جوش مقاومتی لب به لب

اطلاعات کلی

جوشکاری مقاومتی لب به لب یا جوشکاری با فرکانس بالا به صورت مقاومتی (HFRW مخفف High-frequency resistance welding) فرآیندی مشابه جوشکاری درزی است.

تفاوت جوشکاری HFRW با جوشکاری درزی، استفاده از فرکانس بالا (تا 450 کیلو هرتز) است.کاربرد جوشکاری به صورت مقاومتی لب به لب اغلب در سیم ها و میله هایی با قطر کوچک (تا قطر حدود 16 میلی متر) است.

روش اجرا

اولین مرحله برای جوشکاری لب به لب اصطلاحا به روش گرمایش نامیده میشود.در این مرحله دو سر لوله ای که قرار است به یکدگیر اتصال پیدا کنند برای مدتی گرم میشوند و روی یک عدد صفحه ی داغ و پر از حرارت فشرده میشوند.

در گام دوم جوشکاری ،فشار کاهش می یابد به طوری که تنها بتوان قسمت‌ های انتهایی لوله را بروی صفحه‌ ی داغ نگه داشت.نتیجه این اتفاق این است که گرما به درون قسمت‌های انتهایی لوله‌ها رسوخ می کند.از این روش به نام رسوخ ونفوذ گرما نیز یاد میشود.

در مرحله بعدی جوشکاری لب به لب،صفحه‌ی داغ برداشته میشود و دو سر لوله به یکدیگر چسبانیده میشود،به زمانی که برای انجام این کار سپری میشود اصطلاخا زمان سکون می گویندکه کوتاه و اندک می باشد.گام آخر و نهایی جوشکاری ،سرد شدن و خنک کردن محل جوش لوله ها می باشد.در این مرحله مدت زمانی طول میشکد تا محل جوش لوله ها سرد شود.فرآیند جوشکاری لب به لب اتصال فلز و پلاستیک را به ارمغان می آورد. هنگامی که دو صفحه (یا ورق های فولادی) در کنار هم نظیر به نظیر و به صورت خطی به هم جوش داده می شوند، این مورد می تواند نمونه ای معمولی از اتصال جوش لب به لب باشد.

اگر ضخامت حاصل از مواد نازک، مربع و مواد ساده نزدیک به اتصالات جوشکاری لب به لب باشد، موقعیتی  کاملاً مناسب را پیش آورده است. در صورت ضخیم تر شدن مواد جوشکاری، لبه اضافی را باید باریک نمود تا یک شیار تکی V یا شیار دوبل V  تشکیل شود.

شیار V دوبل برای ضخیم ترین پهنای موجود به کار می رود، به این معنا که مواد برای کنار هم قرار گرفتن لبه دار شده اند. همراه با پرکننده قرار است لبه ها جوش داده شده و جوشکاری برای آن به انجام برسد. جوشکاری لب به لب V دوبل معمولاً برای اشیاء بسیار ضخیم و بزرگ مفید است

جهت کسب اطلاعات بیشتربه سایتTaksaan.irمراجعه کنید.

انواع جوش لب به لب

همانطور که گفته شد، آماده سازی اتصال لب به لب یکی از مهم ترین موارد است. برای این منظور انواع اتصال برای جوش لب به لب ذکر شده است. همچنین کاربرد هر یک برای ضخامت های مختلف فولاد بیان شده است:

• جوش لب به لب تخت: لبه سازی خاصی انجام نشده، اما کمی فاصله بین قطعات لحاظ می شود تا اجازه نفوذ ماده مذاب را بدهد. مناسب برای صفحات تا ضخامت 6 میلی متر.

• جوش جناغی (V شکل) یک طرفه: این نوع جوش معمولا برای صفحات تا ضخامت 16 میلی متر و در فلزات با ضخامت بیشتر که فقط از یک طرف دسترسی وجود دارد استفاده می شود. در این اتصال، قطعات از یک سمت پخ زده می شوند.

• جوش جناغی (V شکل) دو طرفه: روی صفحه با ضخامت 12 میلیمتر و بیشتر، زمانی که جوشکاری از هر دو طرف قابل اجرا باشد استفاده می شود. این نوع جوش نسبت به جوش جناغی یک طرفه روی همان ضخامت فولاد امکان جوشکاری سریع تر و صرفه جویی بیشتری در الکترود دارد و همچنین تمایل کمتری به اعوجاج دارد چرا که انقباض جوش می متوازن است. در این اتصال، قطعات از هر دو طرف پخ زده می شوند.

• جوش لب به لب با پشت بند: هنگامی که در جوش های لب به لب تخت یا جناغی یک طرفه امکان جوش دادن از هر دو طرف نباشد، برای اطمینان از ذوب کامل و نفوز کافی جوش، از صفحه پشت بند استفاده می شود.

• جوش لب به لب U شکل یک طرفه: در صفحات ضخیم به عنوان جایگزینی برای اتصال جناغی یک طرفه استفاده می شود. مزیت این اتصال در سرعت جوشکاری بالاتر است. این اتصال نسبت به اتصال جناغی یک طرفه به فلز جوش کمتری نیاز داشته و انقباض کمتری نیز خواهد داشت؛ بنابراین، تمایل به اعوجاج کمتر می شود. آماده سازی قطعه در این نوع اتصال نسبت به جناغی پر هزینه تر و زمانبر تر است، چراکه به ماشین کاری پیچیده تری نیاز دارد. این نوع اتصال برای مواد با ضخامت بیش از 40 میلی متر مناسب است.

• جوش لب به لب U شکل دو طرفه: این اتصال در صفحات ضخیم که از هر دو طرف برای جوشکاری قابل دسترسی است مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع اتصال برای یک ضخامت معین سریع تر است، به فلز جوش کمتری نیاز داشته و نسبت به اتصال U شکل یک طرفه باعث اعوجاج کم تری می شود.

• جوش لب به لب افقی: بخش پایینی در این نوع اتصال، حدود 15 درجه و عضو بالایی حدود 45 درجه شیب دار می باشد. زاویه پخ 60 درجه لحاظ می شود. این نوع جوش یک برآمدگی روی عضو پایینی ایجاد می کند که تمایل به حفظ فلز مذاب دارد.

نکات مهم درجوشکاری لب به لب

• اولین پاس در یک جوش لب به لب باید با الکترود با قطر کمتر از 4 میلی متر انجام شود.

• لازم است شکاف ریشه را با خال جوش زدن در فاصله دو لب یا به روش های دیگر حفظ کنید، زیرا در حین جوشکاری تمایل به بسته شدن دارد.

• همه جوش های جناغی (V شکل) یک طرفه، U شکل یک طرفه و تخت باید دارای پشت ‌بندی در قسمت زیرین اتصال باشند، در غیر این صورت ممکن است 50 درصد از تنش کاری مجاز اتصال کسر شود.

• قبل از ادامه کار در قسمت زیرین جوش، لازم است این قسمت از اتصال پشت برداری یا سنگ زنی شود.

• جوش های لب به لب باید تا حد معینی با جوش سرریز شود تا از سطحِ صفحه بالاتر بیاید. با این حال، باید از تقویت بیش از حد اجتناب کرد.

• در جوش های لب به لب چند پاسه، لازم است قبل از شروع پاس بعدی تمام سرباره ها (تفاله) و فلزات اضافه جوش برداشته شود. این امر مخصوصا در اولین پاس مهم است، زیرا معمولا گوشه های تیزی ایجاد می کند که در پاس های بعدی راهی به آن وجود ندارد. الکترودهای بزرگتر از 4 میلی متر معمولا برای جوش های لب به لب عمودی یا بالای سر استفاده نمی شوند.

معایب جوشکاری لب به لب

• هندسه جوشکاری می تواند کاربردها را محدود کند

• ممکن است نیاز به تثبیت و پشت بندی داشته باشد

• حساس به شرایط سطح تماس

منابع:

https://techbarg.ir/what-is-butt-welding