. Budd در سال 1932 برای جوشکاری فولاد ضد زنگ به ثبت رسید. این روش جوشکاری برای ساخت اولین قطار فولاد ضد زنگ، پایونیر زفیر، در سال 1934 مورد استفاده قرار گرفت، و پس از آن به فناوری استاندارد ساخت و ساز برای واگن های مسافری راه آهن تبدیل شد.

جهت کسب اطلاعات بیشتربه سایتTaksaan.irمراجغه کنید.

تاج جوش شات نباید روی فلز وجود داشته باشد و تجهیزات مورد استفاده جوش های رضایت بخشی با قطر کمتر از حد معمول ایجاد می کند. نیروی الکترود کافی برای نگه داشتن دو ورق فلز در کنار هم اعمال می شود و جریان اوج به سرعت یک جوش فورج را در فصل مشترک بین دو ورق ایجاد می کند و قطعه کوچکی از فلز جوش تولید می کند که وقتی سرد شود یک رابط فلزی مقاوم در برابر برش ایجاد می کند. استحکام برشی پرچ های خوب دو برابر پرچ با قطر مشابه است و می توان آنها را 50 درصد نزدیکتر به هم قرار داد. هنگامی که به درستی انجام شود، اعوجاج، که یک مشکل در فرآیندهای جوشکاری ذوبی است، حذف می شود.

منابع:

گردآوری ازاطلاعات موجوددراینترنت