سنسورهای دید
به روز رسانی شده در ۱۴۰۳/۸/۳۰ زمان مطالعه 10 دقیقهسنسورهای دید شفافیت اتمسفر را تشخیص می‌دهند و محدوده دید معادل حسگر (SEV) را تولید می‌کنند که نشان‌دهنده حداکثر فاصله‌ای است که چشم انسان در شرایط جوی خاص می‌تواند ببیند. آنها یک روش استاندارد برای ارزیابی محدوده دید زمانی که توسط مه، پوشش ابر، برف، دود یا سایر 
بارش ها مختل می شود، ارائه می دهند.
نمایش همه سازندگان سنسورهای دید
تکنولوژی
روش‌های متداول مورد استفاده برای تشخیص محدوده دید شامل فناوری پراکندگی رو به جلو مادون قرمز، ترانس‌سنج‌ها و تشخیص و محدوده نور (LIDAR) است.
سنسورهای پراکندگی رو به جلو شامل یک امیتر و گیرنده هستند. آنها یک پرتو نور مادون قرمز را با زاویه افست از گیرنده ساطع می کنند. مقدار نور پراکنده شده توسط ذرات در هوا و دریافت شده توسط گیرنده، ضریب خاموشی را تعیین می کند، که از آن محدوده دید با اعمال قانون آلارد یا کوشمیدر محاسبه می شود.
سنسورهای انتقال سنج شامل یک فرستنده و گیرنده هستند. مانند سنسورهای پراکندگی رو به جلو، از ضریب خاموشی برای محاسبه محدوده دید استفاده می کنند. ضریب خاموشی با اندازه گیری انتقال مستقیم نور تعیین می شود.
LIDAR یک حسگر تشخیص نور و محدوده مورد استفاده برای سنجش دید دوربرد است. آنها پالس های لیزری کم توان را منتقل می کنند و پراکندگی ابرها و ذرات معلق در هوا را اندازه گیری می کنند. آنها ارتفاع ابر و محدوده دید عمودی را حس می کنند.
برنامه های کاربردی
کاربردهای سنسورهای دید شامل کاربردهای هواشناسی و حمل و نقل از جمله ارزیابی وضعیت هوانوردی، دریایی و جاده‌ای است. هواشناسان از سنسورهای دید برای نظارت از راه دور محدوده دید استفاده می کنند. آنها ممکن است در ایستگاه های هواشناسی از راه دور مستقر شوند در حالی که رایج ترین کاربرد برای سنسورهای دید برای هوانوردی هنگام ارزیابی دید در باند فرودگاه است.
استانداردها
ICAO 9837 - کتابچه راهنمای سیستم‌های مشاهده خودکار هواشناسی در فرودگاه‌ها روش‌هایی را برای طراحی یا به‌روزرسانی سیستم‌های اندازه‌گیری خودکار برای فرودگاه‌ها و درک ویژگی‌ها و محدودیت‌های چنین سیستم‌هایی را توضیح می‌دهد.
منبع