پلی کربنات نوعی ماده ی ترموپلاستیک است که امکانات زیاد ی را برای تولید کننده و طراح فراهم میکند و در حالی که به طراح ازادی بیشتری در ارائه شکل اولیه میدهد، زیبایی بیشتر و کاهش قیمتها را نیز تضمین میکند. این ماده شهرت زیادی در حفظ رنگ و دوام در طی مدتی طولانی دارد و این مورد حتی برای شرایط ویژه هم صدق میکند.

سرامیکهای مهندسی به موادی گفته می شوند که دارای خواص مکانیکی برتر ، مقاومت در برابر خوردگی و خصوصیات حرارتی ، الکتریکی ، نوری یا مغناطیسی هستند. آنها را می توان به عنوان گروهی از مواد غیر فلزی معدنی تعریف کرد که تقریباً بلورین هستند. سرامیکهای مدرن در اصل ترکیبات خالص هستند. آنها ترکیبات بلوری عناصر فلزی و غیر فلزی هستند. عناصر فلزی معمولاً آلومینیوم ، سیلیکون ، تیتانیوم ، منیزیم و بور هستند. در حالی که غیر فلزی ها اکسیژن ، کربن یا ازت هستند

پلیمرهای سیلیکون با استفاده از روش پلیمریزاسیون حلقه گشا (Ring-Opening Polymerization) سنتز می شوند. زنجیره اصلی این پلیمر متشکل از اتمهای سیلسیم (Si) و اکسیژن (O) است. این پلیمر دارای شاخه های جانبی متنوعی می باشد. سیلیکون ها در حلال های آروماتیک زایلن، تولوئن و نیز در ایزو پروپیل الکل حلالیت خوبی از خود نشان می دهند. لاستیک سیلیکونی به دلیل دارا بودن تنوع بسیار زیاد، در محدوده وسیعی از صنایع از جمله صنایع برق و الکترونیک ، خودرو ، نظامی،هوا فضا ، تجهیزات پزشکی، ساختمانی ، لوازم خانگی ، صنایع روشنایی و ... کاربرد دارند.

سایر مواد لیست نشده