پوشش دهی با استفاده از رنگ ( Painting )

پوشش الکترواستاتیک یک فرآیند تولیدی است که از ذرات باردار برای رنگ آمیزی کارآمدتر قطعه کار استفاده می کند. این فرایند به دو روش قابل انجام است. در روش اول رنگ، به شکل ذرات پودری یا مایع اتمیزه شده، در ابتدا با استفاده از روش‌های پاشش معمولی به سمت قطعه کار رسانا پخش می‌شود و سپس با یک بار الکترواستاتیکی قوی به سمت قطعه کار شتاب می‌گیرد. روش دیگر فرآیند پوشش الکترواستاتیک، فرو بردن قطعات رسانای الکتریکی در مخزن رنگ است که به صورت الکترواستاتیک شارژ می شود. پیوند یونی رنگ با فلز باعث ایجاد پوشش رنگ می شود که در آن ضخامت آن با مدت زمان باقی ماندن قطعات در مخزن و زمان فعال ماندن شارژ نسبت مستقیم دارد. هنگامی که قطعات از مخزن رنگ خارج می شوند، آنها را شستشو می دهند تا رنگ باقیمانده ای که به صورت یونی به هم چسبیده نیستند، جدا شوند و یک لایه نازک از رنگ به صورت الکترواستاتیکی روی سطح قطعه باقی بماند.

این روش رنگ زنی سنتی و ارزان قیمت کابرد وسیعی در صنایع مختلف دارد. کیفیت و ماندگاری رنگ در این روش علاوه بر جنس و مرغوبیت مواد اولیه رنگ، به مهارت و چیره دستی رنگار وابسته است. نحوه آماده سازی زیره کار قبل از اعمال رنگ و همچنین محیط رنگ کاری و فرایند خشک شدن، از ذیگر عوامل موثر در کیفیت رنگ کاری است.

 کاربردی‌ترین شیوه‌ رنگ آمیزی، «نقاشی با پیستوله» است. پیستوله یا تفنگ رنگ پاش به دلیل افزایش سرعت عملیات نقاشی، رنگ آمیزی راحت گوشه‌ها، یکنواختی در پاشش رنگ استفاده می‌شود. این وسیله با یک مکانیزم پاششی کار می‌کند که رنگ را روی جسم اسپری می‌کند. نحوه عملکرد پیستوله به مدل آن بستگی دارد. در بازار دو نوع پیستوله شامل مدل‌های برقی و بادی هستند.  مهارت اپراتور نقش مهمی در کیفیت این روش رنگ آمیزی دارد.

رنگ زنی غرقابی (غوطه وری) یکی از روش های بسیار قدیمی در رنگ آمیزی است که جهت پوشش دادن قطعات صنعتی مورداستفاده بوده است.از آن جهت که شیوه غوطه وری ساده جوابگوی صنعت نبود به مرور شیوه های پیشرفته تر غوطه وری متداول شد. شیوه غوطه وری الکتریکی از سال 1960 در صنایع خودرو برای ایجاد لایه آستر تمام نقاط بدنه خودرو مورد استفاده قرار گرفت. این روش امروزه به عنوان یکی از روش های رنگ آمیزی دوست با محیط زیست شناخته شده است.