اجزای کانال فیبر نوری: تعریف، انواع و کاربردها

به روز رسانی شده در ۱۴۰۳/۱۰/۵ زمان مطالعه 10 دقیقه

کانال فیبر نوری (Fibre Channel) یک فناوری ارتباطی پرسرعت است که به‌طور گسترده‌ای برای انتقال داده‌های ذخیره‌سازی در شبکه‌های SAN (Storage Area Network) استفاده می‌شود. این فناوری برای انتقال داده‌های حجیم با سرعت بالا و تأخیر کم طراحی شده و در مراکز داده و سیستم‌های ذخیره‌سازی کاربرد دارد.

مشاهده تامین کنندگان این حوزه در تکصان

اجزای اصلی کانال فیبر نوری

اجزاء	توضیحات
هاب‌ها (Hubs)	دستگاه‌هایی برای اتصال چندین گره در یک شبکه کانال فیبر نوری.
دایرکتورها (Directors)	سوئیچ‌های سطح بالایی که برای مدیریت حجم بالای ترافیک طراحی شده‌اند.
سرورها (Servers)	سیستم‌های ذخیره‌سازی و پردازشی که از فناوری فیبر نوری برای ارتباط سریع و ایمن استفاده می‌کنند.
آداپتورها (Adapters)	کارت‌های شبکه یا رابط‌هایی که اتصال دستگاه‌های مختلف به شبکه فیبر نوری را فراهم می‌کنند.
کابل‌ها (Cables)	رسانه انتقال داده که شامل فیبر نوری شیشه‌ای یا پلاستیکی است.

ویژگی‌ها و مزایای استفاده از کانال فیبر نوری

سرعت بالا:
کانال فیبر نوری قابلیت انتقال داده تا سرعت 128 گیگابیت بر ثانیه را دارد.
تأخیر کم:
برای کاربردهایی که نیاز به حداقل تأخیر دارند، مانند پایگاه‌های داده حیاتی، بسیار مناسب است.
مقیاس‌پذیری:
امکان افزودن گره‌های بیشتر به شبکه بدون کاهش کارایی.
امنیت بالا:
استفاده از فیبر نوری انتقال داده‌ها را در برابر شنود و دسترسی غیرمجاز مقاوم می‌کند.

کاربردهای کانال فیبر نوری

مراکز داده:
برای اتصال سرورها به سیستم‌های ذخیره‌سازی بزرگ.
شبکه‌های SAN:
مدیریت داده‌های حجیم در محیط‌های سازمانی.
سیستم‌های مالی و بانکی:
انتقال داده‌های حساس با تأخیر کم و امنیت بالا.
سیستم‌های چندرسانه‌ای:
برای انتقال فایل‌های حجیم ویدئویی و صوتی با سرعت بالا.

جدول مقایسه فیبر نوری با فناوری‌های مشابه

ویژگی	کانال فیبر نوری	اترنت	iSCSI
سرعت انتقال	تا 128 گیگابیت بر ثانیه	تا 400 گیگابیت بر ثانیه	وابسته به شبکه اترنت (1-10 گیگابیت)
تأخیر	بسیار کم	متوسط	وابسته به شبکه
امنیت	بسیار بالا	وابسته به پروتکل‌های امنیتی	متوسط
کاربرد	ذخیره‌سازی حیاتی و سریع	شبکه‌های عمومی	ذخیره‌سازی سطح متوسط